Ongenode Gast – Carbid schieten in Vries

Wat: Carbid Schieten in Vries

Waar: Ergens op het land in Vries

Wanneer: 31 december 2019

VRIES – Onder het genot van Brooks & Dunn’s ‘Hard Working Man’ rijdt de Ongenode Gast op oudejaarsdag van Roden naar Vries. In het dorp waar onze redactie gevestigd is, staat een rij tot aan de straat voor de oliebollenkraam. Luide knallen zijn er in de verte te horen. De Ongenode Gast is onderweg naar het platteland van Vries. Daar staat de carbidploeg namelijk ouderwets carbid te ‘knappen’. Nadat de Ongenode Gast een paar euro in de gouden giftenpot van de groep heeft gegooid, mengt hij zich tussen de mensen. “Probleem’n? Poar neem’n”, knalt door de speakers. Dennis Wollerich staat hem al op te wachten en niet eens onder het genot van een biertje, daar waar anderen al wel een rakker van de dop hebben verlost. Voor de organisatie zit ‘poar neem’n’ er in verband met de veiligheid nog niet in: “Nee, we gaan door tot het donker wordt. Dan knallen we nog één keer en gaan we rondom het vuur nog een beetje napraten. Als we vervolgens alles een beetje opgeruimd hebben, dan ga ik aan het bier. En flink ook”, lacht Dennis. Tussen de melkbussen door loopt Gert Feunekes. In zijn oranje overall is hij de man met de vlam vandaag en knalt hij het merendeel van de bussen gedurende de dag. ‘Onze poes en buurmans kater’ schalt vervolgens door de geluidsinstallatie. De eerste potjes bier worden genuttigd door het toegestroomde publiek. Een mannetje of 25 genieten van de gigantische geluidbommen van Gert. Twee meiden staan bij een ton met vuur. “Het is altijd een gezellige dag. Ik kom hier ieder jaar”, vertelt  een van hen. Even later spreekt de Ongenode Gast met Rolf van Wijk, naast Dennis en Gert, ook één van de organisatoren. Hij is tevens ballenvanger bij VAKO en dat merkt de Ongenode Gast op. Hij heeft namelijk de zaterdag ervoor op het Protos Weering Zaalvoetbaltoernooi tegen Van Wijk gespeeld. “Oh, dat kan wel kloppen”, geeft Rolf daarop aan. “We hebben gisteren ook nog gespeeld op het Leekster Voetbalgala. Het zijn drukke dagen met al die zaalvoetbalwedstrijden, maar vandaag is het tijd om te ontspannen tijdens het carbid schieten.” Tijdens het gesprek met Van Wijk doen twee dames van Red Bull hun intrede. ‘Of we tijdens het knappen ook een blikje Red Bull kunnen gebruiken voor de energie.’ Dat laat de Ongenode Gast zich geen twee keer zeggen en hij gaat dankbaar op het aanbod in, tikt het blikje suikerklontjes achterover en hoort opeens een toeter. Het is tijd voor het ‘kanon’. Versierd met een koe bovenop, is het tijd om de grootste kanon van het arsenaal in Vries af te steken. Patrick Rutgers voorziet de Ongenode Gast van gehoorbescherming: “Die kun je wel gebruiken als je daar een foto van wilt maken.” De Ongenode Gast volgt het advies op en gaat achter het lint naast het kanon staan. Een lullig knalletje volgt. Dat leidt tot gelach van de toeschouwers en de Ongenode Gast die toch echt een megaknal verwachtte. Feunekes legt uit waardoor het komt: “Gas, tijd, laagje over carbid moet eraf en dan knalt ie anders krijg je dit.” Tja, samenhangend is het niet, maar de Ongenode Gast kon het gedetailleerde, zeer aannemelijke, technische verhaal van Feunekes even niet bijbenen. Excuus daarvoor. Even later gaat de toeter nog eens. Poging twee. Wederom zet de Ongenode Gast een paar oorkleppen op. Deze keer knalt het kanon alsof er een bom inslaat. De bezoekers hebben het goed naar het zin op het land in Vries. Ze maken een praatje, de één steekt wat vuurwerk af en de ander geniet van een rookworst. Vlak voor het vertrek van de Ongenode Gast komt Gert nog even naar de Ongenode Gast gelopen. “We gaan nu de kleine melkbussen knallen.” ‘Dat zal wel meevallen’, denkt de Ongenode Gast en hij gaat wederom naast het lint staan, maar ditmaal zonder gehoorbescherming. Een keuze die de Ongenode Gast duur komt te staan, want nadat hij de organisatie bedankt voor de gastvrijheid en de gezellige ochtend, loopt hij alsnog met een flinke piep in zijn oren naar zijn Volkswagen Up. ‘Dat was niet handig’, denkt hij nog, maar het mag evengoed de pret niet drukken. Halverwege de dag zit ook zijn werk erop en keert deze ‘Hard Working Man’ huiswaarts. Op naar een mooie afsluiting van de feestmaand of zoals ze in Twente zeggen: “De decembermaand is schranzen zonder vorken en harken zonder grenzen. Ik trek me er nog eentje los. De onmeunig beste wensen!”