‘Opschieten, anders moeten de kano’s nog uit de schuur’
algemeen de krant van tynaarlo
Priksleeën Donderen onder de voorjaarszon
DONDEREN – Niets is veranderlijker dan het weer. Het was de afgelopen week stervenskoud. Een ouderwetse winter. Maar zondag trad dan toch de dooi in. Daar worden ze in Donderen niet warm of koud van. Priksleeën stond op het programma van ijsvereniging ‘De Kwabben’ en dat bleef het staan. Zondag 4 februari zal de geschiedenisboeken ingaan…..
“Ja hoor. Het gaat door”, weet Janny Boer zeker. Dit terwijl de temperatuur rond de middag boven nul is gekomen. Om half twee zou het spektakel beginnen op een van de mooiste ijsbanen van de gemeente met tevens een van de fraaiste kantines. Dat werd een Drents kwartiertje later. “Ik had hier niet meer op gerekend”, bekent voorzitter Reint Imminga. “De vorige vorstperiode kon het net niet. Daar bij die bosjes, is het nog maar net dicht. En we hebben ‘russchen’, taai riet, dat moeilijk te bedwingen is. Dat zien we dan ook boven het ijs uitsteken. Het is hier zo nat, niet voor niets heet dit de kwabben. We zijn vrijdagmiddag pas open gegaan. De wind speelde ons parten. Ik ben blij dat kinderen toch nog een paar dagen schaatsplezier hadden. Zaterdag deden dertig kinderen mee met curling”. Het Drents kwartiertje wordt een Donderens half uurtje. “Er komen nog oud-inwoners uit Assen. Als er ijs ligt komen ze steevast”. Intussen druppelen de deelnemers langzaam binnen. “Moet ik jouw opschrijven?”, wordt gevraagd aan een man. “Benen breken zeker”, meldt deze. In de kantine hangt historisch materiaal. Ringsteken op bakfietsen bijvoorbeeld. Maar ook het gemeentelijk kampioenschap in 1990. “We hadden toen een eigengemaakte dweilmachine, een stuk zeil achter een auto aan”, wijst bestuurslid (“ook alweer veertig jaar”) Jan Boer. Imminga wacht nog steeds geduldig af, terwijl de zon steeds feller wordt en er door de jeugd inmiddels geschaatst wordt in T-shirts (!). “Ze moeten opschieten, anders moeten de kano’s nog uit de schuur”, zegt een persoon. Ja, want ooit werd op deze ijsvloer een kanowedstrijd gehouden. Bij 25 graden wel te verstaan. “Daar deden zeventig man mee. Wanneer het was? Tja…” De temperatuur tikt zes graden (!) aan. Het priksleeën gaat beginnen. Een viertal dames bijt het spits af. “Kan ik me nog opgeven?”, vraagt een vrouw. “Jawel, dan start je alleen”, meldt Imminga, die een niet geheel rechte finishstreep heeft getrokken. Een tegenstander is er wel, maar wordt ontboden om op het ijs te komen. Zwanger. Overigens worden honden ook niet toegelaten op het ijs. “Je hebt een kwartier”, roept de starter tegen een vrouw, die de prikslee niet op gang krijgt. Dan de heren. Het valt ze ook tegen. Het ijs glijdt niet meer. “Pas op ik ben in volle gang”, roept een deelnemer. Andere stappen onderweg al af. Wat maakt het uit. Het is ijsplezier ten top. Dolle pret. Kinderen krabbelen, volwassen ook. Op het terras voor de kantine is het goed toeven. Aan de wand komt ongetwijfeld weer een mooi plakkaat met foto’s. Jan Boer zal niet vergeten er een datum bij te zetten: zondag 4 februari 2018.
DONDEREN – Niets is veranderlijker dan het weer. Het was de afgelopen week stervenskoud. Een ouderwetse winter. Maar zondag trad dan toch de dooi in. Daar worden ze in Donderen niet warm of koud van. Priksleeën stond op het programma van ijsvereniging ‘De Kwabben’ en dat bleef het staan. Zondag 4 februari zal de geschiedenisboeken ingaan…..
“Ja hoor. Het gaat door”, weet Janny Boer zeker. Dit terwijl de temperatuur rond de middag boven nul is gekomen. Om half twee zou het spektakel beginnen op een van de mooiste ijsbanen van de gemeente met tevens een van de fraaiste kantines. Dat werd een Drents kwartiertje later. “Ik had hier niet meer op gerekend”, bekent voorzitter Reint Imminga. “De vorige vorstperiode kon het net niet. Daar bij die bosjes, is het nog maar net dicht. En we hebben ‘russchen’, taai riet, dat moeilijk te bedwingen is. Dat zien we dan ook boven het ijs uitsteken. Het is hier zo nat, niet voor niets heet dit de kwabben. We zijn vrijdagmiddag pas open gegaan. De wind speelde ons parten. Ik ben blij dat kinderen toch nog een paar dagen schaatsplezier hadden. Zaterdag deden dertig kinderen mee met curling”. Het Drents kwartiertje wordt een Donderens half uurtje. “Er komen nog oud-inwoners uit Assen. Als er ijs ligt komen ze steevast”. Intussen druppelen de deelnemers langzaam binnen. “Moet ik jouw opschrijven?”, wordt gevraagd aan een man. “Benen breken zeker”, meldt deze. In de kantine hangt historisch materiaal. Ringsteken op bakfietsen bijvoorbeeld. Maar ook het gemeentelijk kampioenschap in 1990. “We hadden toen een eigengemaakte dweilmachine, een stuk zeil achter een auto aan”, wijst bestuurslid (“ook alweer veertig jaar”) Jan Boer. Imminga wacht nog steeds geduldig af, terwijl de zon steeds feller wordt en er door de jeugd inmiddels geschaatst wordt in T-shirts (!). “Ze moeten opschieten, anders moeten de kano’s nog uit de schuur”, zegt een persoon. Ja, want ooit werd op deze ijsvloer een kanowedstrijd gehouden. Bij 25 graden wel te verstaan. “Daar deden zeventig man mee. Wanneer het was? Tja…” De temperatuur tikt zes graden (!) aan. Het priksleeën gaat beginnen. Een viertal dames bijt het spits af. “Kan ik me nog opgeven?”, vraagt een vrouw. “Jawel, dan start je alleen”, meldt Imminga, die een niet geheel rechte finishstreep heeft getrokken. Een tegenstander is er wel, maar wordt ontboden om op het ijs te komen. Zwanger. Overigens worden honden ook niet toegelaten op het ijs. “Je hebt een kwartier”, roept de starter tegen een vrouw, die de prikslee niet op gang krijgt. Dan de heren. Het valt ze ook tegen. Het ijs glijdt niet meer. “Pas op ik ben in volle gang”, roept een deelnemer. Andere stappen onderweg al af. Wat maakt het uit. Het is ijsplezier ten top. Dolle pret. Kinderen krabbelen, volwassen ook. Op het terras voor de kantine is het goed toeven. Aan de wand komt ongetwijfeld weer een mooi plakkaat met foto’s. Jan Boer zal niet vergeten er een datum bij te zetten: zondag 4 februari 2018.
