Kleintje Cultuur - Remon Meijer
Straatdichter
“Ik wil mensen die in de knel zitten met mijn gedichten en verhalen helpen”
ZUIDLAREN – Deze zomer vergaarde hij bekendheid door een workshop te geven bij de Cultuurkeet. Straatdichter Remon Meijer vertelt deze week in de Krant van Tynaarlo over zijn hobby, die inmiddels wel een beetje uit de hand aan het lopen is. Met een eigen website en het geven van diverse workshops, klust hij behoorlijk bij. Al is dat niet waarom hij het is gestart: “Veel aanvragen betreffen persoonlijke verhalen, waarin een hoop emoties schuilgaan. Het is mooi dat je een luisterend oor kunt bieden en via een gedicht of verhaal iets terug kunt geven.”
Op zijn website schrijft Meijer dat hij na een lastige periode de helende kunst van het schrijven uit heeft gevonden. Als er gevraagd wordt naar die periode vertelt hij: “Ik heb altijd moeite gehad om mee te komen met mijn klasgenootjes. Al op de basisschool maakte ik moeilijk vrienden en vond ik het lastig om me te uiten.” Terwijl Meijer zich focust op zijn middelbare schoolcarrière besluiten zijn ouders te gaan scheiden: “Dat werd een vechtscheiding en daar heb ik het wel echt moeilijk mee gehad. Sindsdien raakte mijn vader uit beeld en bleef ik met mijn moeder achter.”
Daarmee verdwijnt zijn rolmodel en wordt de zoektocht naar zijn identiteit bemoeilijkt. “Wie mag ik zijn? Dat is de vraag die ik me veel gesteld heb. Ik ben gaan schrijven. Veel gaan schrijven”, vertelt Meijer. Door het schrijven raakt hij veel emoties kwijt: “Het is eenvoudiger om je op papier te uiten dan mondeling is mijn ervaring.” De reacties zijn positief en dat motiveert: “Het pakte heel goed uit en dus besloot ik steeds meer te gaan schrijven. Daarnaast ben ik op zoek gegaan naar manieren om anderen die om welke reden dan ook in de knel zitten te gaan helpen.”
Meijer haalt inspiratie uit van alles en nog wat. Uit gesprekken, uitdrukkingen, de omgeving, noem maar op: “Je publiek biedt zoveel mogelijkheden. Ik probeer altijd op zoek te gaan naar herkenning bij de toeschouwers. Schrijven kan echt een brug zijn naar het delen van persoonlijke ervaringen.” Het doel van de straatdichter is om een gemeenschap te creëren waarin een ieder mag zijn wie diegene is. Anderen meegeven dat ze verder kunnen op de weg naar hun eigen persoonlijkheid en hen bewustmaken van het feit dat niet alles vanzelfsprekend is: “Dat merk je nu in deze coronatijd natuurlijk overal. De maatschappij wordt steeds systematischer, maar creatief denken en out of de box handelen kan al bevrijdend werken.”
Meijer heeft moeite gehad met zijn weg vinden in de huidige maatschappij, waarin iedereen bezig is met de mening van anderen en daardoor zichzelf verliezen. Het lukt steeds beter: “Tegenwoordig zijn de verwachtingen heel hoog en wordt er veel vergeleken. Het leven van een ander op Instagram is altijd rooskleuriger. Schrijven helpt me op een therapeutische manier.”
Vooralsnog is het een hobby, naast zijn werk in de zorg: “Ik werk dertig uur per week in de zorg. Ik heb ook gewerkt met probleemjeugd en ex-gedetineerden. Daardoor heb ik wel geleerd dat er bij iedereen vaak meer aan de hand is dan men laat merken en dat keuzes worden gemaakt op basis van gevoel en ervaringen. Met die ervaring en de gedichten probeer ik de beleving die ik krijg van schrijven ook bij mijn publiek te creëren.” Het heeft Meijer in ieder geval geholpen. Na tien jaar heeft hij weer contact met zijn vader en dat gaat goed: “Daar ben ik heel erg blij mee.”