Kleintje Cultuur – Kees de Graaf, tekstschrijver

Afbeelding
kleintje cultuur

“Bij elk gesprek die ik voor mijn werk heb, leer ik iets bij”


ZUIDLAREN – Deze week is de Krant van Tynaarlo voor deze rubriek op bezoek bij tekstschrijver Kees de Graaf. In zijn woning aan het Beatrixplein in Zuidlaren gelden Teun en Cooper als welkomstcomité. Vooral Teun lijkt het erg naar zijn zin te hebben en gaat languit voor de journalist van de Krant van Tynaarlo liggen. Als de vrouw des huizes Teun sommeert om op zijn plaats te gaan kan het interview beginnen. Kees de Graaf is inmiddels twintig jaar tekstschrijver. “Ik ben er toevalligerwijs mee begonnen. Midden jaren negentig ben ik afgestudeerd als stadsgeograaf en schreef ik een artikel over geschiedenis van een bouwproject. Dat stuurde ik naar een vakblad en vervolgens kreeg ik de vraag of ik redacteur wilde worden bij ‘Bouw’. Het blad waar ik ook mijn artikel naar had gestuurd”, vertelt De Graaf. Het is een blad over architectuur en de Zuidlaarder schrijft er zo’n tien jaar op freelancebasis voor. “Ik vond heel veel plezier in het schrijven”, geeft hij als drijfveer aan. Na zijn studie bouwkunde, zou je toch denken dat de man wel in de architectuur terecht zou komen, maar niets is minder waar. In 2000 start hij zijn eigen bedrijf in tekstschrijven. “Het contact met de mensen, die vaak bevlogen over bijvoorbeeld hun werk vertellen, vind ik fascinerend. Het snijvlak tussen inhoud en communicatie zoek ik graag op. Bij ieder gesprek leer ik wel iets en die permanente ontwikkeling daar hecht ik veel waarde aan”, vertelt De Graaf. Daarnaast krijgt hij een goed gevoel van het maken van iets tastbaars. Zo heeft hij meerdere boeken voor uiteenlopende doeleinden geschreven. Als hem gevraagd wordt waar hij dan het meest trots op is, dan komt er een schitterend boek uit een hoes. “Dit is een boek over een Windpark dat ik heb geschreven voor Gemini. Samen met een vormgever en een fotograaf heb ik dat boek van A tot Z samengesteld. Daar ben ik wel heel erg trots op.”


Als stadsgeograaf is hij gefascineerd door bouwwerken. Zijn vrouw is daardoor aangestoken: “Als we op vakantie zijn, dan kijken we bijna alleen maar omhoog naar de gebouwen.” Hij schrijft dan ook graag over de bouw, maar als in 2013 de crisis in deze sector toeslaat, merkt ook De Graaf dit in de terugloop van opdrachtaanvragen. Naast het schrijven voor levensonderhoud, schrijft hij ook vrijwillig voor de plaatselijke tennisvereniging en voor de PvdA Tynaarlo, waar hij steunfractielid voor is. Als hij een droom moet benoemen, dan noemt hij het hebben van een architecturenrubriek in een krant: “Dat lijkt me heel gaaf.” Maar ook het schrijven van een proefschrift om te promoveren op een onderwerp lijkt de Zuidlaarder fantastisch: “Ik zou graag een proefschrift willen schrijven op een onderwerp wat mij boeit. Iets met mijn vakgebied of wellicht mijn voorliefde voor Berlijn. Dat lijkt me nog een mooie uitdaging.” Als tekstschrijver is hij betrokken geweest bij grote projecten in de Randstad, waar De Graaf oorspronkelijk vandaan komt: “Ik heb meegewerkt aan bijzondere projecten als de Amsterdam Zuid-As, het Oosterhavengebied en bepaalde Vinex-wijken. Nu woon ik al een tijdje in het noorden van Nederland en ook dat heeft zijn charme en uitdagingen. Wat doe je bijvoorbeeld met krimpgebieden? Het is voer voor mooie verhalen.” Het grootste verschil tussen Zuidlaren en Amsterdam noemt hij de omgang met mensen: “Noaberschap noem je dat geloof ik hier. Men kijkt toch meer naar elkaar om terwijl je in Amsterdam voornamelijk in anonimiteit leeft.” Het maakt voor De Graaf echter niet uit in welke plaats hij zijn verhalen optekent, ze zijn altijd even boeiend.

UIT DE KRANT

Lees ook