John Franke heeft longkanker, maar zit niet bij de pakken neer en wil een longkankerbus realiseren

“Ik ben opgegeven en doodziek, terwijl er zes weken geleden nog niets aan de hand leek”

ZUIDLAREN – John Franke uit Zuidlaren heeft op maandag 2 maart zijn doodvonnis gekregen, zo zegt hij zelf. Hij krijgt de diagnose longkanker na maanden van klachten en doorverwijzingen. “Als je te horen krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent, dan is dat zeker een klap. Zwaar kloten”, vertelt Franke aan de Krant van Tynaarlo. Inmiddels is hij druk bezig met het initiatief om een bus te realiseren waarin men thoraxfoto’s en ct-scans kan maken. “Als ik in 2018 een thoraxfoto had laten maken, dan hadden mijn rechterlong en de lymfeklieren tussen mijn longen nu niet vol kanker gezeten”, laat hij weten.

Gelukkig reageert hij goed op de chemokuren: “Ik voel me wel goed.” Voor Franke is het zorgen om de komende tweeënhalve maand de chemo’s door te komen. “Daarna krijg ik een scan en dat is een spannend moment. Dan zien ze of de kuren zijn aangeslagen”, vertelt de Zuidlaarder ondernemer. Mochten de kuren aanslaan, dan zal Franke om de drie weken immuuntherapie moeten volgen voor twee jaar lang: “Longkanker is gewoon een killer en de statistieken zijn naatje.” De overlevingskans bij longkanker is klein. Van alle mensen met longkanker overlijdt bijna tachtig procent binnen vijf jaar na het stellen van de diagnose. “Je kunt niets anders doen dan zorgen dat je in een goede conditie blijft en voor de rest hopen dat de medische wetenschap doorontwikkeld, zodat je er misschien zelf nog van kunt profiteren”, verklaart Franke.

Hij heeft het inmiddels geaccepteerd: “Dit is het. Ik kan niks meer terugdraaien. Het enige wat ik kan doen is de schouders eronder zetten.” En dat is iets waar ondernemer Franke niet onbekend mee is. In zijn leven kent hij hoge ups en diepe downs: “Ik heb tijdens mijn leven geleerd om met tegenslagen om te gaan. Daardoor ga ik niet bij de pakken neer zitten, ook niet door deze tegenslag.” Nu met de coronacrisis zit het Franke echter niet mee: “Dat is natuurlijk een ramp. Door de chemokuren ben ik natuurlijk veel vatbaarder voor het virus dan normaal. Toch blijf ik wel mijn dagelijkse dingen doen. Iedere dag loop ik vijf kilometer en meestal ga ik nog even met de racefiets op pad. Dat zijn dingen die ik in stand wil houden om zo mijn conditie op peil te houden.” Het raadslid van Leefbaar Tynaarlo blijft zoveel mogelijk in zijn ritme: “Zo lang ik me gezond voel, ga ik door.”

In 2017 is Franke onderdeel van de organisatie van een groot wielerevenement in Borger genaamd ‘TT Drenthe 500’. “Dat was een groot succes, maar omdat er in die periode veel concurrentie was op het gebied van fietsevenementen in Drenthe, werd er geen tweede editie georganiseerd. Het liep uit op een strijd om deelnemers en dus zijn we niet doorgegaan omdat we geen risico wilden lopen. We waren wel al bezig met het vinden van een geschikte datum voor 2020. We wilden het dit jaar weer nieuw leven inblazen, maar vanwege het gerommel rondom corona hebben we dat ook af moeten blazen”, vertelt hij.

Begin maart komt de diagnose op het bord van Franke te liggen. Vervolgens besluiten ze om het wielerevenement dat op de planning stond, aan een goed doel te koppelen: “Het is alleen vervelend dat ik zelf lijdend voorwerp ben.” Franke kan rekenen op steun want, de directeur van Longkanker Nederland belt vervolgens met de initiatiefnemer en geeft aan te ondersteunen waar mogelijk om zoveel mogelijk geld te genereren. Ook de Provincie Drenthe heeft aangegeven mee te helpen om het één en ander op poten te zetten. “We willen de thoraxbus op de weg trekken”, aldus Franke.

Waarom de nood voor deze bus zo hoog is, legt Franke uit. Het begint vier jaar geleden als hij een thoraxfoto moet laten maken als hij geconfronteerd wordt met een hartprobleem. Achteraf blijkt dat hij heel lang met een hartafwijking heeft rondgelopen. Hij wordt gediagnostiseerd met het prinzmetalsyndroom, een afwijking waarbij één of meerdere kransslagaders van het hart verkrampt.  Drie keer wordt hij met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Bij toeval komen ze achter deze kwaal, die sporadisch bij mannen voorkomt. Het is de aanleiding voor een longfunctietest en een thoraxfoto. De uitslagen blijken echter goed en op dat moment zijn de longen van Franke nog schoon van kanker. Vier jaar later blijkt zijn rechterlong compleet vol te zitten met longkanker met daarbij uitzaaiingen naar de lymfeklieren tussen de longen. Vanwege die uitzaaiingen is Franke kansloos: “De slagboom is op dat moment al dicht. Ik heb dan al best lang klachten en ik ben al geruime tijd aan het dokteren.” Achteraf geeft Franke aan dat, wanneer hij in de tussenfase een thoraxfoto had laten maken, hij waarschijnlijk een kans had gehad: “Ik ben naar de cardiologen geweest vanwege vochtgeluiden in mijn long en kortademigheid. Ik moest een test doen en er werden echo’s gemaakt. Hart was goed, maar het zuurstofgehalte in mijn longen was erg laag en daalde heel snel tijdens het fietsen.” Daarop adviseert de cardioloog om een longfunctietest te laten doen. “Dan ben je weer twee weken verder en de uitslag blijkt aanmerkelijk slechter dan de longfunctietest vier jaar geleden. Toen heb ik gezegd dat ik op dat moment naar de longarts wil.” Op maandag 2 maart zegt de cardioloog tegen Franke: “Ga maar even zitten. U heeft longkanker.”

Wat hij duidelijk wil maken is dat wanneer je met regelmaat een thoraxfoto laat maken, de kans groter is om op tijd bij één van de grootste killers onder de kankersoorten te zijn. Daarom moet de thorax- en ct-scanbus zo snel mogelijk de weg om, vindt Franke: “Je moet je gewoon kunnen laten checken. Net zoals vrouwen zich kunnen laten checken in de borstkankerbus. Ik begrijp überhaupt niet waarom dit er nog niet is.” Hij creëert vervolgens de Facebookpagina ‘Longkankerop’: “Het is misschien ietwat confronterend, maar het slaat wel aan. Ik ben begonnen met vloggen en de vlogs worden als een tierelier bekeken.” Met deze vlogs probeert hij bekendheid te creëren om een zo groot mogelijk deelnemersveld voor de TT Drenthe 500 te creëren. Een thoraxapparaat zou volgens de Zuidlaarder rond de tweeënhalve ton kosten en de ct-scan een miljoen. Dat komt neer op 1,3 miljoen euro wat opgehaald moet worden exclusief de kosten van de bus zelf en overige materialen. Franke is, het zal men na dit verhaal niet verrassen, strijdvaardig: “We zijn bezig om in te richten dat men met teams mee kan doen om zo eenvoudiger geld te genereren. Op de hoogte blijven van de actie van Franke? Volg dan de Facebookpagina ‘Longkankerop’. Zodra het op gang komt, zal er een bankrekeningnummer beschikbaar worden gesteld waar men donaties op kan doen.

Franke maakt in een duidelijk slotstatement kenbaar dat de bus er echt moet komen: “Iedereen moet om de twee jaar gewoon een thoraxfoto laten maken. Het moet productiewerk worden. Dat kunnen artsen in opleiding zelfs doen. Als ik vorig jaar of in 2018 een foto had laten maken, dan was de longkanker geheid gevonden. Zodra het uit je longen is, zoals in mijn geval, ben je de lul. Als je met elkaar wil dat je niet overkomt wat mij is overkomen, dan moet de bus er komen. Let wel, zes weken geleden had ik nog geen longkanker hè. Nu ben ik opgegeven en doodziek. Pats. Klaar.”