De ijzers weer uit het vet!
ZEIJEN – Koning winter laat van zich horen deze januari. Waar de sneeuwvlokken ons nu om de oren vliegen, konden we afgelopen week genieten van schaatspret. Kort en krachtig, maar toch. Velen lieten de kans ergens de ijzers onder te binden niet lopen. Opvallend veel werknemers waren ziek; opvallend veel thuiswerkers waren even niet bereikbaar. In Tynaarlo was het Zeijen waar het hek los kon. Woensdag en donderdag, tot de dooi weer inviel. Onze verslaggever nam ook even een kijkje.
Een lied uit de oude doos klinkt krakerig uit de speakers, af en toe overstemd door het gelach en gejoel van kinderen. Zeijen is een van de weinigen in de provincie Drenthe is de ijsbaan van Zeijen open. Uit de wijde omgeving zijn schaatsliefhebbers op de baan afgekomen, waaronder een hele meute kinderen van de basisscholen van Zeijen en en Vries.
Jorik Hollenga zit met zijn neefje Joël op een bank in het houten gebouwtje naast de ijsbaan. Ze warmen zich aan de kachel, waarin houtblokken liggen te gloeien. Joël vertelt wat hij het leukste vond van zijn ochtend op de ijsbaan: “Op m’n buik glijden, dat ging heel mooi.” Hollenga is opgetrommeld door zijn zus, om met haar en de kinderen van Assen naar de baan in Zeijen te rijden. “Ik schaats zelf niet, maar voor de kinderen is dit natuurlijk geweldig.” Joël heeft ook nog wel een kritische noot: “Ik schaats liever op een binnenbaan, het ijs voelt buiten stroever en het glijdt minder goed.”
Dat er geschaatst kan worden komt door de inzet van de vrijwilligers van de ijsvereniging. Daniël Eisen is voorzitter van de vereniging. Hij staat naast de baan tevreden te kijken naar het resultaat van hun inzet. “Geweldig dat het gelukt is. Helemaal voor de kinderen, vanmorgen waren de leerlingen van twee basisscholen hier. Ik denk dat er in totaal wel 150 kinderen op het ijs stonden.” Zorgen dat het ijs klaar is voor de schaatsers vergt veel werk van de vrijwilligers van de vereniging. Eisen: “Op dinsdag begon het te vriezen. Zo gauw het kon hebben we toen water erop gesproeid. Daarna zijn we om vier uur ‘s ochtends opnieuw terug gekomen om een tweede laag erop te spuiten. Ik denk dat ik gisteren ongeveer 22 uur achter elkaar wakker ben geweest.” Het resultaat: woensdagmiddag was het ijs al dik genoeg zodat kinderen er veilig op konden. In de avond konden ook volwassen de eerste rondjes rijden. De volgende ochtend ging de baan opnieuw open.
Erik Ruinemans tuurt over de ijsplaat. Hij heeft net een paar rondjes geschaatst en staat even uit te blazen. “Ik woon hier vlakbij en werk thuis. Dit kwam dus heel mooi uit. Ik ben hier nu samen met mijn dochter.” Ruinemans is onder de indruk van het werk dat door de vrijwilligers van de vereniging is verzet. “Fantastisch dat de club het voor elkaar heeft gekregen, geweldig.” Aan het eind van de ochtend is het kwik boven nul gestegen, op de ijsbaan beginnen plassen water te staan. “Het begint te dooien, ik doe nog even snel een paar rondjes,” zegt Ruinemans.
Terwijl het ijs langzaam smelt, stapt Nanny van der Wal van de baan. “Wij komen uit Assen, maar de baan daar ging niet open. Toen zijn we dus gaan kijken of er een baan was waar we terecht konden, zo kwamen we hier uit. Het schaatst ook prachtig, helemaal toen ik vanmorgen begon. Ik hou niet zo van schaatsen op een binnenbaan, maar als er natuurijs is dan gaan we erop uit. Het is dan ook het totaalplaatje, kinderen die voor het eerst met een stoel het ijs op gaan, de lelijke muziek die nu dan toch mooi klinkt.” Terwijl Van der Wal naar de houten hut naast de baan beweegt zegt ze nog snel: “Nu even naar binnen om op te warmen en ook gelijk lid te worden van de ijsbaan.”
In het gebouw staat Jorrit Veneklaas - Slots achter de houten bar, een stel gele bekers van Chocomel prijken op een hoek van de bar. “Ik ben zelf geen goede schaatsers, ik vind er ook niks aan,” zegt hij lachend. Toch is hij al jaren vrijwilliger bij de ijsvereniging. “Het is heel gezellig, de vereniging is ook mooi gemengd. De leeftijden lopen uiteen van begin twintig tot ver in de vijftig. Het bestuur is heel fanatiek, iedereen wordt erbij betrokken. Het is geweldig dat het telkens lukt om als een van de eerste ijsbanen open te gaan.” Veneklaas - Slots had graag gezien dat de vorst nog een paar dagen langer had doorgezet. “Het mooiste is als er ook nog een weekend bij zit.”
Ondertussen heeft de dooi hard doorgezet. Voorzitter Daniël Eisen besluit dat een kwartiertje later de baan helemaal dicht moet. Een laatkomer schiet hem nog snel aan, ze vraagt of ze toch nog een paar rondjes mag maken. Eisen knikt, “Het rijdt wel heel stroef, maar als je wil dan kan het nog wel even.” Hij loopt naar de weg om het bord met de tekst ‘ijsbaan open’ weg te halen bij de straat. Hoopvol zegt hij nog: “Februari is normaal gesproken de koudste maand, kans is dus aanwezig dat we dit jaar nog een keer los kunnen.”
