Kleintje Cultuur – Bineke Terpstra
Kunstenaar
“Ik ben constant op zoek naar variatie in zowel techniek als onderwerpen”
ZUIDLAREN – Bineke Terpstra is een bekende kunstenares uit Zuidlaren. Aquarellen, olieverf en acrylverf, ze draait haar hand er niet voor om. In de loop der tijd ontdekt ze zelfs nieuwe technieken, zoals met een doekje schilderen. Ze is altijd met iets nieuws bezig. Vorig jaar is Terpstra gestopt met haar bekende schildercursus. Een noodgedwongen stop, dat wel. Desondanks is ze nog steeds een drukbezet baasje. Terpstra begrijpt dat het leven eindig is, maar weet zich gesteund door haar schilderkunst nog altijd voor diverse initiatieven in te zetten.
Als scholier krijgt ze van haar leraar een schilderkistje. Het triggert de inwoonster van Zuidlaren om van hetgeen wat ze al zo leuk vindt, tekenen en schilderen, haar hobby te maken. Door de jaren heen blijft ze schilderen, neemt deel aan cursussen en volgt via de Volksuniversiteit een cursus kunstgeschiedenis. In de jaren negentig komt er vervolgens een groep mannen bij Terpstra aan de deur: “Of ik ze misschien iets wilde bijbrengen op het gebied van schilderen. Ze hadden onderricht nodig. Ik stemde ermee in. Via via hoorde een kennis dat ik een cursus zou geven, dus die wilde ook graag komen. Zij nam vervolgens een zus en een vriendin mee en zo werd de groep steeds groter. Uiteindelijk gaf ik altijd aan twee groepen schilderles in mijn eigen atelier.” Dat doet ze allemaal in de avonduurtjes na haar werkdag bij Lentis. Twee avonden in de week besteedt ze eraan. Het wordt steeds populairder: “Ik heb altijd met wachtlijsten gewerkt. Ik ben ook vrijwilliger bij korfbalvereniging Ritola, daar gaat ook veel tijd in zitten. Ik had dus geen tijd over en zo bleef het ook leuk.”
Jaren geleden tekent en schildert Terpstra een oude ansichtkaart na van Zuidlaren als cadeautje voor haar vader. Ze krijgt er behoorlijk aardigheid in, maar op een gegeven moment wordt haar vader een beetje te enthousiast: “Mijn vader, ook een echte Zuidlaarder, vond het zo mooi dat ik op een gegeven moment voor hem aan het schilderen was. Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling.” Al het werk dat ze in die tijd maakt, belandt in een tas in de hoek. Ze kijkt er een tijd niet naar om, maar na het overlijden van haar vader pakt ze het er weer eens bij. Er volgt nieuwe inspiratie uit. Zo maakt ze een reportage van diverse gebouwen in Zuidlaren. “Ik heb de kerk nog geschilderd, maar ook andere idyllische panden in het dorp”, vertelt de kunstenaar. Als buurvrouw Henny Fidder, voorzitter van de Historische Vereniging Zuidlaren, haar oog laat vallen op het werk van haar buurvrouw is het hek van de dam: “Ze vond het geweldig en ze zei dat ik er wat mee moest doen. Uiteindelijk waren we gezamenlijk van mening dat het Joods gebouwtje, de Synagoge, en het witte notarishuis middenin het dorp niet mochten ontbreken. Zo ontstond een mooie serie schilderijen.” Een gedeelte van die serie is tevens te bewonderen in het historische plaatjesboek van de Jumbo in Zuidlaren.
Het levert Terpstra een gesprek op met de kunstcommissie van Galerie Mozaiek in het dorp. Een plek waar volgens de kunstenaar een doelgroep woont die wel eens geïnteresseerd kan zijn in die prachtige gebouwen van vroeger. “Henny zei dat ik ermee moest gaan exposeren. Zodoende is dat gesprek op gang gekomen. De commissie vond het goed, maar helaas is de opening door het coronavirus uitgesteld. Het staat nu gepland voor 23 oktober aanstaande”, legt Terpstra uit. In tussentijd experimenteert ze erop los: “Ik ben altijd op zoek naar nieuwe technieken en onderwerpen. Het schilderen met een doekje, daar kwam ik op tijdens een cursus toen een cursist verf aan het wegvegen was. Ineens viel het kwartje en ik ken niemand anders die het op deze manier doet. Het maakt het schilderen gevarieerder en die variatie is een bron van inspiratie.” Als de expositie ‘Zuidlaren van toen’ in Mozaiek eindigt, wordt het oeuvre geschonken aan de Historische Vereniging Zuidlaren.