VAKO meer ambitie buiten dan in het veld

VRIES - De ambities zijn groot bij VAKO in Vries. Een jong, goed bezet en gretig bestuur, een prachtige accommodatie op sportveld De Fielliettaz Goethart, een peloton aan gepensioneerden in de materiaal- en onderhoudsploeg die er iedere week voor zorgt dat het prachtige sportveld er als een plaatje bij ligt en een leger aan vrijwilligers die graag een handje helpt in de kantine en bij de veelheid aan activiteiten die de club organiseert.

Echter alleen op het veld wil het niet zo vlotten in Vries. Een paar jaar geleden is de ambitieuze voetbalvisie #BlijBijVAKO gelanceerd met daarin onder andere als stip aan de horizon ‘VAKO 1 speelt structureel in de top van de 4e klasse’. Hoe ver VAKO daarvan verwijderd is werd afgelopen zaterdag pijnlijk duidelijk in de met 2-1 verloren kelderkraker tegen LEO uit Loon. De ploeg van trainer Cor Meijer zal de nacompetitie moeten aangrijpen om klassebehoud veilig te stellen. De vermaledijde vijfde klasse is momenteel aanzienlijk dichterbij dan die gewenste top vierde klasse voor de Vriezenaren.

“Het begin was zo slecht van onze kant vandaag. Dat heb ik nog niet eerder gezien dit seizoen”, blikt Meijer terug op de fatale eerste helft tegen LEO. En ook zo onverwachts, want het leek juist de goede kant op te vallen voor VAKO richting het einde van de competitie. De mooie uitzege van een week eerder op het veel hoger geklasseerde Fit Boys (1-3), dik verdiend op basis van getoonde inzet en energie, bracht hoop in Vries. Hoop die amper een week later volledig was vervlogen. Van top naar flop bij VAKO, binnen een paar dagen. Niks was er over van die getoonde energie en inzet die in Beilen was te bewonderen tegen LEO, allesbehalve een hoogvlieger in 4F en ook gedoemd tot het spelen van nacompetitie. De beide verenigingen tonen wat dat betreft wel wat overeenkomsten. De overstap van een gerenommeerde zondagderdeklasser, dat beide teams waren, naar het zaterdagvoetbal verloopt met horten en stoten. Het is moeilijk wegkomen uit de kelder van het zaterdagvoetbal.

“Tempo te laag. Plichtmatig. Geen idee en geen initiatief. Dat klinkt heel negatief, maar het was ook gewoon niet best”, vervolgt Meijer. “LEO stond verdedigend als een huis. Dat vinden wij lastig. En ook na de 1-1 bleef het gewoon niet best.” Meijer moet vol aan de bak met zijn team om een afscheid met degradatie te voorkomen. Een afscheid dat ook niet passend zou zijn voor de vier mooie jaren van Meijer en VAKO samen, maar een scenario dat zeer realistisch is momenteel. “Alle seinen staan wel op rood nu. We hebben alles nodig. Alle beetje extra’s nu, van iedereen en dat mist gewoon. Gister was zo’n wedstrijd dat je dingen mist. Voetbal gogme, daar ontbreekt het aan in deze ploeg.”

Meijer is momenteel niet te benijden in Vries. Hij heeft de pech dat de oudere garde wat afgehaakt lijkt, waar sommigen al aangegeven hebben te stoppen het komende seizoen. De jonge garde maakt het vervolgens allesbehalve waar. Die zien of voelen de urgentie minder en hebben de prioriteiten elders liggen en dan kom je in de situatie terecht waar VAKO momenteel in bivakkeert. Een andere discussie in Vries, die van het zaalvoetbal op de vrijdagavond is ook één die immer oplaait als het slecht gaat met het veldvoetbal. “Klopt hoor”, aldus Meijer. “Als het goed gaat hebben we het er niet over, als het slecht gaat moet je dat ook niet doen natuurlijk. Maar het verval is ook zo vreemd. Vorige week Fit Boys en nu dit. Een wereld van verschil. Maar goed. Nu eerst een periode van rust de komende weken. Kijken hoe we dat gaan doen.”

VAKO liet het afgelopen weekend lelijk liggen in met name de eerste helft en dat werd de ploeg uit Vries uiteindelijk ook fataal. De eerste dertig minuten was een grote rommelpot en net na de ingreep van trainer Meijer om zijn verdediger Ryan Vissia te wisselen voor Nanne Jan Koopman (en daarmee Ivar Goedkoop terughalend naar de defensie) sloeg LEO toe. Doelman Rolf van Wijk had geen passend antwoord op de uithaal van Looner Stijn Admiraal: 0-1, tevens de ruststand. VAKO kwam goed uit de kleedkamer en het tweede gedeelte van de cruciale degradatiewedstrijd was zeker voor de gastheren die toen de bovenliggende partij waren. De gelijkmaker, een ouderwets heerlijk genomen vrije trap van routinier en captain Tim van Huffelen, was dan ook even fraai als verdiend (1-1) en het leek op een erop-en-erover-wedstrijd uit te gaan draaien. Echter niets van dat alles. VAKO was louter gevaarlijk met standaardsituaties. Corners en vooral vrije trappen, zo was Van Huffelen bijna voor de tweede keer succesvol. “Dan hoor je vervolgens de tussenstand dat SVBO voor staat dus ga je voor de volle buit”, licht Meijer toe. Echter toen kreeg VAKO het deksel alsnog op de neus. LEO maakte in blessuretijd de 1-2 en daarmee liep de zaterdagmiddag voor VAKO op één grote teleurstelling uit.

Hoe nu verder in Vries? De competitie lijkt gedaan met nog twee wedstrijden te gaan en een achterstand van zes punten en een veel slechter doelsaldo dan concurrent SVBO dat wél het juiste signaal afgaf met een knappe zege in Coevorden op CSVC. De nacompetitie zal dan wachten in juni met eerst een tegenstander uit de polder en bij goed resultaat daarna in het tweede deel een ploeg uit Zuid-Drenthe. Een forse uitdaging voor Meijer en zijn staf., die ook zien en merken dat de chemie richting het einde van het seizoen aan het opraken is. Meijers opvolger Max Hulsinga zal de ontwikkelingen in Vries ook met interesse volgen, want het wordt voor hem óf voortborduren richting die gewenste top vierde klasse óf opnieuw beginnen in de vijfde klasse..

VAKO – LEO 1-2
34. Admiraal 0-1, 61. Van Huffelen 1-1. 90. Werink 0-1.
Scheidsrechter: Macbean
Geel: Manzeza (VAKO), Dussel (LEO).
Toeschouwers: 145.
VAKO: Van Wijk; Vissia (Nanne Jan Koopman), Meijering, Wichers, Polman (Travaille); Liewes, Van Huffelen, Hondeveld; Drenth (Manzeza), Goedkoop, Karsten Koopman.
LEO: Dussel, Van der Scheer, Braker, Hubers, Ten Brink, Klaas Jesse Valkema, Holtjer, Admiraal (Merema), Werink,Strating, Ballout (Wybren Valkema).