Dick Heuvelman mist cowboys in Tour de France

Dick Heuvelman (rechts) als professioneel wielerverslaggever in gesprek met Erik Breukink, één van de Nederlandse toprenners in de jaren negentig van de vorige eeuw.

“Het is allemaal een beetje voorspelbaar geworden”

VRIES – Van 1984 tot en met 1993 verslaat Dick Heuvelman de Tour de France voor het Nieuwsblad van het Noorden. Intussen geniet hij niet meer achterop een motor of vanuit een volgauto van de tour, maar op zijn stoel in de woonkamer in Vries. Toch is de wielerklassieker niet meer de wedstrijd die het is geweest. Daarin speelt het toestaan van oortjes bij de renners een grote rol: “Sindsdien worden wedstrijden volledig gecoördineerd vanuit de ploegauto. Vroeger deden renners nog wel eens iets op de gok, wanneer de benen goed voelden. Nu wordt alles uitgerekend. Ik mis de cowboys van weleer.” Desondanks blijft de Vriezenaar vooral liefhebber en dus zit hij op de maandagmiddag klaar met een etappeboek, een factsheet en de geïnteresseerde kat van de buren op de stoelleuning voor de derde etappe van de uitgestelde Tour de France 2020.

Het is 31 augustus 2020. In zijn woonkamer aan de Dingspil in Vries geniet Heuvelman van alle sport op de beeldbuis. “Ik kom handen, ogen en voeten tekort, maar laat ik vooropstellen dat ik er enorm van kan genieten. Voetbal begint volgende week weer, dus daar kijk ik ook naar uit”, vertelt hij. Daarvoor is de Krant van Tynaarlo er echter niet. Ditmaal wordt de wielerexpert aan de tand gevoeld over de Tour de France, de coronaeditie: “Ik moet eerst nog maar zien of we Parijs halen hoor. We koersen dit jaar door oranje gebied. Vandaag nog! Nice is oranje. Dat brengt natuurlijk de nodige risico’s met zich mee, maar die worden voor nu even genegeerd. Bij twee coronagevallen moet een ploeg de tour echter verlaten.”

Even is er sprake van een eventuele afgelasting van de Tour de France, maar dat ziet Heuvelman niet gebeuren: “Alles wijkt voor de Tour. Dat is het jaarlijkse paradepaardje van Frankrijk, maar ook van de wielersport. Wielerploegen bestaan van de aandacht die ze krijgen in de wielerklassiekers. De weg is immers hun uithangbord.” Dat de karavaan momenteel door Frankrijk trekt, daar staat hij dus niet van te kijken. Of de drie weken voltooid gaan worden en we renners op zondag 20 september in Parijs zullen zien finishen op de Champs-Elysées, dat houdt de Vriezenaar in het midden: “In drie weken kan veel gebeuren. Als je het mij vraagt is het hoogst onzeker.”

De kat van de buren heeft zich ondertussen op zijn gemakje in de schoot van de sportfanaat genesteld. Een bekend fenomeen in huize Heuvelman: “Hij wandelt altijd in en uit. Hij krijgt hier nog wel eens wat, dus dan kun je dit gedrag verwachten.” Een beetje zoals wielerdeskundige ook het gedrag van renners in de Tour de France kan voorspellen. Wijzend naar het beeldscherm voorspelt hij de etappe van die maandag: “Kijk, van tevoren kun je er al vanuit gaan dat dit een massasprint gaat worden. We hebben twee ‘colletjes’ in het begin, dus het is logisch dat de drager van de bolletjestrui nu in het kopgroepje van drie zit. Die wil puntjes sprokkelen voor het bergklassement. Het peloton vindt dat prima. Zoals je kunt zien, staat het bijna stil. De voorsprong van twee minuten zullen ze in stand houden. Die kunnen ze met z’n allen binnen vijf kilometer dicht rijden.”

Heuvelman pakt zijn telefoon erbij. Zelf is hij de initiator geweest van het spel ‘Coach van het Jaar’. Voor wielerfans is daar nu eenzelfde spel voor ontwikkeld genaamd ‘Ploegleider’. Fanatiek speelt hij ieder jaar weer mee: “Ik heb de kopman van Jumbo-Visma, Primoz Roglic, opgesteld. Die geef ik wel een goede kans. Misschien weet Nederlander Cees Bol vandaag wel te verrassen. Daar verwacht ik veel van.” Toch is de Tour de France, niet meer de wedstrijd die het vroeger was. “Klassementsrenners laten zich inkapselen, waardoor zich een monotoon tourverloop voltrekt. Vroeger had men geen oortjes en wist men dus niet hoe de wedstrijd zich ontvouwde. Nu worden wedstrijden vanuit de auto gecontroleerd. Het romantische is er dus een beetje af en de boel wordt snel op slot gegooid of getemperd vanuit de ploegwagen. Dat is jammer. Kleinere ploegen zouden meer moeten durven.”

Toch houdt hij het de hele dag in de gaten: “Af en toe maak ik een wandeling tussendoor, maar voor de finish ben ik altijd op tijd thuis. Bovendien herken ik veel plekken die voorbijschieten op de televisie. Dat neemt je dan onbewust toch weer mee naar die prachtige tijd waarin ik verslag mocht doen van de Tour”, laat Heuvelman weten. Spanning kent hij niet als hij naar de Tour kijkt. Zelfs niet wanneer zijn klassement in Ploegleiderspel in het gevaar komt. “Nee, ik ben liefhebber. Ik hoop dat er iets gebeurt en als dat niet het geval is, maak ik dus een wandeling.” Als hij in het etappeboek wil kijken of er nog meer klimmetjes in de etappe zitten, speelt de kat van de buren met zijn leesbril. Als die wordt afgepakt, zoekt de viervoeter zijn heil bij mevrouw Heuvelman die in de tuin van het zonnetje geniet. De etappe van maandag is een saaie en dus vangen vele Vriezenaren die middag het beeld van een wandelende Heuvelman. De etappe eindigt rond half zes in een massasprint, waarin de Australiër Caleb Ewan de snelste is. Een dag later finisht Roglic als eerste op Orcières-Merlette. Puntjes voor ploegleider Heuvelman, die na zijn wandeling die dinsdag ongetwijfeld tevreden op zijn stoel is geploft.