Lokale partijen slaan handen ineen tegen eenzaamheid bij psychiatrisch patiënten

“Maatje zijn verrijkt je leven”

ZUIDLAREN – Stichting Trias, Lentis, Solidair Groningen & Drenthe en drie kerken in de omgeving van Zuidlaren hebben de handen ineen geslagen. Zij gaan gezamenlijk eenzaamheid bestrijden door op zoek te gaan naar maatjes en deze zorgvuldig te koppelen aan mensen met een psychiatrische beperking. In deze doelgroep heerst eenzaamheid als nooit tevoren. De Krant van Tynaarlo spreekt erover met Yvonne Eggen van Stichting Solidair Groningen & Drenthe en Titia Robroch van Stichting Trias: “We hebben de cijfers uitgesplitst op mensen met een psychiatrische beperking en daaruit blijkt dat een groot gedeelte kampt met eenzaamheid. Daar moet verandering in komen.”

In multifunctioneel centrum De Ludinge in Zuidlaren spreken we met de dames die zich hardmaken voor de goede zaak. Al staat het project nog in de kinderschoenen, Zuidlaarders Eggen en Robroch zijn er maar druk mee. Het project wordt geleid door Eggen en draagt de naam ‘Maatwerk(t)’: “De naam zegt veel natuurlijk. Maatjes en werk op maat. Naast het doel dat we hebben om de aansluiting van sociaalmaatschappelijke activiteiten op mensen met een psychiatrische beperking te verbeteren, willen we eenzaamheid verminderen bij deze doelgroep en kijken we zorgvuldig naar welke activiteiten, ontwikkelingen en samenwerkingen tussen lokale organisaties hieruit kunnen ontstaan.”

Zo moeten bepaalde groepen van vragers en aanbieders dankzij dit project beter en eenvoudiger aan elkaar gekoppeld worden: “Er moet een harmonieuze collaboratie ontstaan tussen de kerken, stichtingen, lokale organisaties en de mensen die behoefte hebben aan een maatje. Daarbij moet een ieder op maat worden bediend.” Het Dennenoordterrein zit volgens Eggen gebakken in de Zuidlaarder samenleving. Daarom starten ze het project in Zuidlaren. Later zou het wellicht uitgerold kunnen worden in de gehele gemeente Tynaarlo. “Dat is toekomstmuziek. Onze mening is dat je klein moet beginnen. Van hieruit kun je altijd verder kijken”, verklaart Robroch.

Er moet een zorgvuldige route worden afgelegd. De reden hiervan is dat het hier gaat om kwetsbare mensen die veelal meerdere zwarte teleurstellingen hebben meegemaakt. Met de begeleiding vanuit Lentis, Trias, Solidair Groningen & Drenthe en de kerken wordt er nauwkeurig gekeken naar wie bij wie past: “Evaluatie en communicatie zijn essentieel in dit project. We zitten er bovenop en doen het met name voor de mensen in Zuidlaren.”

Vanuit Lentis gaan steeds meer patiënten zelfstandig wonen. Robroch en Eggen zijn eensgezind over het feit dat er activiteiten georganiseerd moeten worden voor mensen met een psychiatrisch beeld: “Daar moet je iets voor doen.” Het is voor de initiatiefnemers een zoektocht naar een uitgang in het doolhof van wensen, behoeftes en mogelijkheden, maar dat is een uitdaging die zij graag aan gaan: “Wij hopen binnenkort een start te kunnen maken en het project moet zich dan als een olievlek verspreiden binnen het dorp Zuidlaren en de kerken.”

Dat is tevens de plek waar de werving van maatjes is gestart, maar ook niet-gelovige inwoners van Zuidlaren kunnen zich melden om maatje te worden. Samen met de kerken zetten Stichting Trias, Stichting Solidair Groningen & Drenthe en Lentis hun schouders onder het project: “De kerken doen ontzettend hun best om maatjes te werven.”

Robroch geeft aan dat mensen met een psychiatrische beperking vooral graag mee willen doen in de maatschappij: “Zij vinden vanwege hun beperking alleen moeilijk de aansluiting. Onbekend maakt onbemind en dus raad ik mensen aan om gewoon eens in gesprek te gaan.” Daar springt Eggen op in: “Dat is inderdaad een goeie. Er bestaat een bepaald beeld van mensen met een psychiatrische beperking. Het mooie aan dit project is dat het beide kanten op werkt. Voor een maatje is dit vrijwilligerswerk ook erg verrijkend. Er zijn zoveel mensen die alleen al blij worden van een rondje fietsen of ergens een kopje koffie drinken. Het is de kunst van het laten ontstaan wat ontstaat. Een kleine moeite levert vaak al een groot plezier op. Het kan bovendien een wereld van verschil betekenen voor de persoon in kwestie.” Maatwerk(t) is een open project. Eggen en Robroch hopen dat andere kerken en welzijnsorganisaties in de omgeving van Zuidlaren zich aansluiten bij hun project.

Hoe zou de ideale situatie er voor de projectleider uit zien? “Als er vijfentwintig maatjes gevonden worden”, lacht Eggen, “Maar dat zal nog wel een flinke kluif worden.” Zuidlaren telt ruim tienduizend inwoners. Vijfentwintig moet dan lukken, toch Zuidlaarders?