Kleintje Cultuur – Jannie Boerema – Taalkunstenaar
“Als ik regen omkeer, is de wereld vol fonteinen”
ZEIJEN – Een spreuk van Shakespeare hangt naast de brievenbus aan de Margrietstraat in Zeijen. De deurbel is een ouderwetse. Met zo’n touwtje. We klingelen, waarna het oog valt op een sticker: ‘Hier kuj Drents praoten!’ Na een klein ogenblikje staat schrijfster Jannie Boerema breed lachend in de deuropening. Een hartelijk welkom volgt. Dan wordt de eerste stap in de wondere wereld van Jannie Boerema gezet. In een ooghoek trekt wederom een spreuk van Shakespeare de aandacht. Het hangt uitvergroot in een lijst aan de muur. Deze week spreekt de Krant van Tynaarlo met Boerema over haar oeuvre, inspiratiebronnen en schrijfkunst. Haar Drentse nuchterheid weerhoudt haar van superlatieven, want trots op haar werk is ze niet: “Ik ben er wel blij mee, maar bij mij moet je niet aankomen met grote woorden.”
Ze heeft ontelbare columns voor het Nieuwsblad van het Noorden geschreven, veel bekende mensen voor maandblad ‘Drenthe’ geïnterviewd en uit de pen van Boerema is een flink oeuvre bestaande uit boeken, dichtbundels en zelfs liedjes verschenen. De van oorsprong Nörger is tweetalig opgevoed, zo zegt ze zelf: “Streektaal vind ik een volwaardig communicatiemiddel. Dankzij mijn tweetalige opvoeding heb ik taalgevoel ontwikkeld, maar wanneer je aangeeft dat je Drents spreekt wordt dat vaak voor achterlijk versleten. Dat vind ik niet terecht.” Streektaal gaat haar dus aan het hart. Bovendien is het een bouwsteen van haar schrijfkunst.
Naast streektaal is dat het anderhalve jaar geweest waarin ze in Engeland als au pair heeft gewerkt: “In Engeland heb je een traditie waarin je veel werk leest van diverse grootheden die het land heeft voortgebracht. Hierbij kun je denken aan een William Shakespeare, Jane Eyre, Thomas Hardy en Jane Austen.” Stuk voor stuk worden het inspiratiebronnen voor de Drentse schrijver die daarmee een unieke mix van Engels, Drents en Nederlands ontwikkelt. “Ik denk, voel en praat drie talen. Daaruit is een bepaalde zinsbouw ontstaan. Klaas Kleine, een voormalig collega die helaas is overleden, zei altijd dat hij meteen kon zien wanneer ik de schrijver van een stuk was. Daar had hij maar één zin voor nodig”, vertelt Boerema.
Nog altijd is ze druk. Momenteel is Boerema bezig met een dichtbundel over het coronavirus genaamd ‘Corona is geen ijsco’. Hoe ze erop komt? “Ik dacht in het begin dat het een ijsco was, maar dat bleek al gauw niet het geval te zijn. Het wordt een bundel over corona, maar ook de side-effects van het virus”, legt ze uit. Spelletjes speelt ze graag met taal: “Dat is het allerleukste aan schrijven. Je kunt met taal alle kanten op.” Dat bepaalde samenvoegingen in haar tijd bij maandblad Drenthe dan ook een ‘Boeremaatje’ genoemd worden, daar kan ze wel om lachen. “Mij werd dan verteld dat wat ik deed niet mocht. Ik vond van wel en dus deed ik het gewoon.” Waar de één postzegels één voor één in een mapje plakt, spaart Boerema zinnen. De mooiste ooit? Is eigenlijk een vraag die je een schrijver niet kunst stellen, maar de taalkunstenaar komt er zelf mee: ‘Als ik regen omkeer, is de wereld vol fonteinen’. “Daar ben ik wel trots op dat ik dat heb weten te verzinnen”, laat ze weten. Toch nog iets waar ze trots op is. En terecht.