Kleintje Cultuur, Antje Richardt Kazemier, ARTak
DONDEREN – Kunstenares Antje Richardt Kazemier (57) uit Donderen zit naar eigen zeggen nooit zonder inspiratie. “Als mijn gedachten rust hebben, dan dwaal ik af en bedenk ik weer iets nieuws. Ik heb veel fantasie. Ik zie veel details om me heen, onderzoek ze en maak ze mooier”. Het noopt haar om met veel verschillende kunstdisciplines bezig te zijn, waarin tweedehands materiaal – ‘upcycling – de leidraad is. “Ik kijk terug en heel ver vooruit en dat probeer ik dan te verbinden”, vertelt ze in haar woonboerderij aan de Norgerweg.
“De wereld is best hard, eigenlijk ben ik een beetje een watje”
Als ik Kazemier - die als kunstenares, schrijfster en adviseur opereert onder de naam ARTak - op een gegeven moment tijdens ons gesprek gekscherend een beetje een hippie noem, begint ze te lachen. “Kleuren en vormen heb ik van kinds af aan interessant gevonden. Ik wil de wereld mooier maken, niet lelijker. Ik wil dingen veranderen door ze kleurrijker te maken: eerst kijken wat het is, dan onderzoeken en vervolgens mooier maken. Veel kunstenaars willen hun eigen verhaal vertellen, dat heb ik niet. Ik duik in het werk en als het eenmaal klaar is, dan neem ik weer afstand. Ik ben met de wereld om me heen bezig. Bijvoorbeeld met de klimaatverandering en duurzaamheid”.
Een goed voorbeeld binnen dit gedachtegoed is een werk van haar bij expositieruimte Y2 aan de Oosterhamrikkade in Groningen. “Een granaatkoffer, die ik had opgeduikeld in een kringloopwinkel, heb ik als het ware ‘lief’ gemaakt door het te bedrukken met woorden als ‘love’ en te besmeuren met vrolijke kleuren. Een beetje het ‘make love, not war’ idee. Dat komt puur voort uit een gevoel. De wereld is best hard, eigenlijk ben ik een beetje een watje. Ik hoef niet op te roepen tot vredesdemonstraties of zo, het gaat om het mooier maken van het object”.
Het recyclen van een object en het combineren met een ander object tot een nieuw kunstwerk of tot toegepaste kunst is wat in al haar werken terugkomt: ‘upcycling’. “Alles wordt her-, her- en hergebruikt”, glimlacht Kazemier. In haar atelier naast haar huis, een bijgebouw wat vroeger dienst deed als varkensstal, laat ze het een en ander zien: “Dit is mijn kleine atelier voor het schilderen, het viltwerk en dergelijke. Ik werk met wol van de schapen van mijn buurvrouw en van een vriendin uit Ruinen. In het vilt kleur ik vaak poezen en andere dieren”.
Opmerkelijke werken zijn een jurk die geheel uit snoeppapier en fruitnetten (bijvoorbeeld van mandarijnen) bestaat en een soort totempaal geheel opgebouwd uit knuffels. “Mijn man Thomas en ik zijn pleegouders en hadden legio knuffels liggen, daar heb ik dit van gemaakt. Het wordt een kapstok of iets voor op een kinderkamer”, wijst ze naar het knuffelbouwwerk.
Kazemier maakt veel toegepaste kunst; kunstwerken die ook een gebruiksfunctie hebben. In de deel aan de achterkant van de woonboerderij maakt ze grotere werken passend in het concept van ‘upcycling’: “Kijk, dit is een soort kast bestaande uit een oude trap en een deurlijst. De bedoeling is dat de kast weer in gebruik wordt genomen”.
Werken vanuit één specialisme, Kazemier moet er niet aan denken. “Soms is het lastig om met zoveel verschillende dingen bezig te zijn, maar ik kan niet anders. Mijn aandacht ebt snel weg zodra ik iets in de vingers heb. Dan begint het een beetje een kunstje te worden. Ik heb telkens de behoefte om weer iets nieuws te gaan doen, in wat voor vorm dan ook”.
Met schilderen is Kazemier desondanks altijd wel bezig. Haar schilderwerk kenmerkt zich door veel lagen en doorkijkjes. “Ik zoom ver in, je ziet bijna niet meer wat het is”. Soms smijt ze wel tien lagen op een doek: “Hoe ver kan ik de diepte in? Wat gebeurt er met de kleuren? Ik experimenteer net zolang tot ik tevreden ben met het hele beeld, pas dan stop ik”. Schilderijen die ze niet verkoopt, transformeert ze tot iets anders. “Daar maak ik bijvoorbeeld een tas of een kussen van. Zo blijft het meedoen”.
Sinds juni 2016 woont Kazemier, die daarvoor onder meer in Groningen en Duitsland woonde, in Donderen. “In Donderen heb ik een tekenavond opgezet voor mensen die graag willen tekenen, dit geef ik twee avonden per week. Deelname kost niets, ik vind het gewoon heel leuk om dat samen te doen”. Echt leven van de kunst hoeft van Kazemier niet per se. Binnen ARTak heeft ze twee verschillende takken: aan de ene kant haar kunstenaarschap, maar aan de andere kant het schrijven en adviseren in opdracht van, waarmee ze vooral de kost verdient. “Als je echt wilt leven van de kunst dan moet je echt ondernemend bezig zijn: zorgen dat je in een galerie hangt en veel exposities doet. Dat hoeft van mij niet zo en daarom verkoop ik misschien ook niet zoveel werk. Maar dat is niet erg. Wat betreft mijn kunstenaarschap wil ik ook gewoon lekker vrij blijven en wil ik niet kijken naar wat wel en wat niet verkoopt”. Voor meer info kijk op: www.artak.nl