De (On)Genode Gast woont onthulling kunstwerk in azc Paterswolde bij
Wie
PATERSWOLDE - Weinig zaken wekken zo de interesse van de Ongenode Gast als een voorwerp dat is verstopt onder een laken. Hij kan het niet laten om te raden wat er onder zit, alleen gebaseerd op de vorm die onder het doek te onderscheiden valt. Op donderdagmiddag kon hij dan ook zijn geluk niet op, in het asielzoekerscentrum van Paterswolde werd een kunstwerk onthuld. De Gast is mooi op tijd, hij heeft dan ook ruimschoots de gelegenheid om met een kopje koffie in de hand rond het laken te lopen en zijn fantasie de vrije loop te laten.
Terwijl hij daarmee bezig is, druppelen gasten en bewoners van het azc binnen. Even na 15 uur neemt Gea Jonker, cultuurcoach van de gemeente het woord. Ze vraagt Mirjam Kerstholt om haar te vergezellen op het podium. Kerstholt is de kunstenaar die het intrigerende voorwerp onder het laken heeft vervaardigd. Althans, deels heeft vervaardigd. De kunstenaar legt uit hoe het zogenaamde ‘gemeenschapskunstwerk’ tot stand is gekomen. “Ik wilde een kunstwerk maken met een groep mensen, waarbij verschillende mensen een deel van het werk maakten. Dat is nu gelukt met de bewoners van het azc. Iedereen kreeg een kubus van klei waarop zij hun eigen verhaal konden verbeelden. Dat hebben ze gedaan door erin te krassen, klei weg te halen en er op te boetseren.”
Bewoners van het centrum hebben ondertussen een grote hoeveelheid hapjes klaargezet op een tafel. Jonkman raadt iedereen aan om daar vooral ruim van te nemen, nadat het kunstwerk is onthuld. De opmerking valt duidelijk goed in de smaak, een luid applaus stijgt op uit de verzamelde gasten. Wanneer het geklap is verstomd vraagt de cultuurcoach aan wethouder Hans Kuipers om naar voren te komen. Kuipers is wethouder van kunst en cultuur. “Wat leuk dat jullie me hiervoor hebben gevraagd,” zegt hij terwijl hij op het podium gaat staan. “Hier is door veel mensen uit verschillende culturen aan gewerkt. Cultuur is iets dat je met elkaar moet beleven. Dit is het soort kunst dat je als gemeente wil hebben. We willen als gemeente gastvrij zijn, het is heel mooi als mensen samen iets maken.”
Dan is het grote moment daar. Vanessa Gomez is een bewoner van het centrum en heeft de schone taak om te helpen met het wegtrekken van het laken. Enige probleem: ze is nog niet aanwezig. Een andere bewoner gaat haar snel halen, een paar tellen later komt ze gehaast aangelopen. Het laken wordt weggetrokken, de aanwezigen vergapen zich aan het onthulde kunstwerk. Een grote keramische hand, omwikkeld door koperen buizen, prijkt op zijn sokkel. Aan de koperen buizen zijn de kubussen geregen.
Nishan Edved heeft 1 kubus gemaakt, vol trots wijst hij hem voor de Gast aan. Op het blokje prijkt een vaas, gedecoreerd met een aantal symbolen. Enthousiast legt Edved uit dat deze belangrijk zijn in zijn Tamil cultuur. Er staat ook een vis op. Waarom die vis? Is die ook belangrijk in zijn cultuur? Grijnzend antwoord hij: “Nee, die staat erop omdat ik het mooi vind.” De jongen is duidelijk in zijn nopjes met het resultaat. “Ik ben erg blij, ik had geen ervaring met klei. Het was ook heel leuk om met allemaal mensen samen te werken.”
En de kunstenaar? Hoe heeft Mirjam Kerstholt het ervaren? “Het was fantastisch om dit te doen,” vertelt ze. “Het was ook wel spannend, je moet als kunstenaar de vrijheid uit handen geven. Ik had van te voren bepaalde ideeën, die pakten anders uit. Dan moet ik schakelen. Ik had bijvoorbeeld verwacht dat mensen platte ontwerpen zouden maken, maar sommige hebben hele kunstwerken op de kubus gemaakt.” Ze wijst naar een voorbeeld, een voetbalstadion. Ze legt uit dat sommige werken heel persoonlijk zijn, zoals die van een baby. “Ik zie nu niet alleen de kubus, maar ook het verhaal er achter.”
Het kunstwerk is omringd door een rood lint, waarop foto’s zijn gehangen van elke individuele kubus. Via een QR-code kunnen alle bezoekers een filmpje bekijken waarin te zien is hoe het standbeeld is gemaakt. Wethouder Hans Kuipers staat het beeld te bewonderen. Enthousiast vertelt hij de Gast: “Het is fantastisch. Ik heb expres het van te voren niet bekeken. Kunst moet je verrassen. Ik vind het ook heel inspirerend dat er zo veel mensen aan hebben gewerkt en een bijdrage hebben geleverd.” Het azc is niet de eindbestemming van het werk. “Het gaat vanaf hier eerst naar het dorpshuis in Eelde. Daarna krijgt het een permanente plek in het gemeentehuis in Vries.”
