Kleintje Cultuur – Geert de Weerd - Kunstschilder
“Ik probeer altijd de juiste sfeer te pakken”
YDE – Bij aankomst in Yde rijdt een man op leeftijd een steekkar met een grote steen richting de voordeur van zijn woning aan de Gelmarusstraat. Het is Geert de Weerd, tevens de man die deze week in de Krant van Tynaarlo uitgelicht wordt in deze rubriek. Nadat de journalist zichzelf voorstelt, vertelt de kunstschilder dat die ‘grote steen’ afkomstig is uit een groeve in Duitsland. Hij heeft het op de kop getikt in Valthe: “Ik reed erlangs en ik zag dat ze bij een boerderij planten te koop hadden. Die kon ik nog wel gebruiken voor een lege plantenbak. Vervolgens heb ik een lang gesprek met die man gehad en kwamen we al pratend op de steen. Die heb ik toen ook maar gekocht, maar daar kom je niet voor hè? We gaan het hebben over mijn schilderwerk.”
Waarheid als een koe en dus betreden we de woning van de schilder. Bij de voordeur hangen een aantal posters van diverse exposities waaraan hij zijn werk heeft verbonden. Als we de ‘woonkamer’ binnenkomen, komen we eigenlijk in zijn atelier. De werkkamer, zo je wilt. Een doos herbergt diverse schetsen van luchten, landschappen en overige natuurscènes. Een groot doek staat in de ezel. De tekentafel ligt geordend bezaaid met vellen papier.
De Weerd is geboren in Sappemeer, maar woont inmiddels zes jaar in Yde. Als hij niet in zijn huis aan het werk is, dan zwerft hij rond: “Ik loop veel rond en kijk nadrukkelijk naar de perfecte plek. Zwerven noem ik het ook wel. Door de bossen en over de velden. Veelal in de natuur dus.” Daarop komen we over het fenomeen die voor hem als onuitputtelijke inspiratiebron dient, de natuur. Als hij tijdens het zwerven een plek heeft gevonden, schetst hij meteen. Voor de details maakt hij foto’s, maar eigenlijk wordt het echte werk gedaan ter plekke. Na de schets komt hij namelijk geregeld terug op dezelfde plek met zijn ezel. Dan zit hij ’s ochtends of ’s avonds een half uur in het bos: “Dat is het overgangspunt, waarin de elementen tot leven komen. Dan is het hard werken. Je hebt vaak maar een half uurtje, want dan is de sfeer die je wilt overbrengen alweer weg. Een dag later zit ik er dan op dezelfde tijd weer. Zo kan het wel even duren voordat ik echt tevreden ben over mijn schilderij.”
De Weerd heeft veel samengewerkt met wijlen kunstenaar en mede-Yder Ben van Voorn. “Daar heb ik ontzettend veel van geleerd. Hij was een uitmuntende illustrator.” Omdat De Weerd veel in de natuur werkt, heeft hij het schilderen van bomen en dan met name de stronken daarvan tot een kunst verheven: “Bomen zijn levende wezens die ervandoor willen. Althans, zo zie ik ze. De stronken zijn de pootjes die nog in de grond zitten, die stralen de worsteling om te overleven uit. Een fascinerend krampachtig beeld, vind ik. De dode boom is in deze strijd gevallen.”
De kunstschilder is inmiddels de tachtig ruim gepasseerd, maar ondanks dat vertelt hij bevlogen als een beginnend kunstenaar over zijn kunstwerken. Ervan leven is in al die jaren moeizaam geweest. Toch zijn er verschillende werken verkocht, waaronder zijn beste. Zo gaat dat nou eenmaal bij kunstschilders: “Gelukkig heb ik er nog wel foto’s van. Het kerkje in Thezinge is een werk waar ik erg trots op ben.” Nadat hij diverse ouderwetse schetsboekjes, waaronder één uit zijn kindertijd, heeft laten zien, neemt hij plaats op zijn kruk voor de foto. Even lachen en dan kan hij weer verder met project plantenbak. Daar heeft hij gelukkig meer dan een half uurtje voor.