Kick van het weekend!
Het is maandagochtend. Het podium van de Kimme ligt er weer maagdelijk bij, de Kickers zitten op school, de decorbouwers zijn gewoon aan het werk, de boer bereidt zich langzaam voor om de koeien weer op stal te gaan zetten. De columniste schrijft voor de laatste keer een stukje voor de krant over Kick en Oliver Twist.
Je kunt je bijna niet voorstellen dat 12 uur geleden een groep stralende, apetrotse kinderen op het podium stond voor een prachtig decor. Dat het publiek bij het eindakkoord als één man opstond en uitbarstte in een staande ovatie. Dat Kick zojuist een meeslepende, spannende, prachtig geacteerde voorstelling had neergezet. Amper 12 uur geleden zaten mensen in de zaal tranen weg te pinken bij het verdriet om een vermoord meisje. Want het was toneel, maar door toneel kunnen emoties uit het dagelijkse leven zo naar boven komen. En dat gebeurde.
Bij het wegsterven van het applaus mengt het trotse en tevreden gevoel zich met het besef dat het klaar is, afgelopen is. Geen Oliver Twist meer,niet meer nog een keer dat mooie liedje zingen. De zaal is nog niet leeggestroomd of de vaders rennen, gewapend met alles wat kan schroeven, het podium op. En binnen een uur herinnert niets meer aan Oliver Twist. Een tafel met wat schroefjes en losse planken is al wat rest.
2 kickers voor wie dit hun laatste voorstelling was zitten stil bij elkaar in de zaal. Nog niet te bevatten dat ze nu kick-af zijn.
Kick heeft een prachtig jaar gehad. Op 1 november begint een nieuw avontuur, met 17 nieuwe kickers die staan te trappelen om mee te doen! Dus houd de krant in de gaten, dan bent u welkom bij de volgende voorstelling van KICK!
