In aanloop naar het Bloemencorso
“Corsowijk Confrérie des Fleurs doet het op z’n confreries”
EELDE – Op 31 augustus en 1 september vindt het jaarlijkse Bloemencorso in Eelde plaats. De komende weken kijkt de Krant van Tynaarlo, met de deelnemende wijken, vooruit op het Bloemencorso. Maar liefst veertien wijken zijn druk bezig met het bouwen van hun wagens voor de optocht. Deze week staat de wijk Confrérie des Fleurs centraal. Een wijk die qua samenstelling anders is dan andere wijken. “De leden van onze corsowijk komen uit het gehele dorp”, vertelt penningmeester Evelyne Slagter. “Bij andere wijken komen de meeste deelnemers uit de wijk zelf. Wij zijn niet een wijk op zich, maar wij vertegenwoordigen eigenlijk het gehele dorp”.
Corsowijk Confrérie des Fleurs is in 1973 opgericht door een groep jonge vrienden, die vaak samenkwamen in het Loughoes. “Zij besloten een keer mee te doen aan het Bloemencorso”, vertelt Patrick Wekema, één van de leden van de wijk en tevens ontwerper. “Zij hadden de naam Confrérie des Fleurs bedacht, wat broederschap der bloemen betekent. De wijk deed lang mee aan het Bloemencorso, maar na een aantal jaren fladderden de leden uit en is de corsowijk gestopt.” In 1993 maakte Confrérie des Fleurs echter een doorstart. “In dat jaar, het jubileumjaar van het Bloemencorso, besloten een aantal oud-leden om wederom een wagen te maken”, gaat Wekema verder. “Dit zou eenmalig zijn, maar door het enthousiasme en de gezelligheid is de corsowijk tot op de dag van vandaag nog steeds bij elkaar.” Confrérie des Fleurs kent, naast haar volwassenleden, ook veel jeugdleden. “Dat is ook extra bijzonder”, vertelt Slagter. “Bij ons mag de jeugd lekker mee doen. Wij zijn blij dat zoveel jeugd bij de wijk betrokken is en zelf vinden ze het ook geweldig om mee te doen.”
Confrérie des Fleurs heeft een vaste kern van zo’n dertig leden, maar tegen het einde van het corso werken er zo’n 80-90 man mee. Bij Confrérie des Fleurs heerst er een beetje een ons-kent-ons sfeer. “Iedereen hoort erbij en mag meedoen”, gaat Slagter verder. “Er zijn vele vriendengroepen, familieleden en buren van elkaar actief en samen vormen we één grote, hechte groep. Het is ontzettend gezellig en we hebben veel plezier. Wij zeggen altijd: ‘we doen het op z’n confreries’.” De corsowijk kenmerkt zich duidelijk door de sfeer ‘er altijd voor elkaar zijn’. “Op 30 april is de oprichter van de corsowijk overleden”, legt Wekema uit. “Iedereen is er op dat moment voor elkaar. Op de dag van de uitvaart stonden zo’n 80 man langs de kant van de weg te applaudisseren. We zijn er in goede en in slechte tijden voor elkaar.”
De corsowijk is op dit moment druk in de weer met de voorbereidingen voor het Bloemencorso van dit jaar. Wekema heeft een prachtig ontwerp gemaakt voor het corso: achter de schermen. “Met dit ontwerp willen we het verschil laten zien tussen voor- en achter de schermen bij films”, vertelt Wekema. “Het ontwerp heeft zes verschillende decorstukken, zes genres en zes films. Alle verschillende genres komen, aan de voorkant, aan bod. Aan de achterkant zie je het deel ‘achter de schermen’, hetgeen wat je normaal niet ziet. Op de wagen komt ook veel beweging. Er gebeurt van alles. We maken er ons eigen wereldje van.” Met dit ontwerp doet de corsowijk een stapje terug qua grootte van de wagen. “Wij proberen elk jaar iets te maken wat net even anders is dan andere wijken”, vertelt Slagter. “We willen geen standaard ontwerp. We willen iets speciaals”.
En die ‘speciale ontwerpen’ van Confrérie des Fleurs vallen vaak in goede aard bij de jury, andere wijken en bezoekers van het Bloemencorso. “In 2012 hebben we alle prijzen die er maar te behalen zijn gewonnen”, vertelt Slagter. “Dit is nog nooit eerder gebeurd in de geschiedenis van het Bloemencorso. Onze wagen, een draaiorgel, werd echt de hemel in geprezen. Hier waren we zo ontzettend trots op.” Ook in 2016 behaalde de corsowijk een mooie prijs: de 1e en ere. “In dat jaar was de laatste keer dat we de allerhoogste prijs behaalden”, gaat Slagter verder. “Daar gaan we dit jaar natuurlijk ook weer voor. Maar als dat niet lukt, is er ook geen man over boord. De gezelligheid en de saamhorigheid in onze wijk is al ontzettend fijn en het allerbelangrijkst. Die gezelligheid is ook te merken aan het einde van elke avond. “Iedereen zit dan aan ‘de langste bar van Eelde’, die bij ons in de tent staat. We drinken dan een biertje met elkaar en de frikandellen gaan de frituur in. Dat is altijd een fantastische afsluiting van een goede werkavond”, besluit Slagter.