Van Ark Juweliers Beste Bedrijf Tynaarlo
Nieuws
Rondje langs de finalisten
VRIES/EELDE/ZUIDLAREN - Van Ark is de grote winnaar van de verkiezing Beste Bedrijf van gemeente Tynaarlo. Voor de jury haar ultieme oordeel uitsprak maakte deze met de verslaggever een verkenningsronde langs de finalisten. Een impressie.
Eerste halte is dichtbij: Takens Mode, de totaal gerenoveerde regionaal bekende modezaak aan de Westerstraat. Als we zeggen van de jury te zijn gooit Frank er nog een schepje bovenop: “ik heb een afvinklijst bij me”. De ontvangst is prima. We mogen meteen aan tafel. Voor de koffie (met koekjes). Wat opvalt is de ruimte. En de netheid. En de groene kleur. De rustige uitstraling. Er klinkt geen muziek. Het is een ruime zaak. Er werken hier zes personen: Janneke, Miranda, Barry, Mia, Peter en Anja. De Vriezer Post ligt bovenop de stapel lectuur. “Volgend jaar bestaan we negentig jaar”, vertelt Peter Takens. Takens vertelt hoe het vroeger ging. Dat opa op pad ging met de manufacturen. Dat er toen zestien man werkten. Doordat het onoverzichtelijk was (mode en wonen) is er gekozen voor mode. Takens maakte de recessie mee en greep steeds tijdig in. Zo was Takens bezig met de zaak in Zeijen, toen het pand van Studio Nivo vrij kwam. Snel schakelen heet dit. Van oorsprong heeft de zaak een klassieke uitstraling. “Maar ouderen kleden zich jonger en we hebben ook jonge merken. Het had nog niet een modernere uitstraling. Door de nieuwe frisse kleuren (groen, red.) richten we ons nu op beide doelgroepen. We zijn niet alleen actief met de winkel, ook op social media, met name Facebook. Er is gratis Wifi. We hebben geen webshop. Veel spullen die online gekocht worden, worden teruggestuurd. Daar heb je veel werk van. Je kunt je beter richtten op waar je goed in bent”. Frank wil weten wat Takens verstaat onder jongeren. Het zijn de dertigers en veertigers, zo blijkt. “Mensen kunnen artikelen mee naar huis nemen en thuis passen. Dat is de kracht van ons bedrijf. We hebben dan ook klandizie tot Beilen. Veel mensen komen van buiten Vries”. Of er ook modeshows georganiseerd worden, wil de jury weten. “Vroeger wel, maar nu niet meer. Het zijn toch meest ouderen die erop af komen. En klassieke kleding, dat wil je niet showen. We hebben wel eens een mannequin die de collectie toont”. Nico is geïnteresseerd in de duurzaamheid. De verlichting is allemaal led. En over maatschappelijk verantwoord ondernemen, zijn stokpaardje. “Overtollige kleding schenken we aan een goed doel. En we hebben de Wereldwinkel, die geen plek had, naast ons. We hebben daarvoor onze spreekkamer en kantoor beschikbaar gesteld. Dat is een stukje sociaal ondernemen. Samenwerken met andere ondernemers vind ik ook heel belangrijk. Zo hebben we kleding bij de Emtee hangen”. Terug naar de tafel, een hele goede zet. “Er stond een oude tafel. Maar ouderen zeggen over deze meer strakke tafel: dat is een stuk moderner, je moet met de tijd mee”. Voor ons tijd om op te stappen. De eerste indruk van Frank: “er zit een sterke gedachte achter. Dat je het negentig jaar volhoudt is knap.” Evert ten Napel zou zeggen: nou, ik wist het wel. Op naar Eelde, juwelier Van Ark. Er is nog net een plekje om te parkeren. Parkeren is hier een probleem, maar de jury benoemt het niet eens. Ook niet dat de sessie een staande receptie is. Eigenaar Glenn Poelman heeft zich goed voorbereid, heeft zelf een waslijst aan punten, die bij benoemen wil. Glenn is nog erg jong. Ik werkte in een call-center, maar dat vond ik niks. Ik heb deze zaak van mijn oom overgenomen. Ik bedacht een plan en was er snel mee rond. De juwelierssector was mij niet geheel onbekend; had het als bijbaan. Naast verkoop maken we en ontwerpen we ook sieraden”. En de vele klokken, waar Nico verbaasd over is. “Klokken kun je ook tweedehands kopen. Maar voor veel mensen heeft het emotionele waarde. Daarom repareer ik ze. Of neem de zieke vrouw hier vlakbij. Ze had nog een wens. Dan trek ik de hele kast open en ga naar haar toe”. Glenn verkoopt- uiteraard- ook horloges. Maar bijzonder is bij reparaties van horloges dan mensen een gratis “Ik wil meer dan doen dan andere juweliers. Al gaat het om een ontbrekend dierbaar schakeltje. Dan ontwerpen we deze of besteden het uit. We werken op afspraak, ook buiten de openingstijden. Service vind ik belangrijk. Ik kijk ook niet exact naar de datum van garantie. Mensen hoeven ook geen bonnetje te tonen, die verliezen ze meestal toch. Ook hier de vraag over duurzaamheid. Er hangen twaalf lampen (Led) per kast. Glenn vertelt ronduit en met passie. Nee, hier geen koffie. Wel is er een achtergrondmuziekje. Glenn werkt alleen in de zaak. Alleen op zaterdag helpt zijn vriendin mee. Ik wil een kapitein op het schip. Over de producten: ik verkoop meer sieraden dan horloges. Een wat weggestopte kast is die van geboorteschenken. Een zilveren spaarpot bijvoorbeeld. Ze kunnen ook gegrafeerd worden. De klandizie moet je zoeken in dames tussen 40 en 50 jaar. En jonge stellen. Voor de jeugd doe ik veel op Instagram. En ik ben bezig met een webshop en dan bedien ik heel Nederland. Online moet je zien als een catalogus. Ik heb altijd snel contact met Facebook via chat. Of de zaak ook goed beveiligd is, wil de jury weten. Nou, dat blijkt. Een keer heeft iemand de gevel geramd. De auto was total-loss. Of ik ook acties houd? Ik heb net een verkoopactie gehad. Jammer, ik wou net wat kopen”, grapt Rinse. Nico is dan weer verbaasd dat er geen verrekijkers zijn. Maar wel analoge wekkers. Komende week heb ik het druk, met de wintertijd verzetten.” Ook hier zou Evert zeggen: nou, ik wist het wel. De jury is onder de indruk: zo jong, zoveel lef. Onderweg praten we over overlast van buren en vogels. En wat voor wild ze allemaal tegenkomen zoals de boommarter. Frank zag op weg naar de wintersport een wolf. Een bruggetje naar honger is snel gemaakt. Maar eerst nog even naar Kapsalon Bert in Zuidlaren. We zijn tien minuten te vroeg. Een kapsalon, ‘voor hem en haar’, siert het bord boven de zaak. Ze komen er een voor een aan: achtereenvolgens Sissy, Sanne, Mariska, Anita, Bert en Albert. Eerst koffie. Albert Blok zit op zijn kruk. “Een kruk op een kruk. Dat is goed voor de rug”. Albert kan leuk vertellen. Over de sponsoring van het meisje van het gewest bijvoorbeeld. “Schaatsen. Dan gaan we daar heen voor een clinic. Dat wordt spierpijn”, weet Albert nu al. “Ik sponsor alleen wat ik leuk vind. Ik heb hier ook oud-voetballers van Zuidlaren die nu bij Annen spelen. Ik hoop dan dat ze de dames ook meenemen”. We gaan nog even door met sport en beweging. “Ja, we zijn tussen de middag dicht. ”Dat is ouderwets, vindt de jury. Maar Albert heeft een andere lezing. “Dan kunnen we even de benen strekken en zijn we ’s middags frisser.” Wat maakt deze kapsalon zo speciaal? “De groep maakt het speciaal. Ze leveren goed werk en ook prijstechnisch. Rinse vindt een kapper maar duur. “Maar de gesprekken zijn goud waard. Het is hier ook een stukje gezelligheid. Er komen hier heel veel sporters en zakenlui. Dan kun je lekker ouwehoeren”. Op 1 april bestaat Kapsalon Bert 44 jaar. “Ik heb de zaak drie jaar geleden overgenomen van Bert Scheper. De naam Bert is gebleven, een stukje respect. We duiken even terug in de tijd. Toen de vergunning nog werd afgegeven door burgemeester Roukema. En dat de kapperszaak begonnen is in de garage. Inmiddels is de zaak alweer dertig jaar gevestigd bij de Berend Botje-rotonde. We gaan weer over op de energiezuinige toer. “De ledverlichting geeft ook betere kleuren. Vroeger gingen klanten met de spiegel naar buiten om de kleur goed te kunnen zien. Knippen gebeurt meest op afspraak en dan ook nog eens online. En je mag bepalen door wie je geknipt wordt”. Een klant komt binnen. “Jij mag altijd”, wordt gezegd. De zaak ziet er mooi uit. Klassiek en modern. En ruim. Onder de zes man personeel ook twee stagiaires. Een klant weet het al: dit is het beste bedrijf. Ik word hier gratis geknipt.” Evert ten Napel zou het ook wel weten. “Die naam, dat is wel een begrip”, vindt Frank. De jury is onder de indruk dat vader en zoon elkaar niet de weg zitten.
Het oordeel van de jury
De drie finalisten zijn niet met elkaar te vergelijken. De jury is het opvallend genoeg unaniem eens. De winnaar is…..Van Ark Juwelier! Een toch wel verrassende winnaar. De jury roemt zijn gedrevenheid. Frank: “ Als twintiger vanuit studie zo in een onderneming stappen.” Nico: “het is heel goed dat er geen twee kapiteins op het schip zijn”. Al vindt Frank het dan weer knap bij Kapsalon Bert, waar vader Bert niet de kapitein speelt maar wel rondloopt. Ook een positief oordeel over Takens Mode. “De benadering, de kennis over de producten”. Drie bijzondere finalisten. De bijzondere historie van Takens, de bijzondere verhalen van Bert en de bijzondere service van Glenn. Ze zijn allemaal gewogen. Er kan er maar één de winnaar zijn. De juwelier wint het goud.
Peter Takens toont zich een sportief verliezer. “Van de ene kant is het jammer, voor hem is het mooi, zo’n jong bedrijf. Ik hoop dat er wat aan hebben. We waren in ieder geval genomineerd. Het brengt toch weer een stukje extra reclame.” Albert Blok van Kapsalon Bert: “Ik had graag gewonnen. Je kunt niet altijd de beste zijn. Maar als je zo dichtbij bent wil je ook winnen. Jammer, het is niet anders.”
VRIES/EELDE/ZUIDLAREN - Van Ark is de grote winnaar van de verkiezing Beste Bedrijf van gemeente Tynaarlo. Voor de jury haar ultieme oordeel uitsprak maakte deze met de verslaggever een verkenningsronde langs de finalisten. Een impressie.
Eerste halte is dichtbij: Takens Mode, de totaal gerenoveerde regionaal bekende modezaak aan de Westerstraat. Als we zeggen van de jury te zijn gooit Frank er nog een schepje bovenop: “ik heb een afvinklijst bij me”. De ontvangst is prima. We mogen meteen aan tafel. Voor de koffie (met koekjes). Wat opvalt is de ruimte. En de netheid. En de groene kleur. De rustige uitstraling. Er klinkt geen muziek. Het is een ruime zaak. Er werken hier zes personen: Janneke, Miranda, Barry, Mia, Peter en Anja. De Vriezer Post ligt bovenop de stapel lectuur. “Volgend jaar bestaan we negentig jaar”, vertelt Peter Takens. Takens vertelt hoe het vroeger ging. Dat opa op pad ging met de manufacturen. Dat er toen zestien man werkten. Doordat het onoverzichtelijk was (mode en wonen) is er gekozen voor mode. Takens maakte de recessie mee en greep steeds tijdig in. Zo was Takens bezig met de zaak in Zeijen, toen het pand van Studio Nivo vrij kwam. Snel schakelen heet dit. Van oorsprong heeft de zaak een klassieke uitstraling. “Maar ouderen kleden zich jonger en we hebben ook jonge merken. Het had nog niet een modernere uitstraling. Door de nieuwe frisse kleuren (groen, red.) richten we ons nu op beide doelgroepen. We zijn niet alleen actief met de winkel, ook op social media, met name Facebook. Er is gratis Wifi. We hebben geen webshop. Veel spullen die online gekocht worden, worden teruggestuurd. Daar heb je veel werk van. Je kunt je beter richtten op waar je goed in bent”. Frank wil weten wat Takens verstaat onder jongeren. Het zijn de dertigers en veertigers, zo blijkt. “Mensen kunnen artikelen mee naar huis nemen en thuis passen. Dat is de kracht van ons bedrijf. We hebben dan ook klandizie tot Beilen. Veel mensen komen van buiten Vries”. Of er ook modeshows georganiseerd worden, wil de jury weten. “Vroeger wel, maar nu niet meer. Het zijn toch meest ouderen die erop af komen. En klassieke kleding, dat wil je niet showen. We hebben wel eens een mannequin die de collectie toont”. Nico is geïnteresseerd in de duurzaamheid. De verlichting is allemaal led. En over maatschappelijk verantwoord ondernemen, zijn stokpaardje. “Overtollige kleding schenken we aan een goed doel. En we hebben de Wereldwinkel, die geen plek had, naast ons. We hebben daarvoor onze spreekkamer en kantoor beschikbaar gesteld. Dat is een stukje sociaal ondernemen. Samenwerken met andere ondernemers vind ik ook heel belangrijk. Zo hebben we kleding bij de Emtee hangen”. Terug naar de tafel, een hele goede zet. “Er stond een oude tafel. Maar ouderen zeggen over deze meer strakke tafel: dat is een stuk moderner, je moet met de tijd mee”. Voor ons tijd om op te stappen. De eerste indruk van Frank: “er zit een sterke gedachte achter. Dat je het negentig jaar volhoudt is knap.” Evert ten Napel zou zeggen: nou, ik wist het wel. Op naar Eelde, juwelier Van Ark. Er is nog net een plekje om te parkeren. Parkeren is hier een probleem, maar de jury benoemt het niet eens. Ook niet dat de sessie een staande receptie is. Eigenaar Glenn Poelman heeft zich goed voorbereid, heeft zelf een waslijst aan punten, die bij benoemen wil. Glenn is nog erg jong. Ik werkte in een call-center, maar dat vond ik niks. Ik heb deze zaak van mijn oom overgenomen. Ik bedacht een plan en was er snel mee rond. De juwelierssector was mij niet geheel onbekend; had het als bijbaan. Naast verkoop maken we en ontwerpen we ook sieraden”. En de vele klokken, waar Nico verbaasd over is. “Klokken kun je ook tweedehands kopen. Maar voor veel mensen heeft het emotionele waarde. Daarom repareer ik ze. Of neem de zieke vrouw hier vlakbij. Ze had nog een wens. Dan trek ik de hele kast open en ga naar haar toe”. Glenn verkoopt- uiteraard- ook horloges. Maar bijzonder is bij reparaties van horloges dan mensen een gratis “Ik wil meer dan doen dan andere juweliers. Al gaat het om een ontbrekend dierbaar schakeltje. Dan ontwerpen we deze of besteden het uit. We werken op afspraak, ook buiten de openingstijden. Service vind ik belangrijk. Ik kijk ook niet exact naar de datum van garantie. Mensen hoeven ook geen bonnetje te tonen, die verliezen ze meestal toch. Ook hier de vraag over duurzaamheid. Er hangen twaalf lampen (Led) per kast. Glenn vertelt ronduit en met passie. Nee, hier geen koffie. Wel is er een achtergrondmuziekje. Glenn werkt alleen in de zaak. Alleen op zaterdag helpt zijn vriendin mee. Ik wil een kapitein op het schip. Over de producten: ik verkoop meer sieraden dan horloges. Een wat weggestopte kast is die van geboorteschenken. Een zilveren spaarpot bijvoorbeeld. Ze kunnen ook gegrafeerd worden. De klandizie moet je zoeken in dames tussen 40 en 50 jaar. En jonge stellen. Voor de jeugd doe ik veel op Instagram. En ik ben bezig met een webshop en dan bedien ik heel Nederland. Online moet je zien als een catalogus. Ik heb altijd snel contact met Facebook via chat. Of de zaak ook goed beveiligd is, wil de jury weten. Nou, dat blijkt. Een keer heeft iemand de gevel geramd. De auto was total-loss. Of ik ook acties houd? Ik heb net een verkoopactie gehad. Jammer, ik wou net wat kopen”, grapt Rinse. Nico is dan weer verbaasd dat er geen verrekijkers zijn. Maar wel analoge wekkers. Komende week heb ik het druk, met de wintertijd verzetten.” Ook hier zou Evert zeggen: nou, ik wist het wel. De jury is onder de indruk: zo jong, zoveel lef. Onderweg praten we over overlast van buren en vogels. En wat voor wild ze allemaal tegenkomen zoals de boommarter. Frank zag op weg naar de wintersport een wolf. Een bruggetje naar honger is snel gemaakt. Maar eerst nog even naar Kapsalon Bert in Zuidlaren. We zijn tien minuten te vroeg. Een kapsalon, ‘voor hem en haar’, siert het bord boven de zaak. Ze komen er een voor een aan: achtereenvolgens Sissy, Sanne, Mariska, Anita, Bert en Albert. Eerst koffie. Albert Blok zit op zijn kruk. “Een kruk op een kruk. Dat is goed voor de rug”. Albert kan leuk vertellen. Over de sponsoring van het meisje van het gewest bijvoorbeeld. “Schaatsen. Dan gaan we daar heen voor een clinic. Dat wordt spierpijn”, weet Albert nu al. “Ik sponsor alleen wat ik leuk vind. Ik heb hier ook oud-voetballers van Zuidlaren die nu bij Annen spelen. Ik hoop dan dat ze de dames ook meenemen”. We gaan nog even door met sport en beweging. “Ja, we zijn tussen de middag dicht. ”Dat is ouderwets, vindt de jury. Maar Albert heeft een andere lezing. “Dan kunnen we even de benen strekken en zijn we ’s middags frisser.” Wat maakt deze kapsalon zo speciaal? “De groep maakt het speciaal. Ze leveren goed werk en ook prijstechnisch. Rinse vindt een kapper maar duur. “Maar de gesprekken zijn goud waard. Het is hier ook een stukje gezelligheid. Er komen hier heel veel sporters en zakenlui. Dan kun je lekker ouwehoeren”. Op 1 april bestaat Kapsalon Bert 44 jaar. “Ik heb de zaak drie jaar geleden overgenomen van Bert Scheper. De naam Bert is gebleven, een stukje respect. We duiken even terug in de tijd. Toen de vergunning nog werd afgegeven door burgemeester Roukema. En dat de kapperszaak begonnen is in de garage. Inmiddels is de zaak alweer dertig jaar gevestigd bij de Berend Botje-rotonde. We gaan weer over op de energiezuinige toer. “De ledverlichting geeft ook betere kleuren. Vroeger gingen klanten met de spiegel naar buiten om de kleur goed te kunnen zien. Knippen gebeurt meest op afspraak en dan ook nog eens online. En je mag bepalen door wie je geknipt wordt”. Een klant komt binnen. “Jij mag altijd”, wordt gezegd. De zaak ziet er mooi uit. Klassiek en modern. En ruim. Onder de zes man personeel ook twee stagiaires. Een klant weet het al: dit is het beste bedrijf. Ik word hier gratis geknipt.” Evert ten Napel zou het ook wel weten. “Die naam, dat is wel een begrip”, vindt Frank. De jury is onder de indruk dat vader en zoon elkaar niet de weg zitten.
Het oordeel van de jury
De drie finalisten zijn niet met elkaar te vergelijken. De jury is het opvallend genoeg unaniem eens. De winnaar is…..Van Ark Juwelier! Een toch wel verrassende winnaar. De jury roemt zijn gedrevenheid. Frank: “ Als twintiger vanuit studie zo in een onderneming stappen.” Nico: “het is heel goed dat er geen twee kapiteins op het schip zijn”. Al vindt Frank het dan weer knap bij Kapsalon Bert, waar vader Bert niet de kapitein speelt maar wel rondloopt. Ook een positief oordeel over Takens Mode. “De benadering, de kennis over de producten”. Drie bijzondere finalisten. De bijzondere historie van Takens, de bijzondere verhalen van Bert en de bijzondere service van Glenn. Ze zijn allemaal gewogen. Er kan er maar één de winnaar zijn. De juwelier wint het goud.
Peter Takens toont zich een sportief verliezer. “Van de ene kant is het jammer, voor hem is het mooi, zo’n jong bedrijf. Ik hoop dat er wat aan hebben. We waren in ieder geval genomineerd. Het brengt toch weer een stukje extra reclame.” Albert Blok van Kapsalon Bert: “Ik had graag gewonnen. Je kunt niet altijd de beste zijn. Maar als je zo dichtbij bent wil je ook winnen. Jammer, het is niet anders.”
