Ongenode Gast – Afscheidsreceptie wethouder Lammers

||||
|||| Foto: ||||
(On)genode gast

Wat: Afscheidsreceptie wethouder Lammers


Waar: Bites & Flights Groningen Airport Eelde


Wanneer: Vrijdag 31 januari 2020


EELDE – Aan het einde van de werkweek, op vrijdagmiddag rond half vier, stapt de Ongenode Gast ietwat verlaat in zijn Volkswagen Uppie. Hij is uitgenodigd voor de afscheidsreceptie van wethouder Henk Lammers. Dat zal om 16:00 uur starten in Luchthavenrestaurant Bites & Flights in Eelde. Het is vreselijk weer. Het waait en het regent pijpenstelen. Troosteloos is het juiste woord om de rotzooi die de weergoden over ons uitspuwen te omschrijven. De Ongenode Gast is echter vergeten dat hij ook nog moet tanken en dat maakt zijn tijdspanne nog nauwer. Komt hij op tijd? Dat is de vraag. Zijn Uppie is inmiddels volgegooid met E10(?) en hij rijdt á la Verstappen richting Eelde. Nog even  scheldend op de zondagsrijder die drie dagen te vroeg de weg op is gegaan, rijdt hij vervolgens om twee minuten over vier de parkeerplaats van het Groninger Airport Eelde op. ‘Gered’, denkt de Ongenode Gast. Of toch niet? In een stoet van zeven auto’s, wordt de Ongenode Gast door twee mannen in uniform verzocht zijn Uppie even bij hen te parkeren. “Volgens wet huppeldepup hebben wij toestemming om uw auto te doorzoeken”, vertelt een man met het logo van de Marechaussee op zijn uniform geborduurd. “Dat is mooi”, antwoordt de Ongenode Gast, “Maar ik heb eigenlijk nu een afspraak daarzo.” Hij wijst naar het Luchthavenrestaurant. Op de vraag hoe lang het gaat duren en of de Ongenode Gast hen hun werk kan laten doen terwijl hij naar zijn afspraak gaat, antwoordt de man van de Marechaussee: “Oh nee hoor, dat is niet nodig. Het duurt niet lang. Hooguit vijf minuten.” De dienders hebben weinig boodschap aan de afspraak van de Ongenode Gast en verzoeken hem de motor uit te schakelen en in het hondenweer te wachten totdat zij hun werk hebben verricht. Het gaat op zich vrij vlot. Ze vinden niets opzienbarends en de Ongenode Gast krijgt zijn diploma van goed gedrag. Mooi. Nu snel parkeren en dan naar binnen voordat de speeches zijn begonnen. Uiteindelijk valt het allemaal mee. Er staat nog een lange rij voor Henk Lammers, die alle felicitaties en mooie woorden dankbaar in ontvangst neemt. Burgemeester Marcel Thijsen opent de middag met zijn toespraak voor Lammers. Met de nodige humor krijgt de burgemeester de lachers op zijn hand, maar laat hij ook duidelijk doorschemeren dat Lammers en hij verschillen van religieuze achtergrond. “Henk, bedankt voor het begrip voor mijn monologen over de heilige moederkerk. Ik waardeer je humor, vastberadenheid en liefdevolle verhalen. Uit die verhalen gaat zoveel liefde, dat het echt lastig is om afscheid van je te nemen. Wethouders komen en gaan, maar van wethouder Lammers heb je er maar één”, geeft Thijsen aan in zijn toespraak. Dochter Karin Lammers doet ook een duit in het zakje en sprak namens Lammers’ familie tevens mooie woorden: “Je hebt altijd heel hard gewerkt en het is nu tijd om heel hard pensioen te vieren.” Daarna somt dochterlief Karin Lammers een lijst met vakantiebestemmingen op die al vastliggen voor Lammers en zijn vrouw. Zo wordt er geskied in Oostenrijk, gefietst langs de Elbe, een bezoekje gebracht aan Londen en als klapper op de vuurpijl ook nog rondgereisd in Zuid-Afrika. Henk Lammers zegt in zijn toespraak zijn werkzame leven af te sluiten. “Althans, dat denk ik”, voegt hij er gauw aan toe. Hij kijkt terug op een succesvolle drie jaren als wethouder en benoemt de fijne samenwerking tussen hem en de burgemeester: “Wij noorderlingen zijn afdalers en gaan vaak met de skistokken onder de arm van de berg af, maar Marcel heeft mij geleerd dat je er met een beetje slalommen ook komt.” Vervolgens sluit Lammers af met een mooie vergelijking: “Mijn loopbaan zie ik als een jongensboek. Ik heb in mijn carrière altijd het avontuur opgezocht. Dat betekent dat ik vaak het werk boven mijn privéleven heb verkozen. Henny heeft dat altijd geaccepteerd en onze kinderen zijn dankzij haar prachtmensen geworden.” Hij besluit met een citaat van de Franse dichter Edmont Haraucourt: “Deze dichter zei ooit eens: ‘afscheid nemen is een beetje sterven’. Ik heb daar iets aan gesleuteld. Voor mij is afscheid nemen een beetje glimlachen. Zo sta ik erin. Ik vond het drie prachtige jaren!” Daarmee komt een einde aan de toespraak van Lammers en Gea Koers nodigt de aanwezigen, en dus de Ongenode Gast, uit om gerust nog een drankje te drinken. De Ongenode Gast heeft echter geen tijd. Hij heeft nog andere verplichtingen deze avond en dat betekent snel naar het Uppie om huiswaarts te keren. Bij het betalen van het kaartje, komt hij er echter achter dat zijn portemonnee nog op de redactie ligt. Topbegin van een puik weekend! 



||||
||||
||||
||||

UIT DE KRANT