Bijen houden niet van drank of parfum, wel van de Kaukasische Vergeet Mij Niet
algemeen de krant van tynaarlo
Buitengewoon interessante Open imkerdag Zuidlaren
ZUIDLAREN - Imkervereniging Zuidlaren bestaat 125 jaar. Traditiegetrouw deed de actieve verenging mee aan de landelijke Open Imkerijdag. Het liep afgelopen zondag niet bepaald storm. En dat had ook te maken met het mooie weer.
Normaal trekt de open imkersdag ook geen hordes belangstellenden, maximum een kleine honderd personen. Dat zijn vaak geen dagjesmensen, het gaat om mensen die al veel van bijen weten. Een jong stel uit Groningen was er vorig jaar ook en is minder ervaren, maar ze zijn wel bewust van de kritieke situatie. “We willen de tuin zo bloemig mogelijk houden. In de stad proberen ze dat te promoten`, vertellen de natuurliefhebbers, die puur interesse tonen en weggaan met een paar potten honing. Bezoekers kunnen kiezen uit voorjaarshoning, zomerhoning en lindenhoning. Overigens bij binnenkomst word je gastvrij onthaald op een kopje koffie – er is zelfs cafeïne-vrije en een plakje cake- in het ‘Bijenpraothoes’. Naast alle mogelijke informatie over bijen, werksters, het maken van honing, enz zijn het vooral de verhalen die het leuk maken. Zoals de smeuïge verhalen van Dirk de Graaf uit Kiel-Windeweer. Hij vertelt over de Sklenar-bij. Het bijenvolkje dat niet steekt. De Graaf toont de kleine kast waarin ze zitten. En hij tikt op het raampje, alsof er visite is. “Meneer Sklenar heeft hier veertig jaar aan gewerkt en uitgebouwd”. De koningin is gemakkelijk herkenbaar, is voorzien van een kleurtje (meer lezen? Kijk op www.dickebij.nl). Deze zachtaardige bijen spreken Sietske Mulder aan. “Ik ben sinds 2012 lid van de vereniging. Ik zocht een nieuwe hobby, met diepgang. Ik vind de natuur interessant. Het insectenverhaal, daar zit wat in. En de ontwikkeling van een bijenvolk vind ik interessanter dan honing oogsten. Ik volg cursussen. Imkeren kost veel tijd en je hebt veel bijen nodig. Ik wil wel zo’n volkje kopen en kijken of ze aaibaar zijn.” Saskia Kunnen heeft een heel ander verhaal. “Je moet naturel met bijen bezig zijn. Je moet niet te veel onder de parfum zitten. En ook niet na twee flesjes bier met bijen bezig gaan. Ze houden niet van alcoholgeur.” En ook niet van haringen, weet een ander. Bezoekers kunnen ook een paar dode bijen onder de microscoop bestuderen. De nerven in de vleugels worden onderzocht. “De aderpartonen kun je opmeten”, legt Jan Enne Dees van de vereniging uit. “Daardoor kun je zien of de bij zuiver van de graat is en er geen vreemde dar is geweest.”
Dees weet alles over gezondheid van bijen en meer. Zoals het klimaat. Dat er momenteel weinig insecten zijn is volgens Dees simpel te verklaren. “Het is te droog. De poeltjes zijn opgedroogd. Daar zitten ze normaal gesproken in. Ach, in 1959, 1975 en 1976 hadden we ook hele droge zomers”, wijst Dees klimaatverandering van de hand. Oh ja, nog een weetje. Bijen moeten ook niets van rook hebben. “Bijen komen van oorsprong uit het bos. Wanneer ze rook vernemen zuigen ze zich vol met honing. Dan worden ze rustig.” Dan de vereniging, die al 125 jaar floreert. “Het ledenaantal is stabiel”, stelt Saskia Kunnen. “Het is een gemêleerd gezelschap qua leeftijd – de jongste is 23 en de oudste 86 jaar- en geslacht. Vroeger hadden we ook jeugdleden, maar die zijn er niet meer. Er is wel een verschuiving naar jongere imkers en steeds meer vrouwen houden bijen. Wanneer je geen bijen hebt kun je als je lid wordt een volkje van de vereniging krijgen.” Saskia gaat dan ook specifieker in op bijen. “Je wilt je eigen ras, daarom houd je ze dichtbij.” En over het grote gevaar van minder insecten en ook bijen, essentieel voor behoud van de mensheid. “Ik vind dat de gemeente wel een actiever beleid mag voeren. Door bijvriendelijke struiken te planten. Neem de Schipborgerweg. Daar hebben ze beukjes geplant, maar daar hebben bijen niets aan. Neem dan sneeuwbessen. We hebben regelmatig contact met de gemeente (onlangs is een bijenbos gerealiseerd vlakbij het verenigingsgebouw, red.). Ze moeten meer nadenken wat ze planten”. Veel particulieren willen weten hoe je bijvriendelijke tuinen maakt. Daarvoor heeft de vereniging een interessante folder klaarliggen, ‘hoe bij-vriendelijk is uw tuin’? We krijgen ook nog eens tal van tips. Spirea’s, dropplanten, kogeldistel, krokussen, rozenbottels. “Mensen gruwen van hanenpoten, maar schoffel ze niet weg. De bloemen van hanenpoten trekken bijen aan”, weet Sietske Mulder, die nog even doorgaat. “De Kaukasische Vergeet Mij Niet wordt ook beschouwd als onkruid, maar trekt ook bijen aan. Bijen zijn ook dankbaar voor dahlia’s”. En dan, als we de tuin ingaan, wijst ze ook op de ‘insectenhotels’. Rond het middaguur is het nog altijd rustig qua bezoekers. Prompt komt een nieuwe klant binnen. “We hebben buitenlandse gasten”, zegt de persoon. Misschien komt er toch nog meer volk, mensenvolk wel te verstaan. De bijenvriendelijke vereniging verdient meer publiek. Buitenstaanders moeten beseffen hoe nijpend de situatie is. Nadenken hoe je de tuin inricht is een eerste stap. Dus geen stenen. Houd de tuin niet te netjes, waarschuwen mensen van de vereniging. Een volgende bezoeker is op de goede weg en baant weg met het tijdschrift ‘Hoe word je imker?’ Het is allemaal in het belang van de bij en hele bevolking, genaamd mens.
ZUIDLAREN - Imkervereniging Zuidlaren bestaat 125 jaar. Traditiegetrouw deed de actieve verenging mee aan de landelijke Open Imkerijdag. Het liep afgelopen zondag niet bepaald storm. En dat had ook te maken met het mooie weer.
Normaal trekt de open imkersdag ook geen hordes belangstellenden, maximum een kleine honderd personen. Dat zijn vaak geen dagjesmensen, het gaat om mensen die al veel van bijen weten. Een jong stel uit Groningen was er vorig jaar ook en is minder ervaren, maar ze zijn wel bewust van de kritieke situatie. “We willen de tuin zo bloemig mogelijk houden. In de stad proberen ze dat te promoten`, vertellen de natuurliefhebbers, die puur interesse tonen en weggaan met een paar potten honing. Bezoekers kunnen kiezen uit voorjaarshoning, zomerhoning en lindenhoning. Overigens bij binnenkomst word je gastvrij onthaald op een kopje koffie – er is zelfs cafeïne-vrije en een plakje cake- in het ‘Bijenpraothoes’. Naast alle mogelijke informatie over bijen, werksters, het maken van honing, enz zijn het vooral de verhalen die het leuk maken. Zoals de smeuïge verhalen van Dirk de Graaf uit Kiel-Windeweer. Hij vertelt over de Sklenar-bij. Het bijenvolkje dat niet steekt. De Graaf toont de kleine kast waarin ze zitten. En hij tikt op het raampje, alsof er visite is. “Meneer Sklenar heeft hier veertig jaar aan gewerkt en uitgebouwd”. De koningin is gemakkelijk herkenbaar, is voorzien van een kleurtje (meer lezen? Kijk op www.dickebij.nl). Deze zachtaardige bijen spreken Sietske Mulder aan. “Ik ben sinds 2012 lid van de vereniging. Ik zocht een nieuwe hobby, met diepgang. Ik vind de natuur interessant. Het insectenverhaal, daar zit wat in. En de ontwikkeling van een bijenvolk vind ik interessanter dan honing oogsten. Ik volg cursussen. Imkeren kost veel tijd en je hebt veel bijen nodig. Ik wil wel zo’n volkje kopen en kijken of ze aaibaar zijn.” Saskia Kunnen heeft een heel ander verhaal. “Je moet naturel met bijen bezig zijn. Je moet niet te veel onder de parfum zitten. En ook niet na twee flesjes bier met bijen bezig gaan. Ze houden niet van alcoholgeur.” En ook niet van haringen, weet een ander. Bezoekers kunnen ook een paar dode bijen onder de microscoop bestuderen. De nerven in de vleugels worden onderzocht. “De aderpartonen kun je opmeten”, legt Jan Enne Dees van de vereniging uit. “Daardoor kun je zien of de bij zuiver van de graat is en er geen vreemde dar is geweest.”
Dees weet alles over gezondheid van bijen en meer. Zoals het klimaat. Dat er momenteel weinig insecten zijn is volgens Dees simpel te verklaren. “Het is te droog. De poeltjes zijn opgedroogd. Daar zitten ze normaal gesproken in. Ach, in 1959, 1975 en 1976 hadden we ook hele droge zomers”, wijst Dees klimaatverandering van de hand. Oh ja, nog een weetje. Bijen moeten ook niets van rook hebben. “Bijen komen van oorsprong uit het bos. Wanneer ze rook vernemen zuigen ze zich vol met honing. Dan worden ze rustig.” Dan de vereniging, die al 125 jaar floreert. “Het ledenaantal is stabiel”, stelt Saskia Kunnen. “Het is een gemêleerd gezelschap qua leeftijd – de jongste is 23 en de oudste 86 jaar- en geslacht. Vroeger hadden we ook jeugdleden, maar die zijn er niet meer. Er is wel een verschuiving naar jongere imkers en steeds meer vrouwen houden bijen. Wanneer je geen bijen hebt kun je als je lid wordt een volkje van de vereniging krijgen.” Saskia gaat dan ook specifieker in op bijen. “Je wilt je eigen ras, daarom houd je ze dichtbij.” En over het grote gevaar van minder insecten en ook bijen, essentieel voor behoud van de mensheid. “Ik vind dat de gemeente wel een actiever beleid mag voeren. Door bijvriendelijke struiken te planten. Neem de Schipborgerweg. Daar hebben ze beukjes geplant, maar daar hebben bijen niets aan. Neem dan sneeuwbessen. We hebben regelmatig contact met de gemeente (onlangs is een bijenbos gerealiseerd vlakbij het verenigingsgebouw, red.). Ze moeten meer nadenken wat ze planten”. Veel particulieren willen weten hoe je bijvriendelijke tuinen maakt. Daarvoor heeft de vereniging een interessante folder klaarliggen, ‘hoe bij-vriendelijk is uw tuin’? We krijgen ook nog eens tal van tips. Spirea’s, dropplanten, kogeldistel, krokussen, rozenbottels. “Mensen gruwen van hanenpoten, maar schoffel ze niet weg. De bloemen van hanenpoten trekken bijen aan”, weet Sietske Mulder, die nog even doorgaat. “De Kaukasische Vergeet Mij Niet wordt ook beschouwd als onkruid, maar trekt ook bijen aan. Bijen zijn ook dankbaar voor dahlia’s”. En dan, als we de tuin ingaan, wijst ze ook op de ‘insectenhotels’. Rond het middaguur is het nog altijd rustig qua bezoekers. Prompt komt een nieuwe klant binnen. “We hebben buitenlandse gasten”, zegt de persoon. Misschien komt er toch nog meer volk, mensenvolk wel te verstaan. De bijenvriendelijke vereniging verdient meer publiek. Buitenstaanders moeten beseffen hoe nijpend de situatie is. Nadenken hoe je de tuin inricht is een eerste stap. Dus geen stenen. Houd de tuin niet te netjes, waarschuwen mensen van de vereniging. Een volgende bezoeker is op de goede weg en baant weg met het tijdschrift ‘Hoe word je imker?’ Het is allemaal in het belang van de bij en hele bevolking, genaamd mens.
