Kleintje Cultuur – Jeichien Stapel

“Schilderen is een soort spelen, daar houd ik van”

BUNNE – In een prachtige tuin op de boerderij van Jeichien Stapel ligt haar atelier. Een mooie ruimte, met twee verdiepingen, hangt vol met schilderijen van de beeldend kunstenares. Naast de schilderijen liggen er ook vele boeken, waar foto’s, schetsen en andere tekeningen in staan van werken die ze heeft gemaakt tijdens haar tijd in Noorwegen. “In Noorwegen was ik veel bezig met het weven van textiel”, vertelt Stapel. “Ik heb ontzettend veel kunstwerken gemaakt van textiel, wat ik altijd prachtig vond om te doen. Nu ben ik echter alleen nog bezig met schilderen, waar ik op dit moment de meeste voldoening uithaal.”

 Jeichien Stapel is in Nederland geboren, waar ze aan de Kunstacademie heeft gestudeerd, maar is na haar studie naar Noorwegen geëmigreerd. In Noorwegen heeft de inwoonster van Bunne verschillende werkzaamheden verricht. Met name het weven van textiel was iets waar Stapel veel mee bezig was. “Tijdens mijn job als reisleidster heb ik ook veel van mijn kunstwerken aan toeristen verkocht”, vertelt Stapel. “Na mijn werk als reisleidster heb ik gewerkt als receptioniste en ben ik nog in een museum gaan werken.” Naast het werk als kunstenaar heeft Stapel het een groot deel van haar tijd gewerkt als docent in beeldende vakken. “Ik gaf les aan studenten in beeldende vorming”, gaat Stapel verder. “Ik leerde hen met name om op een bepaalde manier te kijken. Ik had veel kritiek op het beeldend onderwijs in Noorwegen en mede daarom heb ik vele -onderzoeken gedaan op het gebied van het onderwijs.”

Stapel werd in Noorwegen veelal benaderd door het Rijk om opdrachten voor hen uit te voeren. “Ik heb vele wandkleden verkocht aan verschillende gemeenten”, legt Stapel uit. “Ik maakte hele grote textielwerken voor hen, waar ik soms bijna een jaar mee bezig was. Het kostte ontzettend veel tijd, het was zwaar werk, maar ik vond het wel leuk om te doen.” Stapel verdiende met de werken echter geen groot geld. “Het was in Noorwegen niet echt de norm om te betalen voor kunst”, gaat de kunstenares verder. “Ik kreeg uiteindelijk wel wat centjes, maar ik moest blij zijn als ik daar mijn onkosten van kon betalen.”

Toen Stapel met pensioen ging, vertrok ze in 2013 naar Nederland. Haar man kwam in 2017. “Ik had het heel erg naar mijn zin in Noorwegen, maar ik wilde gewoon weer terug”, laat Stapel weten. “Ik was eigenlijk ook een beetje te Nederlands. Ik had het gevoel dat ik in Nederland meer op mijn plek zou zijn.” In Nederland kwam Stapel terecht in Bunne, waar ze nu ook woont. “Ik heb het heel erg naar mijn zin hier”, vertelt de kunstenares. “En hier heb ik echt mijn werk weer opgepakt. De laatste jaren in Noorwegen had ik daar soms te weinig tijd voor.” In haar atelier in Bunne is Stapel de laatste jaren vooral bezig met het maken van schilderijen. Stapel: “Voor het weven heb ik geen tijd meer en daarnaast is het erg zwaar. Bovendien vind ik schilderen nu ook ontzettend leuk. Ik maak met name schilderijen van verschillende landschappen. Dat is echt mijn specialiteit.”

Stapel komt altijd wel iets tegen wat ze kan schilderen. “Soms kijk ik naar buiten en dan zie ik iets moois”, legt Stapel uit. “Ik maak een foto en ga hier vervolgens in mijn atelier mee aan de slag. Ik vind het prachtig om natuurlijke fenomenen te schilderen. Ik heb heel veel interesse in het Noorse landschap, maar ook de dingen in de Drentse natuur vind ik erg mooi.” Schilderen kost Stapel veel minder tijd dan het weven. Ze laat haar creativiteit de vrije loop, waardoor ze snel veel dingen op papier heeft. “Schilderen is eigenlijk net een soort spelen. En dat vind ik leuk. Ik houd ervan om te spelen met kleur, materiaal en diepte. Vandaar dat ik ook zoveel voldoening uit het schilderen haar.” Stapel heeft onder andere al eens geëxposeerd in de Melkfabriek te Bunne, waar verschillende schilderijen en andere werken van haar hingen.

Naast het schilderen, geeft Stapel op dit moment ook nog les aan een beginnend kunstenares. “Ik leer haar hetzelfde als hetgeen ik de studenten in Noorwegen leer”, vertelt Stapel. “Ik leer haar kijken en ik laat haarzelf ontdekken wat bij haar past. Ze wilde tekenen, maar ik vind dat ze meer tot haar recht komt met schilderen. Op dit moment is ze bezig met het schilderen met olieverf.” Stapel leert zelf ook nog heel veel van het lesgeven. “Het lesgeven houdt mij ook scherp. Ik word kien op wat ik zelf doe en oefen zelf ook als ik dingen voordoe. De combinatie tussen lesgeven en schilderen vind ik fantastisch om te doen. Op deze manier heb ik heel veel plezier in mijn werk. Ik hoop dat ik dit nog heel lang mag blijven doen”, besluit Stapel. Stapel is ook bestuurslid van de Vereniging van Professionele Kunstenaars van Tynaarlo (VTNL).