PATERSWOLDE – Ik sta nog maar nauwelijks binnen en ben begroet, als de huiskat me voorzichtig komt besnuffelen. Duurt maar even. Prima. Ik kom voor een gesprek met Gerla Niemeijer geboren Van Bergen. Met haar ouders en vijf zussen bewoonde ze het ouderlijk huis aan de Stoffer Holtjerweg in Eelde. Huizen in dit buurtje zijn inmiddels gesloopt en op deze plaats staan nu appartementenflats voor senioren.
Gerla Niemeijer (62) is Eelderse en groot gebracht in een sociaaldemocratisch gezin. ‘Thuis werd Drents gepraat, daar stonden we niet bij stil. Zo ging dat.’ Haar pap werkte in de bouw en was in Eelde voorzitter van de Bouwbond FNV, terwijl mam het huis en het gezin bestierde. ‘Thuis kon alles gewoon. We hadden het gezellig en aanloop of verkering at gewoon mee. In ons meisjesgezin was er, haast vanzelfsprekend, ook het nodige gekibbel, de jongste en de oudste verschillen 12 jaar in leeftijd, maar we waren er voor elkaar. En dat is nog steeds zo.’
Na de Eelder School ging Gerla naar de mavo, gevolgd door de tweejarige opleiding Apothekersassistente. Het praktijkgedeelte haalt ze helaas niet. Eerst maar aan het werk en zien wat past. Ze gaat aan de slag als secretaresse en krijgt op haar 20e haar eerste kind. Na de geboorte van de tweede gaat Gerla aan de slag in de keuken van een bejaardenhuis. Maar dan: op haar 25e grijpt zij haar kans en volgt bij het Regionaal Bureau Onderwijs Drenthe de basiscursus Boekhouding en secretariaat voor herintredende vrouwen in de administratieve sector. Haar stage op kantoor in het land- en tuinbouwonderwijs bevalt en na een interne sollicitatie kan ze blijven. In de avonduren haalt ze haar diploma’s Praktijkdiploma Boekhouden en MBA Bedrijfseconomie. Op kantoor bezig met cijfers en facturen is het helemaal. Als tijdens de coronapandemie thuiswerken is verplicht, begroet ze dat. ‘Geef mij maar vier muren, een laptop en een stapel werk en mij hoor je niet’ lacht Gerla. De app TEAMS zorgt voor contact met anderen. ‘1 april 2022 werk ik alweer 30 jaar voor wat nu de Onderwijsgroep Noord heet.’ In september a.s. gaat ze vervroegd met pensioen.
Al heel vroeg werd Gerla geboeid door het lezen. ‘Ik luister graag, ben niet zo’n prater in gezelschap en ook geen feestnummer. Ik hou heel erg van lezen, ik leg er contact met andere werelden door. In de gefantaseerde boeken van Harry Potter bijvoorbeeld kan ik helemaal verdwijnen.’ Maar ook historische romans of boeken die zich afspelen in de oorlog verslindt ze. Zoals het boek ’t Hoge Nest van Roxanne van Iperen. ‘Het boek is een waargebeurd verhaal over Joodse zussen die het verzet helpen met onderduiken. Tjonge wat een meeslepend boek, zeg.’ Gerla voelt zich tussen de boeken als een vis in het water en wordt, vanzelfsprekend bijna, vrijwilliger bij de bibliotheek in Eelde. ‘Als bezoekers iets te vragen hebben over het verzet, fantasy of poëzie, dan adviseer ik daarover graag.’
Als Eelderse spreekt Gerla Drents met Groningse mengwoorden en leert ze het ABN op school. Zo wordt zij tweetalig. Door haar taalgevoeligheid wordt ze aangetrokken door de cursus Drents van de historische vereniging Ol Eel. Ze schrijft in het Drents een gedicht over haar eerste vliegervaring als 46-jarige. Door toedoen van haar docent neemt Het Huus van de Taol haar gedicht op in het maandblad Oeze Volk, het huidige Maandewark. Nadien zijn nog vier gedichten van Gerla geplaatst. ‘Je eigen streektaal spreken vind ik belangrijk en waardevol. In je moerstaal heb je geleerd om je diepere gevoelens en emoties uit te drukken. Dat komt over.’ Gerla heeft er geen moeite mee om van het ABN over te schakelen naar haar streektaal. ‘Op mijn werk praat ik Nederlands met de ene collega en Drents met een andere. Als we met ons drieën praten, blijft dat zo en dat gaat heel goed’, lacht Gerla.
Ze is blij met het Huus van de Taol. Deze organisatie bevordert de Drentse taal. In elke Drentse gemeente zijn streektaalambassadeurs aangesteld, die die taak aanjagen. Er wordt in het Drents muziek gemaakt, op scholen wordt in het Drents voorgelezen, er zijn Drentse avonden en weer anderen zingen met senioren in het Drents. En natuurlijk zijn er ook de radio- en tv-praoties op RTV Drenthe. Bij de historische vereniging Ol Eel staat niet zozeer de Drentse taal, maar het historische landschap, de oorspronkelijke bewoning, de gereedschappen, de gebruiken, de gewoonten en de klederdracht van Noord Drenthe en Eelde centraal. Gerla is er bijna 10 jaar actief geweest als penningmeester. Ook behoort ze tegenwoordig tot het vrijwilligersgilde van het Internationale Klompenmuseum in Eelde.
‘Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om te doen wat ik het liefst doe: met taal, lezen en cultuur bezig zijn. Na mijn pensioen ga ik weer gedichten en ook kinderverhalen schrijven en ik ga me verdiepen in kunstgeschiedenis en wiskunde. Uiteraard ga ik door als vrijwilliger bij het Klompenmuseum en de bibliotheek. En ik ga met mijn man Henk uiteraard nog van alles ondernemen.’ onthult Gerla. Aan het einde van ons gesprek springt de kat op tafel, tot driemaal toe. Het is geen etenstijd, lijkt me. Blijkbaar is mijn tijd gekomen om afscheid van Henk en Gerla te nemen. Zo geschiedde.
