Avondvierdaagse Vries: het mooiste feest van het jaar
algemeen de krant van tynaarlo
‘We hebben het nog nooit zo mooi gehad’
VRIES – Het kon allemaal niet beter. De Avondvierdaagse van Vries editie 13. Buitengewoon mooi weer, meer lopers, geen incidenten. Afgelopen vrijdag was het hoogtepunt met de glorieuze intocht. Onder begeleiding van Harmonie Vries werden de laatste kilometers afgelegd. Aansluitend de beloning: bloemen en de medaille.
Op het terras van Cafe Onder de Linden zit de groep met hesjes aan - de onmisbare verkeersbegeleiders- te wachten op het tijdsein. De doorgewinterde mannen, hebben die ooit zo’n warme intocht beleefd? “We hebben het nog nooit zo mooi gehad. Vier dagen lang. Alles was perfect. Zowel de verkeersbegeleiding als de kinderen die meeliepen. Ze waardeerden de begeleiding zeer.” Iemand van buiten Vries was met stomheid geslagen, had nog nooit zoveel verkeersbegeleiders gezien. “We kunnen putten uit een hele voorraad”, weet Jan Bruin. Dan de cijfers, die ook al positief zijn. Daarvoor moeten we bij de ‘directeur’ zijn, zoals de groep de organisator noemt, Tonnie van de Koolwijk. In totaal hebben 417 mensen meegedaan, dat is iets meer dan vorig jaar. Onder de deelnemers ook weer een grote delegatie van Visio de Brink (ruim 100). Tweehonderd mensen liepen de 5 kilometer, honderd de 10 kilometer. Bijzonder was de etappe van donderdag, die richting Tynaarlo ging, waar het dorpsfeest wordt gehouden. “Ze liepen dwars over de kermis”. Van de Koolwijk telde slechts een paar blaren. Een man uit Assen liep de 37e Avondvierdaagse. We lopen mee met het laatste stukje, nadat op het fluitje wordt geblazen. Harmonie loopt dan traditiegetrouw naar het bekende grasveld, waar de enorme massa aansluit. Veel inwoners bewonderen de wandelaars. Als de immense massa door de vogelbuurt slingert is Bertold van der Vlugt overtuigd: “dit is toch het feest van het jaar”. Op weg naar de brink krijgen de lopers bloemen uitgereikt. Het ritueel is zo bekend dat een inwoner- terwijl het muziekkorps even stopt- alvast roept: “wel even op het fluitje blazen”. Om vervolgens verder te marcheren. Mr. Donderslag heeft ook een fluitje bij zich. Ja, want ook dat wordt een traditie: de muzikanten die alvast promotie maken voor het Donderense feest. Een groot spandoek maakt mensen erop attent. Terug van weggeweest, de groep uit Zeijen. Ze dragen hun dorpsvlag. Opvallend is ook de hoge banier van de Holtenhoek. Meer als herkenningsteken voor de kinderen, die als altijd enthousiast de laatste meters afleggen. Sommigen hebben nog zoveel energie, de een maakt een radslag, de ander klimt in een lantaarnpaal. Bij Onder de Linden is het eindpunt. Zover je kunt kijken zie je mensen. Harmonie Vries speelt de laatste deuntjes. Mister Donderslag wil dwars door het korps marcheren, maar de verkeersbegeleider steekt daar een stokje voor. Volwassenen moeten het voorbeeld geven voor de kinderen en dat is nooit door een muziekkorps lopen. Je zou maar een baton op je krijgen. Verder geen wanklank. De lopers moeten nog even in de rij staan, voor de felbegeerde medaille. Een ouder met kind gaat naar huis. Het kind kijkt wat sip. Papa probeert te troosten: “volgend jaar is er weer een Avondvierdaagse”.
VRIES – Het kon allemaal niet beter. De Avondvierdaagse van Vries editie 13. Buitengewoon mooi weer, meer lopers, geen incidenten. Afgelopen vrijdag was het hoogtepunt met de glorieuze intocht. Onder begeleiding van Harmonie Vries werden de laatste kilometers afgelegd. Aansluitend de beloning: bloemen en de medaille.
Op het terras van Cafe Onder de Linden zit de groep met hesjes aan - de onmisbare verkeersbegeleiders- te wachten op het tijdsein. De doorgewinterde mannen, hebben die ooit zo’n warme intocht beleefd? “We hebben het nog nooit zo mooi gehad. Vier dagen lang. Alles was perfect. Zowel de verkeersbegeleiding als de kinderen die meeliepen. Ze waardeerden de begeleiding zeer.” Iemand van buiten Vries was met stomheid geslagen, had nog nooit zoveel verkeersbegeleiders gezien. “We kunnen putten uit een hele voorraad”, weet Jan Bruin. Dan de cijfers, die ook al positief zijn. Daarvoor moeten we bij de ‘directeur’ zijn, zoals de groep de organisator noemt, Tonnie van de Koolwijk. In totaal hebben 417 mensen meegedaan, dat is iets meer dan vorig jaar. Onder de deelnemers ook weer een grote delegatie van Visio de Brink (ruim 100). Tweehonderd mensen liepen de 5 kilometer, honderd de 10 kilometer. Bijzonder was de etappe van donderdag, die richting Tynaarlo ging, waar het dorpsfeest wordt gehouden. “Ze liepen dwars over de kermis”. Van de Koolwijk telde slechts een paar blaren. Een man uit Assen liep de 37e Avondvierdaagse. We lopen mee met het laatste stukje, nadat op het fluitje wordt geblazen. Harmonie loopt dan traditiegetrouw naar het bekende grasveld, waar de enorme massa aansluit. Veel inwoners bewonderen de wandelaars. Als de immense massa door de vogelbuurt slingert is Bertold van der Vlugt overtuigd: “dit is toch het feest van het jaar”. Op weg naar de brink krijgen de lopers bloemen uitgereikt. Het ritueel is zo bekend dat een inwoner- terwijl het muziekkorps even stopt- alvast roept: “wel even op het fluitje blazen”. Om vervolgens verder te marcheren. Mr. Donderslag heeft ook een fluitje bij zich. Ja, want ook dat wordt een traditie: de muzikanten die alvast promotie maken voor het Donderense feest. Een groot spandoek maakt mensen erop attent. Terug van weggeweest, de groep uit Zeijen. Ze dragen hun dorpsvlag. Opvallend is ook de hoge banier van de Holtenhoek. Meer als herkenningsteken voor de kinderen, die als altijd enthousiast de laatste meters afleggen. Sommigen hebben nog zoveel energie, de een maakt een radslag, de ander klimt in een lantaarnpaal. Bij Onder de Linden is het eindpunt. Zover je kunt kijken zie je mensen. Harmonie Vries speelt de laatste deuntjes. Mister Donderslag wil dwars door het korps marcheren, maar de verkeersbegeleider steekt daar een stokje voor. Volwassenen moeten het voorbeeld geven voor de kinderen en dat is nooit door een muziekkorps lopen. Je zou maar een baton op je krijgen. Verder geen wanklank. De lopers moeten nog even in de rij staan, voor de felbegeerde medaille. Een ouder met kind gaat naar huis. Het kind kijkt wat sip. Papa probeert te troosten: “volgend jaar is er weer een Avondvierdaagse”.
