VRIES – In het Wapen van Vries zijn twee weken geleden 39 vluchtelingen opgevangen. De groep die enkel en alleen uit mannen bestaat verblijft met de kennis van nu tot eind december in het hotel-restaurant van Wapen de Vries-uitbater Gerard Spaargaren.
Aanvankelijk ontstonden er vanuit het dorp Vries vooral klachten over het late tijdstip waarop de gemeente Tynaarlo de communicatie verzorgde. Spaargaren geeft aan dat de communicatie inderdaad beter had gekund, maar dat ook hij verrast was door de snelle opeenvolging van gebeurtenissen. Het gerucht dat hij afgelopen zomer al wist welke kant het op zou gaan, neemt hij dan ook het liefst zo snel mogelijk weg. ‘Dat wij afgelopen zomer al meer wisten is inderdaad wel een dingetje, want iedereen roept dat. Eind juni hebben wij een telefoontje gehad van Meetingselect. Een bureau die werkt in dienst van het COA. Ze vroegen ons toen of we interesse hadden in één statushouder, dus niet dertig of veertig, maar eentje. Wij vonden het toen wel leuk en stonden er ook wel voor open, maar het ging uiteindelijk niet door. Onlangs kwam het dus wel in een stroomversnelling en dat kwam voor ons ook als een donderslag bij heldere hemel, maar gelukkig kunnen we er goed mee omgaan, ook met grote aantallen. Mijn vrouw Herma en ik staan er heel anders in. Wij hebben hier geregeld grote gezelschappen. Dan kun je denken aan motorrijders van het TT-circuit en darters van de Bonte Wever. Er komt hier van alles over de vloer en wij noemen de mensen die we hier momenteel een tijdje over de vloer hebben ook gewoon hotelgasten. Een paar weken geleden hadden we hier veertig motorrijders uit Zweden, ook gasten.’
Lang hoefde Spaargaren er niet over na te denken voordat het licht op groen kwam te staan. ‘We hebben gewoon gezegd, we gaan het proberen. Mijn vader zei altijd als je iets niet probeert, dan weet je ook nooit of het goed zou zijn gegaan. Wij zijn op voorhand al bij de kerk geweest in Zuidlaren waar ze eerst verbleven voordat ze hier kwamen. De mensen daar hebben al heel wat voorwerk gedaan waarvoor ik mijn complimenten wil uitspreken. Ze zijn dus al een beetje gekneed, want de kerk heeft in principe ook wel vrij strenge regels wat wel en niet mag. Die regels hebben wij één op één overgenomen. Het is ook niet zo dat ze hier de hele dag zitten, want we hebben er nu bijvoorbeeld 36 in huis. Eentje is naar familie in Apeldoorn, nog eentje is naar Den Haag en de laatste is naar Breda. Ze hebben daar gewoon familie, want het zijn ook gewoon mensen. Je moet deze jongens gewoon een beetje wegwijs maken hoe het openbaar vervoer werkt en dan vinden ze hun weg wel. Hoe lang deze groep bij elkaar blijft daar kun je heel weinig over zeggen, want ze kunnen ieder moment weer worden opgeroepen voor een medische keuring of een gesprek. Vanuit de stichting INLIA is hier vijf dagen iemand aanwezig van 09.00 – 17.00 uur en deze persoon regelt heel veel zaken voor de vluchtelingen en is het ook eerste aanspreekpunt voor vragen. Voor nu is het gewoon onderdak bieden en invulling geven aan de dagbesteding. Daarnaast pakt INLIA ook de medische zorg op, dus als iemand iets mankeert, dan moeten ze ook kunnen worden doorverwezen. In korte tijd is er dus best wel iets neergezet en het werkt gewoon.’
Spaargaren benadrukt dat de situatie van vluchtelingen niet moet onderschat. Voordat ze in Vries aankwamen hadden ze al een enorm reis achter de rug en niemand weet hoe lang de reis nog gaat duren. ‘Ze kwamen eerst in Ter Apel terecht waar ze vervolgens onder onmenselijke omstandigheden op een grasveldje moesten liggen. Daarna kwam er ineens een bus voorbij die ze naar Vlissingen bracht waar ze in een transportloods terechtkwamen waar bedden voor ze klaar stonden. Hun route werd vervolgd naar Utrecht om uiteindelijk weer via Ter Apel in Zuidlaren aan te komen. Ook dat verblijf duurde niet lang en nu zijn ze hier en dan is het ook niet gek als mensen hier bijvoorbeeld vragen hoe lang ze hier mogen blijven. Er wordt constant gesleept met die mensen en dat doet wel wat met je hoor. Dat vergeten mensen snel. Mensen baseren hun oordeel vaak op basis van wat ze op de televisie zien. Dan zien ze herrie schoppende mannen, maar de realiteit zit toch iets anders in elkaar. Er gebeuren hier ook hele leuke dingen. Op woensdag hebben we bijvoorbeeld bingo, alleen dan hebben we geen plek voor 39 mensen om te komen eten. In overleg hebben we met pizzeria Marcellino dan ook afgesproken dat de vluchtelingen dan daar eten. De eigenaar vertelde wel dat hij ze niet allemaal in één keer kon plaatsen, maar opgedeeld in twee groepen waren en zijn ze van harte welkom. Voor hem is dat toch een hele mooie start van de week als hij op woensdag open gaat! We doen ons uiterste best om deze mensen hier een goede tijd te bezorgen.’
