Kleintje Cultuur – Gini Arends
“Landgoed Lemferdinge is mijn tweede thuis”
PATERSWOLDE – Al jarenlang heeft Gini Arends een speciale band met Landgoed Lemferdinge in Paterswolde. In 1972 raakte de Drentse, als voorzitter van Ons Dorpshuis in Paterswolde, betrokken bij het Landgoed. “Er was een storm geweest en landgoed Lemferdinge had toen veel schade opgelopen”, vertelt Arends. “Wij als vereniging Ons Dorpshuis wilden graag een rol spelen bij het opbouwen van het Landgoed.” Nu, 47 jaar later, staat Lemferdinge op de Monumentenlijst en is Arends nog steeds nauw betrokken bij het landgoed.
“Lemferdinge heeft een ontzettend lange geschiedenis”, legt Arends uit. “Het is het oudste landgoed binnen de landgoederengordel Eelde-Paterswolde. Rondom het huis bevindt zich een groot bos, enkele eeuwenoude tuinen, een oudere waterput en een boomgaard uit de 19e eeuw.” Over de geschiedenis van Landgoed Lemferdinge weet Arends heel veel te vertellen: “Ik heb zelf onderzoek gedaan naar de historie van het erfgoed. Zo ben ik er bijvoorbeeld achter gekomen dat het landgoed sinds 1447 bestaat. Twee rijke liederen, waaronder Steven ter Borg uit Eelde, hebben hier toen hun huwelijksakte getekend.” Maar ook over de jaren erna heeft Arends veel kennis. Zo weet de Drentse wie de beheerders zijn geweest, wat er verbouwd is en wat er zich allemaal heeft afgespeeld. “Ik heb sinds de tijd dat ik bij Landgoed Lemferdinge betrokken ben zoveel kennis vergaard”, vertelt Arends. “Er was weinig bekend, dus ik moest het echt zelf uitzoeken met een groepje andere mensen. Op een gegeven moment kom je er dan steeds beter in.”
Dat Arends in 1972 betrokken raakte bij Landgoed Lemferdinge was niet voor niets. “Het had gestormd en het landgoed had veel schade opgelopen”, legt Arends uit. “Ik was zelf voorzitter bij de vereniging ‘Ons Dorpshuis’ en als vereniging hebben we toen besloten om Landgoed Lemferdinge te gaan helpen. Wij vonden het namelijk erg belangrijk dat het landgoed zou blijven bestaan en in stand werd gehouden”. In de jaren die volgden, ging Arends zich steeds meer bemoeien met Lemferdinge. Toen ze in 1978 aftrad als voorzitter van Ons Dorpshuis, raakte ze nog meer betrokken bij het landgoed. “Na mijn voorzitterschap bij Ons Dorpshuis ben ik secretaris en penningmeester geworden bij Lemferdinge”, vertelt Arends. “Het was als het ware een rentmeesterschap. Ik vond het ontzettend mooi dat ik dit mocht gaan doen. Ik had altijd al een passie voor het landgoed. Ik woonde er vlakbij; Lemferdinge was eigenlijk gewoon mijn achtertuin.” Maar daarnaast had Arends ook echt een doel voor Lemferdinge: “Ik wilde ervoor zorgen dat het landgoed kon blijven bestaan en dat het goed onderhouden werd. Niet alleen het pand, maar ook zeker het bos erom heen.” Dat laatste is namelijk iets waar Arends nog elke keer van geniet als ze op het landgoed loopt. “Al die wandelpaden zijn, vooral rond deze tijd van het jaar, zo ontzettend mooi groen”, vertelt Arends. “De combinatie met het water, van waar het haventje vroeger lag, maakt het plaatje perfect.”
In 2003 is Landgoed Lemferdinge in het bezit geraakt van Het Drentse Landschap en wordt het gebruikt als trouw- en vergaderlocatie. “Ik ben erg tevreden met hoe Lemferdinge er nu voor staat”, legt Arends uit. “Het landgoed heeft een stabiel bestuur en het wordt goed onderhouden. Het Drentse Landschap zorgt tevens voor het voortbestaan van Lemferdinge.” Ook Arends zelf is tot op de dag van vandaag nog nauw betrokken bij het Drentse Landgoed: “Ik geef zo nu en dan nog een rondleiding aan belangstellenden”, vertelt Arends. “Ik vind het ontzettend leuk om mensen te vertellen over de geschiedenis van Lemferdinge en de natuur. Mensen zijn hier ook altijd heel positief en enthousiast over.” Naast het geven van rondleidingen, is Arends nog gastvrouw in de galerie van Lemferdinge en komt ze zo nu en dan gewoon even langs op het landgoed om een kijkje te nemen. “Ik ben al 47 jaar betrokken bij het landgoed en vind het ook heerlijk om hier tot rust te komen”, legt Arends uit. “Landgoed Lemferdinge is in de loop der jaren uitgegroeid tot mijn tweede thuis.”
