Prachtig eerbetoon voor ‘best bewaarde geheim van Eelde’
Nieuws
Veel belangstelling opening tentoonstelling Roel Bekkering
EELDE-PATERSWOLDE – Trots zijn ze allemaal, maar in de eerste plaats Historische vereniging Ol Eel en Academie Minerva Groningen. Trots op het levenswerk van Roelof Jan Bekkering, ‘de boer die schilderde’. En hoe! ‘Het best bewaarde geheim van Eelde’ werd onthuld in het Loughoes en de dorpskerk, waar ook de officiële opening plaatsvond. Wat een belangstelling ook, ook de Eeldenaren zelf zijn trots op hun bijzondere, beroemde schilder, die in 1989 overleed.
Het best bewaarde geheim van Eelde. Dat blijkt ook uit een reactie van een bezoeker: “Dit had ik nog niet gezien. Iedereen kent dit huisje van Hans en Grietje”. Dat blijkt ook uit de toespraak van kleindochter Ernestien Honning. “Mijn opa schilderde als wij er niet waren. Jaren later besef je pas hoe bijzonder hij was. Op zolder heeft hij ontzettend veel geschilderd en getekend. Zijn levenswerk leek bijna een van de best bewaarde geheimen van Eelde te zijn”, laat Ernestien optekenen in het boekwerk voor de tentoonstelling. “Ik ben vol in de expositie gedoken. Ik heb onderzocht waar zijn talenten vandaan kwamen. Het stond in de sterren geschreven. Ik kreeg een inzicht hoe mooi Eelde in die tijd was.. Onlangs ontdekte ik in de Zwanestraat in Groningen een muurschildering. Niemand weet wie dit heeft gemaakt, maar het was de plek waar Roels overgrootvader heeft gewoond. Ook hij kon mooi schilderen. Roel had het niet van een vreemde. Mijn opa had een missie: hij wilde zijn levenswerk nalaten om nu en in de toekomst verhalen te kunnen vertellen. Zijn missie is geslaagd”. Tijdens haar toespraak valt prompt de onthulling om. “Mijn droom is een klein podium in het dorp”. Het was alsof Roel ingreep, bescheiden als hij was. “Hij bezocht ook liever zelf exposities dan zelf te exposeren”, weet Ernestien, die emotioneel eindigt. Naast een maquette in de tuin nomineert ze het werk van postuum Roel Bekkering voor Culturele Prijs Drenthe. “Hij had zelf graag iets gezegd. Uit liefde voor herinnering, uit liefde voor de kinderen, de kinderen van Eelde en ver daarbuiten.” Bijzonder. Bijzonder was ook het betoog van Leo Delfgaauw, docent onderzoek Minverva. Minerva waar Roel zijn opleiding genoot. Hij kreeg daar een getuigschrift van de toen omschreven ‘Akademie van Beeldende Kunsten en Zeevaartkunde’. Delfgaauw zei trots te zijn. “In het begin had Minerva een ambachtelijk imago. Het werk van Bekkering is tussen boerderij en kunst. En tussen Eelde en de wereld. Net als Bekkering toen mogen jonge mensen dromen. Of ze nu uit China, Afrika of Eelde komen. Een plek krijgen waar ze kunst tot uiting kunnen brengen.” Na de toespraken, begonnen met Carin Bodewes namens de expositiecommissie van Ol Eel dat zoveel werk verzet heeft, krijgt iedereen nu de gelegenheid al dat moois dat Bekkering heeft nagelaten, te bewonderen. Het is te veel om op te noemen. Van Dusselshoes, Bittershuisje, de kerk, Eelde in de sneeuw, korenmijten achter de boerderij, Meulmanshoes, het toen nog mooie gemeentehuis, koeien op stal, Bunne, vogels aardbeien, maar ook geboorte van Christus, om zijn veelzijdigheid te benadrukken. “Een boerenzoon als leerling van Minerva, te midden van directeur van de Suikerfabriek, heel bijzonder”, vindt ook Bodewes. En dan de haan van Schellekraaiers. “Mijn oma was bevriend met Roel. Een paar schilderijen belandden bij ons”, vertelt Johannes Koolman. “De Schellenkraaiers wilde promotie voor de vereniging maken. Roelf heeft toen de haan geschilderd. Dat zetten we op een karretje en met een lichtbak trokken tijdens lichtjesweek door het dorp. We hadden veel bekijks. Sommigen dachten dat het carnavalsoptocht was.” Het zijn die verhalen, zoals Roel het graag wilde. Het schilderswerk levend houden.
De tentoonstelling is nog te bezoeken op 3 en 4 maart van 12.00 – 17.00 uur in de dorpskerk van Eelde en het naastgelegen Loughoes.
EELDE-PATERSWOLDE – Trots zijn ze allemaal, maar in de eerste plaats Historische vereniging Ol Eel en Academie Minerva Groningen. Trots op het levenswerk van Roelof Jan Bekkering, ‘de boer die schilderde’. En hoe! ‘Het best bewaarde geheim van Eelde’ werd onthuld in het Loughoes en de dorpskerk, waar ook de officiële opening plaatsvond. Wat een belangstelling ook, ook de Eeldenaren zelf zijn trots op hun bijzondere, beroemde schilder, die in 1989 overleed.
Het best bewaarde geheim van Eelde. Dat blijkt ook uit een reactie van een bezoeker: “Dit had ik nog niet gezien. Iedereen kent dit huisje van Hans en Grietje”. Dat blijkt ook uit de toespraak van kleindochter Ernestien Honning. “Mijn opa schilderde als wij er niet waren. Jaren later besef je pas hoe bijzonder hij was. Op zolder heeft hij ontzettend veel geschilderd en getekend. Zijn levenswerk leek bijna een van de best bewaarde geheimen van Eelde te zijn”, laat Ernestien optekenen in het boekwerk voor de tentoonstelling. “Ik ben vol in de expositie gedoken. Ik heb onderzocht waar zijn talenten vandaan kwamen. Het stond in de sterren geschreven. Ik kreeg een inzicht hoe mooi Eelde in die tijd was.. Onlangs ontdekte ik in de Zwanestraat in Groningen een muurschildering. Niemand weet wie dit heeft gemaakt, maar het was de plek waar Roels overgrootvader heeft gewoond. Ook hij kon mooi schilderen. Roel had het niet van een vreemde. Mijn opa had een missie: hij wilde zijn levenswerk nalaten om nu en in de toekomst verhalen te kunnen vertellen. Zijn missie is geslaagd”. Tijdens haar toespraak valt prompt de onthulling om. “Mijn droom is een klein podium in het dorp”. Het was alsof Roel ingreep, bescheiden als hij was. “Hij bezocht ook liever zelf exposities dan zelf te exposeren”, weet Ernestien, die emotioneel eindigt. Naast een maquette in de tuin nomineert ze het werk van postuum Roel Bekkering voor Culturele Prijs Drenthe. “Hij had zelf graag iets gezegd. Uit liefde voor herinnering, uit liefde voor de kinderen, de kinderen van Eelde en ver daarbuiten.” Bijzonder. Bijzonder was ook het betoog van Leo Delfgaauw, docent onderzoek Minverva. Minerva waar Roel zijn opleiding genoot. Hij kreeg daar een getuigschrift van de toen omschreven ‘Akademie van Beeldende Kunsten en Zeevaartkunde’. Delfgaauw zei trots te zijn. “In het begin had Minerva een ambachtelijk imago. Het werk van Bekkering is tussen boerderij en kunst. En tussen Eelde en de wereld. Net als Bekkering toen mogen jonge mensen dromen. Of ze nu uit China, Afrika of Eelde komen. Een plek krijgen waar ze kunst tot uiting kunnen brengen.” Na de toespraken, begonnen met Carin Bodewes namens de expositiecommissie van Ol Eel dat zoveel werk verzet heeft, krijgt iedereen nu de gelegenheid al dat moois dat Bekkering heeft nagelaten, te bewonderen. Het is te veel om op te noemen. Van Dusselshoes, Bittershuisje, de kerk, Eelde in de sneeuw, korenmijten achter de boerderij, Meulmanshoes, het toen nog mooie gemeentehuis, koeien op stal, Bunne, vogels aardbeien, maar ook geboorte van Christus, om zijn veelzijdigheid te benadrukken. “Een boerenzoon als leerling van Minerva, te midden van directeur van de Suikerfabriek, heel bijzonder”, vindt ook Bodewes. En dan de haan van Schellekraaiers. “Mijn oma was bevriend met Roel. Een paar schilderijen belandden bij ons”, vertelt Johannes Koolman. “De Schellenkraaiers wilde promotie voor de vereniging maken. Roelf heeft toen de haan geschilderd. Dat zetten we op een karretje en met een lichtbak trokken tijdens lichtjesweek door het dorp. We hadden veel bekijks. Sommigen dachten dat het carnavalsoptocht was.” Het zijn die verhalen, zoals Roel het graag wilde. Het schilderswerk levend houden.
De tentoonstelling is nog te bezoeken op 3 en 4 maart van 12.00 – 17.00 uur in de dorpskerk van Eelde en het naastgelegen Loughoes.
