De Ongenode Gast drinkt een kopje koffie bij Wees Welkom
VRIES - Het is een gure februariochtend als de Ongenode Gast binnenstapt in kringloopwinkel Wees Welkom in Vries. Een lange tafel staat tussen de tweedehands spulletjes, eromheen zitten 9 mensen. Van achter in de winkel loopt Elly van der Vegt de Gast tegemoet. Of hij ook een kopje koffie lust? Dat gaat er wel in op zo’n koude ochtend!
Elke woensdagochtend is in de winkel een koffieochtend voor mensen die behoefte hebben aan gezelligheid. Aan de volle tafel te zien is die behoefte er zeker. De Gast mag aanschuiven tussen Omke Ganzeveld en Jan Kleiker. Bij het doorgeven van de zelfgebakken cake gaat het mis, het kopje thee van Wennie Tienkamp valt om en de hete drank stroomt over de tafel. Van der Vegt snelt toe met handdoeken, de Gast neemt er snel 1 aan om de tafel en de vloer tussen mevrouw Tienkamp haar voeten droog te maken. Hij verzekert haar wel dat hij niet voor een huwelijksaanzoek door de knieën gaat. Men zou anders wel eens verkeerde ideeën kunnen krijgen.
Nadat de thee is opgeruimd en Tienkamp van een nieuw drankje is voorzien, neemt Vrouwkje Klasen het woord. Ze haalt een papier uit haar zak en draagt het gedicht ‘Ouderen niks waard?’ voor. Het gedicht is een opsomming van zaken die je bij ouderen nog wel eens tegenkomt, zoals ‘zilver in onze haren, goud in onze tanden’. Het eindigt met ‘een mens met zoveel mineralen is met geen miljoenen te betalen’. Een sentiment dat op bijval kan rekenen van de pensionado’s aan tafel. Het brengt het gespreksonderwerp gelijk op de lichaamsdelen die bij de aanwezigen vervangen zijn. Bij de een een knie, bij de ander een heup. Sommigen kunnen pochen dat ze nog volledig uit oorspronkelijke onderdelen bestaan.
De koffieochtend wordt nog maar kort in de winkel ‘Wees Welkom’ georganiseerd. Tot een maand geleden zat de club achter de bibliotheek, aan de overkant van de straat. Vrijwilliger Van der Vegt vertelt dat de nieuwe plek in de smaak valt. “Het is hier beter zichtbaar, mensen lopen sneller binnen.” De koffieochtend wordt sinds 2017 georganiseerd. In grote lijnen komt dezelfde groep mensen, met af en toe een nieuw gezicht. Omke Ganzeveld is zo iemand die er wat later is bijgekomen. “Het waren eerst allemaal dames, toen werd ik gevraagd omdat ze er ook wat mannen bij wilden.”
De eerste plakken zelfgemaakte cake worden ondertussen snel soldaat gemaakt, gevolgd door een bonbon. De Gast heeft net ontbeten, dus hij slaat de bonbon en tweede ronde cake over. Terwijl er druk geconsumeerd wordt keuvelen de aanwezigen over koetjes en kalfjes. De meesten van hen wonen al jaren in Vries, zij hebben het dorp zien veranderen. Rinske Cobus merkt op dat veel winkels zijn verdwenen. Jan Kleiker vult aan: “Je kan hier nog net terecht voor melk, kaas en eieren. Voor de rest moet je al reizen.” Waar geen gebrek aan is zijn kappers, na enig soebatten wordt een consensus bereikt: er zijn 11 barbiers in het dorp.
Gelukkig wordt er nog wel het nodige georganiseerd in Vries, zoals klaverjassen en klootschieten. Een knelpunt daarbij is wel dat men naar de activiteiten moet kunnen komen. De lokale belbus biedt daarvoor uitkomst, tegen een kleine betaling pendelt die mensen van hun huis naar de plek van bestemming en weer terug. “Je moet het wel plannen, maar dat is met een taxi niet anders,” merkt Ganzeveld nuchter op. Toch staat het verenigingsleven onder druk in het dorp. De oude garde die het organiseerde valt langzaam weg, er is weinig nieuwe aanwas. Ganzeveer weet hoe dat komt: “Mensen verouderen, jongeren zijn allemaal druk met werken.”
De sfeer bij de koffieochtend is gemoedelijk en gezellig. Er worden over en weer grappen gemaakt. Wanneer Jan Kleiker iemand niet goed verstaat wordt hem gekscherend gevraagd of hij zijn gehoorapparaat wel in heeft. Hij draait zijn hoofd om zijn oor, inclusief hoortoestel, te tonen. “Nu alleen de batterijen nog erin doen,” zegt Ganzeveer ad rem.Het koffiemomentje zit er weer op, verwarmd door de koffie en cake stapt de Gast de winterkou weer in.
