Jaaruitvoering Harmonie Vries van ‘wereldniveau’!
algemeen de krant van tynaarlo
Publiek lyrisch over zeer gevarieerde show
VRIES – “Ik hoop dat u een beetje genoten hebt”, sprak Harmonie-voorzitter Koos Bruins op bescheiden toon. Beetje? Het publiek genoot met volle teugen. Normaal reageren de toeschouwers lauwtjes op de eerste avond van de uitvoering, vrijdagavond klapten de mensen de handen stuk, deinden volop mee en gaven al een staande ovatie. (Zaterdag werd het nog eens dunnetjes overgedaan, voor nog meer publiek). Het zei alles over het optreden van harmonie, malletband en majorettes. Het was letterlijk en figuurlijk van ‘wereldniveau’.
Het is elke keer weer een toer om iets te bedenken, zei Bruin nog. En dan is het razendknap om toch weer met een origineel idee te komen. Neem het thema. Onder de Linden was versierd met vlaggen van landen over de hele wereld. Olympische Spelen? Nee, Harmonie maakt dit jaar gewoon een reis om de wereld. Sietse Hamersma verwonderde zich al. “Wat doen die koffers in de kroeg?” Bedoeld voor de wereldreis. Harmonie-orkest onder nog altijd bezielende leiding van Klaas IJkema, neemt je mee op reis langs de Franse gendarmerie en ‘opstandige nudisten’, naar de westkust van Noorwegen en op naar het vrolijk en ritmisch klinkende Mexico. Nog zonniger is het bekende Copacabana. Dan de wisseling van de wacht. Het Leerlingenorkest. Niet alleen de Vriezer Post en Vries.nu zijn als media vertegenwoordigd, maar ook ‘Venema producties’, met liefst twee camera’s. Een van de reden is dat hun kinderen (Marc en Nynke) voor het eerst optreden. Het wordt voor Marc -nog spannender omdat hij ook nog moet wachten. Na ‘Baby Elephant’, de hoornselectie mag Marc, musicerend op het nummer van ‘Titanic’. Zie hem daar eens zitten, in zijn mooie pakl. Naast Marc worden Melle (beiden nog maar één jaar bezig) en Rianne in het zonnetje gezet als de drie jongste leden. Voor de pauze treden de majorettes op. De groep heeft dringend aanwas nodig. De dansmariekes ontpoppen zich als toreadores, delen liefde met de jungle, spelen ‘Howling at the Moon’, enz. In de pauze spreken mensen al lyrisch over de optredens. “Het niveau is dit jaar nog hoger”, vindt Jan Heijn. “En er is meer afwisseling”. Dat is er zeker. Want de reis gaat verder. Harmonie brengt onder meer ‘Italo Pop’ en het door spreekstalmeester Mariette van der Heide op zijn Italiaans uitgesproken ‘sarà perché di amore’. Of zoals ze zelf vertaalt ‘een zomeravond met jou’. Ze zingt er spontaan bij! Dan gaat het ‘downtown’ New York. Over wereldniveau gesproken. Als DJ Armin van Buuren wordt genoemd, spreken we ook van wereldniveau (vijf keer beste dj van de wereld). De handen gaan op elkaar bij ‘This is wat it feels like’. Dat is zo bijzonder aan deze vereniging. Ouderen en jeugd mengen zich hier samen. Als de batonvirtuozen – altijd weer spannend met het plafond en het opstapje, ze hebben ruimte nodig- van de enthousiaste Christa Huizing nog eens een show neerzetten die er wezen mag – veel meer dan stokken zwaaien, volgt er weer een herindeling van de zaal. Dan toch wel het klapstuk van de avond, de malletband. Want dan gaan we echt de lucht in. We zien een heuse kofferparade naar het podium. Vliegmaatschappij ‘Harmonair’ brengt je naar grote hoogte. Maar eerst even een jubilaris in het zonnetje zetten. Douwe Koops, die 25 jaar lid is van de vereniging. Een heuse purser roept dat het vijf uur (!) vliegen is naar Madrid. Na het aanstekelijke Spaans temperament (España Cani), vliegen we door naar Mozart en Munchen. ‘Bitte kommen sie aus die toilette”, wordt omgeroepen. De stemming zit er meteen in, zeker als een ‘mädle’ met grote pullen bier aankomt. Dirigent- zij heeft de wind eronder- Anne Lies Nienhuis drinkt de pul in een toog leeg, tot groot vermaak van het publiek, dat meedeint op ‘In München steht ein Hofrauhaus’. Grote verrassing is ook de klompendans, terwijl iedereen de Vriezer Post voor zich houdt en leest (nee, de redactie wist hier niks van). Erg leuk is ook ‘Tuintje in mijn hart’, waarbij het eten wordt gepresenteerd op zijn Surinaams: ”Wilt u Surinaamse Roti met kiip of Boerenkool met worst”. Mambo Jambo springt de pan uit en in dit geval Onder de Linden. Prachtig. Een rookgordijn daalt neer bij het mystieke ‘Lord of the Dance’. En dan zetten we de daling in. “We gaon zo naar beneden. Van ’t schiethoes aof”, wordt meegedeeld. ‘Coming Home’ is het toepasselijke slotakkoord. Het is nog maar vrijdagavond. We krijgen niet een toegift maar twee. Zaterdagavond ook en dan klinkt het applaus nog luider. Een van de bezoekers zegt het treffend. “Het is beurd”. Met andere woorden: het had nog wel langer mogen duren!
VRIES – “Ik hoop dat u een beetje genoten hebt”, sprak Harmonie-voorzitter Koos Bruins op bescheiden toon. Beetje? Het publiek genoot met volle teugen. Normaal reageren de toeschouwers lauwtjes op de eerste avond van de uitvoering, vrijdagavond klapten de mensen de handen stuk, deinden volop mee en gaven al een staande ovatie. (Zaterdag werd het nog eens dunnetjes overgedaan, voor nog meer publiek). Het zei alles over het optreden van harmonie, malletband en majorettes. Het was letterlijk en figuurlijk van ‘wereldniveau’.
Het is elke keer weer een toer om iets te bedenken, zei Bruin nog. En dan is het razendknap om toch weer met een origineel idee te komen. Neem het thema. Onder de Linden was versierd met vlaggen van landen over de hele wereld. Olympische Spelen? Nee, Harmonie maakt dit jaar gewoon een reis om de wereld. Sietse Hamersma verwonderde zich al. “Wat doen die koffers in de kroeg?” Bedoeld voor de wereldreis. Harmonie-orkest onder nog altijd bezielende leiding van Klaas IJkema, neemt je mee op reis langs de Franse gendarmerie en ‘opstandige nudisten’, naar de westkust van Noorwegen en op naar het vrolijk en ritmisch klinkende Mexico. Nog zonniger is het bekende Copacabana. Dan de wisseling van de wacht. Het Leerlingenorkest. Niet alleen de Vriezer Post en Vries.nu zijn als media vertegenwoordigd, maar ook ‘Venema producties’, met liefst twee camera’s. Een van de reden is dat hun kinderen (Marc en Nynke) voor het eerst optreden. Het wordt voor Marc -nog spannender omdat hij ook nog moet wachten. Na ‘Baby Elephant’, de hoornselectie mag Marc, musicerend op het nummer van ‘Titanic’. Zie hem daar eens zitten, in zijn mooie pakl. Naast Marc worden Melle (beiden nog maar één jaar bezig) en Rianne in het zonnetje gezet als de drie jongste leden. Voor de pauze treden de majorettes op. De groep heeft dringend aanwas nodig. De dansmariekes ontpoppen zich als toreadores, delen liefde met de jungle, spelen ‘Howling at the Moon’, enz. In de pauze spreken mensen al lyrisch over de optredens. “Het niveau is dit jaar nog hoger”, vindt Jan Heijn. “En er is meer afwisseling”. Dat is er zeker. Want de reis gaat verder. Harmonie brengt onder meer ‘Italo Pop’ en het door spreekstalmeester Mariette van der Heide op zijn Italiaans uitgesproken ‘sarà perché di amore’. Of zoals ze zelf vertaalt ‘een zomeravond met jou’. Ze zingt er spontaan bij! Dan gaat het ‘downtown’ New York. Over wereldniveau gesproken. Als DJ Armin van Buuren wordt genoemd, spreken we ook van wereldniveau (vijf keer beste dj van de wereld). De handen gaan op elkaar bij ‘This is wat it feels like’. Dat is zo bijzonder aan deze vereniging. Ouderen en jeugd mengen zich hier samen. Als de batonvirtuozen – altijd weer spannend met het plafond en het opstapje, ze hebben ruimte nodig- van de enthousiaste Christa Huizing nog eens een show neerzetten die er wezen mag – veel meer dan stokken zwaaien, volgt er weer een herindeling van de zaal. Dan toch wel het klapstuk van de avond, de malletband. Want dan gaan we echt de lucht in. We zien een heuse kofferparade naar het podium. Vliegmaatschappij ‘Harmonair’ brengt je naar grote hoogte. Maar eerst even een jubilaris in het zonnetje zetten. Douwe Koops, die 25 jaar lid is van de vereniging. Een heuse purser roept dat het vijf uur (!) vliegen is naar Madrid. Na het aanstekelijke Spaans temperament (España Cani), vliegen we door naar Mozart en Munchen. ‘Bitte kommen sie aus die toilette”, wordt omgeroepen. De stemming zit er meteen in, zeker als een ‘mädle’ met grote pullen bier aankomt. Dirigent- zij heeft de wind eronder- Anne Lies Nienhuis drinkt de pul in een toog leeg, tot groot vermaak van het publiek, dat meedeint op ‘In München steht ein Hofrauhaus’. Grote verrassing is ook de klompendans, terwijl iedereen de Vriezer Post voor zich houdt en leest (nee, de redactie wist hier niks van). Erg leuk is ook ‘Tuintje in mijn hart’, waarbij het eten wordt gepresenteerd op zijn Surinaams: ”Wilt u Surinaamse Roti met kiip of Boerenkool met worst”. Mambo Jambo springt de pan uit en in dit geval Onder de Linden. Prachtig. Een rookgordijn daalt neer bij het mystieke ‘Lord of the Dance’. En dan zetten we de daling in. “We gaon zo naar beneden. Van ’t schiethoes aof”, wordt meegedeeld. ‘Coming Home’ is het toepasselijke slotakkoord. Het is nog maar vrijdagavond. We krijgen niet een toegift maar twee. Zaterdagavond ook en dan klinkt het applaus nog luider. Een van de bezoekers zegt het treffend. “Het is beurd”. Met andere woorden: het had nog wel langer mogen duren!
