Alleen spelers aantrekken symptoombestrijding van patiënt FC Groningen

FC Groningen zit behoorlijk in de problemen. De 0-3 tegen Feyenoord was een scheve afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Het had ook zomaar 0-6 kunnen worden. Een paar dagen eerder bereikte de club een nieuw dieptepunt in zijn historie door in eigen huis te verliezen van Spakenburg, uitkomend in de tweede klasse. Einde bekeravontuur. Degradatie dreigt en de selectie is niet sterk genoeg. Althans, dat beeld wordt al langere tijd geschetst door trainers en media. Echter, ook met deze spelers had FC Groningen natuurlijk moeiteloos de amateurs uit de tweede klasse uit Spakenburg moeten oprollen. Het probleem is duidelijk niet alleen dat er te weinig kwaliteit in de selectie zit voor de doelstelling, wat inmiddels handhaving is. Er moet dus een andere reden zijn dat de spelers niet hun kwaliteiten etaleren. Natuurlijk beginnen de problemen op de kantoren van Gudde en Fledderus. Die zijn verantwoordelijk voor het creëren van het voetbalmoeras wat ooit ‘ de Hel van het Noorden heette. Er komt echter uit deze selectie veel te weinig rendement. En een trainer speelt een cruciale rol daarin. Hij heeft de belangrijke taak om op de eerste plaats de spelers op een plek te zetten waar ze in hun kracht komen. En de puzzel zo te leggen dat er een wijze balans is tussen de kwaliteiten van het individu en het teambelang. Spelers moeten voor een trainer willen werken. Voor hun trainer door het vuur gaan. Vooral de belangrijkste spelers. En daar gaat het bij FC Groningen heel erg mis.

Kasanwirjo is één van de grootste talenten in de selectie, maar heeft het niet naar zijn zin. Er is ongelofelijk met hem geschoven. Dan weer back, dan weer centrale verdediger. Dan weer op het middenveld. Hij wordt overal gebruikt dan wel misbruikt en krijgt bakken kritiek als het hem niet lukt zich steeds weer opnieuw te motiveren op een andere plek te spelen. Gevolg is wisselbeurten, ondermaats spel en de dreiging van de bank. Hij speelt zelf het liefst centrale verdediger omdat hij weet dat daar zijn kracht ligt. Op die plek kan hij zich ontwikkelen. Daar kan hij doorgroeien tot een topverdediger. Het gevolg is dat de trainer deze speler ‘verliest’ en uiteindelijk kom je aan zijn portemonnee. Doorgroeien tot een topverdediger kan hem ook veel geld opleveren. Te veel spelers zijn ontevreden. Suslov vindt zich zelf behoorlijk goed en het punt is: dat is hij ook. Onder Buijs speelde hij zijn beste wedstrijden als controleur op het middenveld. Hij is een moderne box-to-box-middenvelder. Maar ergens op de burelen in de Euroborg heeft blijkbaar iemand besloten dat hij voor die plek niet in aanmerking komt. En steeds weer wordt hij gedirigeerd naar een andere positie. En Suslov weet zelf heel goed dat hij daar niet in zijn kracht komt, maar wél op wordt afgerekend. Weg spelvreugde en weer is de trainer iemand kwijt. En zo zijn er veel te veel spelers die zich niet lekker voelen. Het zit in de spelersgroep heel erg verkeerd. Er is geen spelvreugde. Geen beleving en dat heeft niets met voetbalkwaliteiten te maken. Maar alles met de kwaliteiten om spelers in hun kracht te zetten en een omgeving te creëren waar ze zich lekker voelen.

Romario had bij FC Barcelona de gewoonte altijd te laat terug te komen van zijn zomerreces. En dan hebben we het niet over een dagje. Maar soms ging het om een week of nog langer. De kranten stonden er dagelijks bol van. Hoe zou trainer Johan Cruijff reageren? Welke straf zou hij krijgen. Dit kon Cruijff niet over zijn kant laten gaan. Toen Romario zich eindelijk op de training meldde gaf Cruijff hem een hand en vroeg hoe het met zijn familie was. Cruijff was niet bang zijn gezag te verliezen. Cruijff wist dat hij Romario hard nodig had. Hij accepteerde de werkelijkheid. Je kunt spelers niet in een keurslijf proppen. En Cruijff won vooral heel veel. Het respect van de speler voor zijn trainer. En veel doelpunten en punten. Nieuwe spelers kunnen zeker een kwaliteitsimpuls geven. Maar wanneer de oorzaak niet wordt aangepakt, zal de patiënt niet genezen. Laat spelers zich weer lekker voelen. Begin ermee ze in hun kracht te zetten door ze op de juiste plek neer te zetten. Een paar spelers aantrekken is symptoombestrijding. Misschien noodzakelijk om het vege lijf te redden, zo ziek is de patiënt inmiddels. Naar binnen kijken en de ziekte opsporen is de enige echte redding met toekomstperspectief. De vraag die heel snel moet worden beantwoord, voor het definitief te laat is: is er iemand binnen de organisatie die niet zelf onderdeel van het probleem is en dus in staat is de club weer gezond te maken. FC Groningen is van de supporters en die verdienen heel snel een héél eerlijk antwoord. Is het in het belang van FC Groningen dat de technische leiding na langdurig falen nog steeds in het zadel zit? Eigenlijk is het antwoord dus al gegeven.