Plaats de Wereld wil verbinden: ‘Mensen hebben elkaar toch nodig’

Johan Westerhof runt samen met zijn vrouw Yvonne Plaats de Wereld in Vries

‘Ik werkte in het speciaal onderwijs en ik reisde veel, samen met mijn vrouw Yvonne. We werden geïnspireerd door ontwikkelingsprojecten waar we in het buitenland mee in aanraking kwamen. Terug in Vries zijn we toen ‘Plaats de wereld’ gestart. Dat was in 2012. Het was een proces van vallen en op staan, maar inmiddels hebben we een mooi plekje opgebouwd. Mensen uit de omgeving melden aan zich om hun steentje bij te dragen. Er komen nog steeds elke week nieuwe mensen naar ons toe die willen meehelpen.

Bij de stichting organiseren we allerlei activiteiten, daarmee brengen we mensen in contact die elkaar anders misschien niet waren tegengekomen. Mensen kunnen bijvoorbeeld samen koken of in onze tuin werken. Het is ook een mooie manier voor mensen die nog geen Nederlands spreken om de taal te leren. Naast deze activiteiten hebben we ook educatieve programma’s. We maken bijvoorbeeld regelmatig een wandeling in de natuur, begeleid door een gids. Zo leren mensen wat er allemaal groeit en bloeit. 

Het overkoepelende idee is toch om mensen te verbinden die elkaar anders niet hadden leren kennen. We vinden het belangrijk dat mensen naar elkaar omkijken en voor elkaar zorgen. Mensen hebben elkaar toch nodig. Wat we doen is vernieuwend, daar willen mensen dan graag aan mee helpen. We zorgen ervoor dat we telkens nieuwe activiteiten bedenken, waardoor mensen enthousiast worden. We zijn bijvoorbeeld recent gestart met een project waarbij mensen samen gezond koken, ook voor een smalle beurs. Ook zorgen we ervoor dat onze vrijwilligers het gevoel hebben dat ze bijdragen aan iets groters en daarvoor gewaardeerd worden. Zo blijven mensen betrokken. 

Ik ben geen borstklopper, maar ik vind dat wij een geweldig concept hebben. Wij noemen onze plek een ‘buurtplaats’, in Assen is er inmiddels een tweede buurtplaats gestart. Het zou geweldig zijn als nog meer plekken iets vergelijkbaars zouden organiseren. Daarmee kunnen we het noaberschap behouden in de dorpen en steden van de provincie. Het kan ook helpen met de problemen die spelen in de zorg. Als er een sociaal netwerk is waarop mensen kunnen terugvallen hoeven ze minder snel professionele hulp in te schakelen.’