Jan Mijnders stopt na ruim 40 jaar met schoorsteenvegen

‘Ik heb in die veertig jaar stokken in elkaar gedraaid van hier tot aan Spanje’

ZEIJEN – Vanaf zijn 17^e staat Jan Mijnders uit Zeijen al op daken om  schoorstenen te ontdoen van roet. Niet alleen op het dak overigens, Jan maakt de rookkanalen meestal vanaf de onderkant schoon. Een fantastisch beroep, vindt Jan die erg kan genieten van de verhalen van mensen. Maar na veertig jaar is het klaar. Fysieke problemen breken hem op. Want schoorsteenveger is een zwaar vak, zegt hij. Vervelen gaat hij zich zeker niet, want vanaf 1 maart stort hij zich volledig op zijn zaak in fraaie openhaarden in Zeijen.

Geen hoge hoed en slipjas voor Jan Mijnders (57). Dat is toch wel het beeld dat schoorsteenvegers een beetje oproepen. “Daar heb ik nooit iets voor gevoeld. Ik doe liever mijn werk goed dan dat ik rondloop als clown met een hoge hoed. Ik draag een zwarte overall met een wit t-shirt. Dat vinden mensen wel eens een beetje vreemd, wit. Dan zeg ik: ‘daaraan zie je dat ik een schone schoorsteenveger ben.’ Maar ook al werkt een schoorsteenveger schoon, je komt altijd in aanraking met roet, weet Jan. “Als je er goed over nadenkt waar je aan bloot hebt gestaan al die jaren, tja. Misschien moet je dat gewoon maar niet doen. Ik draag wel een mondkap en handschoenen, en de roet stuift niet, maar het zit wel in je kleding. Zo had ik eens ontstoken vingergewrichten. Heel pijnlijk, de roet trok door de handschoenen heen. En soms kwamen je stokken er na het vegen helemaal wit onder vandaan. Wit van het asbest. Eind jaren tachtig gebeurde dat veel. Nu heb je vooral rvs-kanalen, soms nog een stenen schoorsteen.”

Aanvankelijk wilde Jan vrachtwagenchauffeur worden. Hij behaalde zijn groot rijbewijs maar deed er uiteindelijk niets mee. “De periode dat je moest wachten op je grootrijbewijs was in die tijd behoorlijk lang. In tussentijd ben ik dienst gegaan bij een schoorsteenveger. In 1985 ben ik voor mezelf begonnen. Ik ga nog door tot 1 maart, help de laatste vaste klanten nog aan een schone schoorsteen. Daarna houd ik er definitief mee op. Ik kijk met veel plezier terug op een veertig jaar lange periode. Het lukt fysiek ook niet meer. Dit werk doe je voornamelijk op je rug. Toen ik eens een haard tilde van 70 kilo tilde is het gigantisch in mijn rug geschoten. Dat is nooit meer goed gekomen. Er zijn dagen bij dat ik mijn veters niet eens vast kan krijgen. Toch ben ik er nooit om gestopt hoor. Die rugpijn blijft. Ook als je thuis zit.  Ik heb laatst eens uitgerekend hoeveel stokken ik in elkaar gedraaid heb in die veertig jaar. Dan kom ik van hier tot aan Spanje.”

Vanaf 1 maart stort Jan Mijnders zich op zijn haardenzaak in Zeijen. Werk is er volop, want de zaak is inmiddels ontdekt door heel wat liefhebbers van een gezellig haardvuurtje.