AMSTERDAM – Diep in hun hart zijn de jongens van Orange Skyline nog rasechte Noorderlingen, maar de tijd heeft de britpopband uit het oorspronkelijke Zuidlaren veel verder gebracht. Tegenwoordig wonen ze bijna allemaal in Amsterdam en na de release van hun tweede studioalbum, die dezelfde naam als de band draagt, willen ze in 2023 voorlopig maar één ding: een plek op Pinkpop.
Na het zien van één van de laatste Oasis optredens in 2009 zag Orange Skyline het levenslicht. Net als de beginjaren bestaat de band tegenwoordig nog steeds uit Stefan van der Wielen (vocals), Niels van der Wielen (guitar), Mart Altena (drums) en Simon Christiaanse (bass). Het kan verkeren zou je zeggen, maar terugkijkend op de beginperiode zijn de leden geen spat veranderd. ‘Ik had mijn allereerste baantje in de videotheek in Zuidlaren, dus ik kon van iedereen zien wat ze huurden. Als ik in Zuidlaren ben zwaaien de mensen altijd nog vriendelijk naar me, maar ik heb wel het gevoel dat dit gepaard gaat met een gevoel van angst en dat is eigenlijk nergens voor nodig’, legt zanger Stefan uit die onlangs nog furore maakte als deelnemer in het tv-programma ‘De Slimste Mens’. ‘Ik ben in 2012 verhuisd naar Groningen en verhuisde als eerste naar Amsterdam’, vult Niels aan. ‘De rest van de band volgde later, maar ik was ook de eerste die weer vertrok naar Groningen in mei van dit jaar. Het heeft lang geduurd voor ik hier weer woonruimte vond, omdat het tegenwoordig niet eenvoudig is om een mooie plek te vinden, maar ik ben blij om weer terug te zijn.’
ZFC Zuidlaren
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden als de broers terugdenken aan hun periode in Zuidlaren, maar de herinneringen staan ze nog bij als de dag van gisteren. Stefan: ‘Als ik terugdenk aan de periode in Zuidlaren, dan is het overwegend voetbal waar we onze tijd mee doorbrachten. Ik, Niels en onze drummer Mart Altena speelden in die tijd bij ZFC Zuidlaren, maar op een zeker moment ontdekten we de muziek en een optreden van Oasis was voor ons in 2009 toch echt wel een eyeopener. In de eerste jaren repeteerden we altijd bij onze drummer Mart op de zolder, dus de link met Zuidlaren is er heel sterk als het gaat om de begintijd van Orange Skyline.’ Niels: ‘Later kwam onze bassist Simon Christiaanse erbij, want hij was op de middelbare school blijven zitten. Hij was destijds toch wel een beetje de cool guy en we hebben hem toen flink gepaaid om bij ons te komen spelen. We namen op een zeker moment onze eerste demo op en vroegen hem of hij zonder mee te betalen mee wilde werken en vanaf die tijd is hij niet meer onze zijde geweken.’ Het maken van muziek is wat de jongens bij elkaar houdt en daarvoor hebben ze al heel wat offers moeten brengen. Stefan: ‘Als je snel van je geld af wilt, dan moet je een band beginnen, want je raakt binnen de kortste keren gierend failliet, maar aan de andere kant kan een investering ook iets moois opleveren. In ons geval heeft die investering zich ruimschoots terugbetaald. We wonen nu grotendeels allemaal in Amsterdam en hier hebben we het enorm naar onze zin. Amsterdam heeft enerzijds alles wat een grote stad moet bieden, maar het is niet Londen of Parijs. Het is eerder een groot dorp, want je kunt overal binnen twintig minuten met de fiets naar toe.’
Missen doen ze Zuidlaren niet zozeer, maar terugkijkend op hun periode in Zuidlaren, dan is het vooral de vriendschap die de jongens ontzettend dicht bij elkaar heeft gebracht. Die band verbindt de formatie ook tegenwoordig nog sterk. Niels: ‘We hebben hier vroeger echt enorm veel gerepeteerd. Bijna vijf keer per week, want uiteindelijk waren we wel zo eerlijk naar elkaar toe dat niemand echt goed kon voetballen. Daardoor weten we precies wat we in muzikaal opzicht aan elkaar hebben. Voor een tour investeren we nu natuurlijk wel een paar dagen om alles op scherp te krijgen, maar het moet ook spontaan blijven. Ik speel live bijvoorbeeld ook nooit dezelfde solo, want het moet echt blijven. Uiteindelijk is het ook gewoon maar rock & roll wat we doen.’ Stefan: ‘Het maakt eigenlijk niet uit waar we spelen, maar als we spelen geven we alles. Het is tegelijkertijd wel zo dat we door de jaren heen veel langer onderweg zijn dan dat we op het podium staan en dit heeft ons echt gevormd als band. Het is wel hard werken, maar dat is inherent aan onderdeel zijn van Orange Skyline en op dit punt komt de mentaliteit van onze roots ook wel weer naar boven. Niet lullen, maar poetsen en niet teveel zeiken. Ik woon zelf in Amsterdam, maar ik vind dat hier een hele hoop zeikerds wonen.’
Don’t listen
Als we het over de liedjes hebben die tegenwoordig steeds vaker op landelijke radiostations worden gedraaid wordt het menens. Het heilige vuur dat ze zelf hebben gesticht is er voor iedereen, maar tegelijkertijd moet hun muziek ook vrijblijvend zijn en blijven voor iedereen. Het nieuwe album reflecteert op hoogtijdagen en moeilijke tijden. Niet voor niets brengt het delen van deze ervaringen de gemiddelde luisteraar al snel in vervoering. Stefan: ‘Toen wij het nummer ‘Don’t listen’ schreven en het ook graag op de radio wilden rezen er wel vraagtekens. Is het liedje bijvoorbeeld niet te lang? Maar sinds wij het nummer live spelen is het toch altijd weer een ongekend hoogtepunt. Mensen snappen het gewoon als we dat liedje spelen, want het nummer heeft gewoon een hele duidelijke boodschap. ‘Don’t listen’ gaat letterlijk over het moment waarop Niels en ik met z’n tweeën zonder label en veel te veel schulden peuken stonden te verkopen om de veel te hoge huur in Amsterdam te betalen. Het was een periode waarin ik me vaak afvroeg hoe ik alles draaiend moest houden en ook wel eens dacht of het misschien niet verstandig was om in Almere te gaan wonen. Deze energie vertaalde zich rechtstreeks in het nummer en je weet gewoon in je hart waar die vandaan komt die track. Dan is het ook heel vet als je ziet dat de song als een bom inslaat. Op de dag dat we op straat kwamen te staan bij ons vorige label zijn we als band bij elkaar gekomen en besloten we iets te maken wat we zelf heel vet vinden, omdat onze muziekstijl niet vaak meer wordt gemaakt. We zitten nu bij Sony en dat is een hele mooie volgende stap, maar ik zeg ook heel eerlijk. Als niemand deze nieuwe plaat had gehoord en ik hem alleen maar op mijn pc had staan, dan had ik hem ook te gek gevonden, omdat dit is wat wij het helemaal te gek vinden.’
Ruim twaalf jaar Orange Skyline was niet altijd een achtbaanrit als de jongens achterom kijken en dit leerde de rockers ook veel over de manier waarop ze hun muziek zelf benaderen. Stefan: ‘Het bestaan als muzikant is altijd onzeker en dit houdt rock & roll ook spannend. De allereerste single ‘Shine On’ die we twee jaar geleden uitbrachten na een lange tijd van afwezigheid was geen track waar iedereen wellicht op zat te wachten, maar wij wilden het als een bulldozer binnen laten komen die over je oren heen walst. Dit nummer werd supergoed opgepikt en het verraste onszelf ook wel een beetje. Het is geen standaard popsingle. Veel te hard en veel te lang met een instrumentale orgel break à la ‘The Who’ met ‘Won’t get fooled again’.’ In het schrijfproces ligt de arbeidsethos hoog en live spat de branie er bij Orange Skyline ook flink van af, maar ze durven zichzelf eerlijk aan te kijken. Niels: ‘Het is niet zo dat we vinden dat onze muziek alleen maar leuk gevonden moet worden, want zo zit ik zelf ook niet in elkaar. Ik vind het wel belangrijk dat mensen iets vinden van muziek. Iedereen die uit een dorp komt weet dat het niet belangrijk is hoe ze over je lullen, als ze maar over je lullen. We wisten bijvoorbeeld ook dat een tune als ‘Sunny Days’ waarschijnlijk geen lang radioleven zou krijgen, maar het is wel een song waarmee we de boel omver willen blazen en dit gebeurt gelukkig ook op de plekken waar we onze instrumenten inpluggen. We zijn blij dat we met onze sound steeds completer worden.’
Compositie
De broers Van der Wielen staan feitelijk aan de basis van ieder Orange Skyline-liedje, zonder het collectief tekort te doen. Niels: ‘De basis van de compositie schrijf ik. Dus de melodie en de akkoorden en dan ligt er meestal een concept voor de tekst waarmee ik vaak naar Stefan ga met de vraag wat we ermee zouden kunnen doen. Wij zijn niet echt een band die in een kringetje gaat zitten, maar nadat de basis staat haakt de rest van de band meestal volledig in.’ Waar het heen moet met de band in de toekomst dat weten de jongens zelf ook niet helemaal, maar na het voorlaatste album ‘Things that i hide’ hebben ze met het meest recente album toch een sterk staaltje Britse bravoure in de etalage gezet. De richting wordt zo langzamerhand steeds duidelijker, maar hun artistieke vrijheid leveren ze nergens in. Stefan: ‘Ik hou er wel van om ongeveer een bestemming te hebben, maar ik werk liever met een kompas dan met een routekaart. Met een kompas weet je ongeveer de richting, maar wij hoeven niet te weten waar we links- en rechtsaf moeten. Met ons kompas willen we met onze eigen alternatieve muziek een groot publiek bereiken en dit gaat steeds beter, omdat onze muziek tegenwoordig op de juiste waarde wordt geschat. Onlangs speelden we bijvoorbeeld nog in Leiden en daar was het publiek ontzettend gevarieerd. Er stonden voetbalgasten en mensen van een brandweerteam, maar ook studenten, tienermeisjes en mensen van in de zestig. Dit was helemaal te gek!’
Waar bands als Di-rect en Racoon vandaag de dag veel op de radio worden gedraaid mag de horizon best wat breder worden getrokken vinden beide broers. Stefan: ‘Het wordt wel een keer tijd. Volgens mij is er de afgelopen 15 jaar geen 3FM Award uitgereikt zonder dat ‘Chef Special’ ook was genomineerd. In die zin zou je wel kunnen stellen dat het zo langzamerhand tijd is voor een nieuwe orde, maar wij zullen in de basis nooit veranderen. In de jaren negentig konden gitaarbands met een rocksong een groot publiek bereiken en dat zie je nu veel minder. We zijn in ieder geval nog steeds de vrienden van vroeger en houden nog steeds veel van voetbal. We zijn eigenlijk ZFC Zuidlaren 5 zondag dat nu Eredivisie speelt en als we ons weten te plaatsen voor de play-offs, dan kunnen we wellicht ooit nog een keer Europa in. De afgelopen jaren zijn we vaak gepromoveerd, maar waar de weg ons brengt dat wachten we gewoon af. We zijn nu gestart met onze tour en voorlopig is Pinkpop ons doel. Als we dat voor elkaar krijgen, dan zijn we een hele grote stap verder. In de tussentijd blijven we ook gewoon dromen hoor, want als we ooit eens in Zuid Amerika zouden kunnen spelen dan staat de wereld voor ons helemaal op z’n kop. Voor 2023 hebben we onze zinnen gezet op Pinkpop!’ Zeker weten ze het niet, maar wellicht wordt de droom om Pinkpop in de zomer van 2023 omver te blazen werkelijkheid. Neem voor meer informatie over de band een kijkje op www.orange-skyline.com. Het nieuwe album is te beluisteren op Spotify (foto: Michel Schoots).
