Kleintje Cultuur – Klaas Bil, kunstenaar

|
| Foto: |
Cultuur

“De valkuil van een samenwerking is de gedachte dat het een wedstrijd is”


PATERSWOLDE – Als we het atelier van Klaas Bil op donderdagmiddag binnenstappen, passeren Mexicaanse klanken van Los Folkloristas de trommelvliezen. Als Bil de oude cassette uit de radio haalt, vertelt hij dat zijn agenda behoorlijk leeg is gelopen door de coronacrisis: “Ik had een aantal samenwerkingen en projecten lopen, maar die staan nu allemaal stil.” Het heeft de kunstenaar echter wel de tijd geboden om meer ruimte te creëren in zijn atelier. “Opruimen doet iedereen in deze tijd, volgens mij”, vertelt Bil. Als de gemberthee is ingeschonken gaan we eens goed voor het verhaal van de kunstenaar zitten, uiteraard conform RIVM-richtlijnen.


Hij begint te vertellen over leerzame projecten als ‘de Optocht’ en ‘Urban jungle’ in het Universitair Medisch Centrum Groningen: “Dat zijn projecten waar dagelijks duizenden mensen langslopen.” Bil geeft aan bij dit project de meerwaarde van samen te hebben ingezien: “Je kunt echt boven jezelf uitstijgen dankzij anderen. Dat is wel iets heel bijzonders en het voornaamste wat ik eruit heb gehaald. Het is geen wedstrijd. De gedachte dat het een wedstrijd is, is tevens de valkuil van een samenwerking.” Volgens Bil moeten kunstenaars elkaar helpen om beter te worden dan een kunstenaar in zijn eentje is: “Daarbij is feedback en vertrouwen essentieel.” In samenwerking met kunstenaars Jitske Rinsma en Eske Koetje vervolmaakt hij het project in het UMCG. Het trio dat als eenlingen bij elkaar is gekomen, gaat vervolgens onder de naam RinseKoetjeBil verder.


Een woord dat op dit moment centraal staat bij de kunstenaar is ‘Arcadië’, het land waar je ideaal gezien zou willen leven: “Voor een project genaamd ‘Feest van de Geest’ van de kerk in Zuidhorn is dat het sleutelbegrip. Iedereen heeft voor zichzelf een Arcadië, een paradijselijk land. Dat is voor een jihadist anders dan voor een westers seculier christen.” In april zou Bil in samenwerking met Wim Peters, Hieke Veenstra en Diek Boerman het project ‘Identiteit, Vorm en Verbinding’ presenteren: “Ja, dat gaat ook niet door. Pats, weg. Nu ben ik in mijn eentje bezig in mijn atelier.” Het zijn allemaal projecten waar het bindend element ‘samen’ is.


Bil is lid van kunstenaarsvereniging VanTyNaarLo: “We slagen er binnen de vereniging goed in om samen te werken en ook in de coronacrisis houden we nauw contact met elkaar. Dat is best uniek, aangezien ik ook wel eens in verenigingen heb gezeten die erg ‘egogericht’ waren.” Daarnaast geeft de kunstenaar les aan de Volksuniversiteit Zuidlaren. Hij geeft de workshops en lessen thuis in zijn atelier. “Dat is mijn passie. Voetballen is niet aan mij besteed. Met kunst in de breedste zin van het woord kan ik alle kanten op”, laat Bil weten.


Inmiddels heeft de 69-jarige kunstenaar door de jaren heen ontelbaar veel doeken geschilderd en daarbij is hij tot een leuke ontdekking gekomen: “Het streven is niet steeds beter, maar steeds anders. Het zoeken naar een andere manier van vormgeving. Kunst is immers een vorm van communicatie. Ik werk met concepten, maar het intrigeert me juist hoe die concepten door iedereen anders geïnterpreteerd kunnen worden.” Dat komt naar voren in het eerdergenoemde project ‘Identiteit’. Vier kunstenaars hebben vier verschillende ideeën bij het woord identiteit: “In mijn geval heb ik dat uitgebeeld met een beeld van mij als kleine jongen en daarachter een oudere versie  van mezelf. De andere kunstenaars hebben dit op hun eigen unieke manier gedaan.” Hetgeen leidt tot een prachtig boekwerkje, waarin het project uitgebeeld wordt. Ondanks dat de presentatie hiervan even op zich laat wachten, zit Bil niet stil. Zo heeft de kunstenaar in tijden van quarantaine al twee doeken klaar met als concept ‘corona’. Het derde doek staat op de ezel en nadert volmaaktheid. Maar toch zou hij weer graag samenwerken.

|

UIT DE KRANT