Aanpak wolvenprobleem: ‘Waar zijn we mee bezig?’

TYNAARLO - In mei 2018 was het in Marum en Zevenhuizen al raak: dode schapen door een wolfsaanval. Sindsdien heeft de wolf voor toenemende problemen gezorgd, met name in Drenthe. Dierenleed, emotionele en financiële schade bij vooral schapenhouders, heftige maatschappelijke discussies en zeer dure maatregelen als wolfwerende rasters, die in het Drents-Friese Wold meermalen niet afdoende bleken. De wolf die tussen Roden en Lieveren schapen doodde, liet vlak achter een woning pootafdrukken achter. “Er ontstaat een angst voor wolven die dezelfde verlammende uitwerking heeft als eerder de angst voor corona”, zegt Gert-Jan Schuinder uit Zuidlaarderveen, Statenlid voor de BBB in Drenthe.

De scouting die het bos niet meer in durft, maneges die niet de verantwoordelijkheid willen dragen om een ponykamp te organiseren in een omgeving waar een wolf is gesignaleerd. Hondenbezitters die zich afvragen of ze nog wel een boswandeling met hun viervoeter kunnen maken. Ouders die kinderen niet meer naar school laten fietsen. “Ik vind het ingewikkeld om dit soort berichten te lezen”, zegt Schuinder. “Angst moet niet allesbepalend worden, zoals bij corona het geval was. We moeten als maatschappij zorgen dat we mensen in de realiteit houden. De realiteit is dat wolven met natuurlijk gedrag mensen mijden en geen schapen eten, maar reeën. Het is dus geen gegronde angst, maar ik begrijp het wel. Want de realiteit is ook dat we in een klein, drukbevolkt land leven en dat de tijd van keuterboerderijen ver achter ons ligt. Daardoor is er meer kans op probleemwolven met onnatuurlijk gedrag.”

Het wolvenvraagstuk wordt volgens Schuinder met de toename van het aantal wolven een steeds complexer probleem. “Je ontkomt niet aan beheer. Er is afschot nodig van probleemwolven die te dicht bij mensen komen en die jagen in weilanden. Ook moet er een wolfvrije regio komen. Het is niet haalbaar om het probleem te beheersen met alleen wolfwerende rasters en het schieten met paintball kogels.”

Enerzijds pleit Schuinder voor het plaatsen van wolfwerende rasters van 1.80 meter hoog waar dat kan. Anderzijds zegt hij dat de politiek zich goed moet realiseren wat dit in de praktijk betekent. “Wil je in een land wonen dat vol staat met manshoge hekwerken? Wild loopt zich vast in wolfwerende draadrasters. Het verbaast me dat er op social media niet vaker foto’s voorbijkomen van reeën die in het stroomdraad hangen. Want ik hoor die berichten wel.”

Grenzend aan het weiland van schapenhouder Klaas Kooistra in Midwolde liep twee zomers geleden een hinkende ree met een bijna afgescheurde, bengelende poot. “Dat is wat draad kan doen”, zegt hij. “Staat er stroom op, dan krijgt een ree klap op klap. Tenzij het dier eerder bezwijkt, blijft het proberen om los te komen. Het draad snijdt daarbij door alles heen.” De wildbeheereenheid werd gebeld om de ree uit haar lijden te verlossen. 

Kooistra is sinds 1 maart met zijn familie dag en nacht in de weer om te zorgen dat de lammetjes van de koppel bonte schapen goed ter wereld komen. De moederdieren met kroost krijgen alle verzorging die ze nodig hebben. “Het is een enorm intensieve, maar ook heel mooie tijd.” Speelse lammetjes maken gekke bokkesprongen in het stro. “Ik moet er niet aan denken dat ik over een paar maand in het land kom en diezelfde lammeren aantref na een wolfsaanval. Een wolf is een opportunistisch dier. Als hij makkelijk schapen kan pakken, waarom zou hij dan achter wild aan gaan dat moeilijker te bejagen is?”

Om het land in Midwolde zit geen wolfwerend raster. Kooistra schudt zijn hoofd als hij hoort dat schapenhouders in het Drents-Friese Wold, die dit wel hebben, vier keer in elf dagen een wolf in de koppel hebben gehad. De twaalfde dag gingen de schapen op stal. “Een schaap is een buitendier, die hoort alleen in de lammertijd onder dak.”

Volgens de schapenhouder is het plaatsen van een wolfwerend raster, dat die naam volgens hem niet mag dragen omdat de praktijk anders uitwijst, financieel niet te doen. En ook niet qua werk. “Wat voor palen heb je nodig bij een raster van 1.80 meter hoog? Hoe krijg je die in de grond? Wie moet keer op keer met een bosmaaier het gras onder de onderste draad korthouden, zodat de stroom niet weglekt?” Wandelaars op het aangrenzende Nienoord, die nu genieten van de reeën in zijn land, zouden tegen 50 hectare weidegebied aankijken dat is ingericht als een kamp. Waarbij iedere sloot een gat in de omheining is. “Waar zijn we mee bezig?”