Avond vol live muziek bij café Hingstman
ZEIJEN - De eerste mensen druppelen binnen bij café Hingstman in Zeijen. Op het terras zitten nog mensen te borrelen, binnen begint de band Juustem hun instrumenten klaar te zetten. Het is zaterdagavond. Naast Juustem staan nog 2 bands op het programma: Wordt Niks en My 2 Cents.
Even na 20.00 uur is de soundcheck gedaan, volgens de planning zou de band gelijk moeten beginnen. Het loopt anders, het is bijna 21.00 als 3-koppige band het eerste nummer inzet. Harmen de Jong is speciaal afgereisd uit Groningen om Wordt Niks te zien spelen. Hij speelt al sinds zijn tienerjaren in verschillende bands, hij heeft dan ook gelijk een verklaring waarom de muziek pas later begint. “Ze wachten op meer publiek, voor een lege kroeg spelen is niks.”
Dat publiek komt gelukkig opdagen. Terwijl het buiten langzaam donker wordt, stromen de mensen toe. De meesten komen te voet of met de fiets, klaar voor een gezellige avond. Wanneer het café gevuld is schallen de eerste klanken van bas, gitaar en drums door het café. Juustem speelt een mix van rock ‘n roll en folkmuziek. Bekende klassiekers passeren de revue, ook spelen ze eigen nummers. Na de eerste nummers gaat de elektrische gitaar aan de kant en een akoestisch exemplaar komt ervoor in de plaats. Halverwege het eerste nummer doet de zanger een stap terug en graait in een tas, terwijl de bassist en gitarist verder spelen. Hij vindt wat hij zoekt: een mondharmonica. Een snerpende solo wordt ingezet, begeleid door gitaar en bas.
Na ongeveer 3 kwartier zit het optreden van Juustem erop, onder luid gejuich verlaten de muzikanten het podium. Wordt Niks beginnen met opbouwen, op dat moment komt hun zanger Niels Ramaer binnenlopen, geen minuut te vroeg dus. Hij moest eerst nog optreden op een verjaardag, dat liep wat uit. Ondertussen laat het publiek zich de biertjes goed smaken, de sfeer zit er al lekker in wanneer Ramaer en zijn band het eerste nummer inzetten. Ze spelen een mix van allerlei stijlen, van country tot rap. Zo brengen ze een eigen versie van ‘Back to black’ van Amy Winehouse ten gehore, maar ook ‘Buy my medicine’ van countryzanger Willie Nelson en rapper Snoop Dogg. De wereldberoemde nummers worden afgewisseld met hun eigen muziek, gezongen in het Nederlands en Drents.
De bandnaam ‘Wordt Niks’ suggereert weinig vertrouwen in het eigen kunnen van de bandleden. Dat is een bewuste keuze, legt zanger Ramaer uit. “Het past goed bij mij, ik loop ook niet over van het zelfvertrouwen. Het is ook gekscherend bedoeld, we hopen dat als mensen ons horen spelen ze blij verrast zijn. Dat verrassingseffect doen we het om.” De grote verscheidenheid aan muziekstijlen die de band speelt is langzaam gegroeid. “We gaan echt alle kanten op, er is geen pijl op te trekken. We willen met de band gewoon plezier hebben, we spelen de nummers die we leuk vinden. Toen we de band 2 jaar geleden oprichten was de insteek om country te gaan spelen. Dat is mislukt, maar daar is niks mis mee.”
De band begon met 2 andere leden. Een half jaar later telde de band al 6 muzikanten. Ramaer: “We leerden mensen via-via kennen. In het begin speelde ik zelf ook gitaar, dat heb ik inmiddels overgedragen. Ik kan me nu volledig focussen op het zingen.” Nu de band 2 jaar aan de weg timmert, worden ze steeds meer gevraagd om op te treden. Het concert in café Hingstman is voorlopig wel het laatste. Ramaer: “Ik vertrek binnenkort voor 3 maanden naar Spanje, ik ga kijken hoe het is om daar als straatmuzikant te leven. Wanneer ik in augustus terug ben, pakken we de draad weer op.”
