Alleen ‘twaalfde man’ kan Valente vervangen in sleutelwedstrijd
De verwachting dat FC Groningen de horde Telstar wel gemakkelijk zou nemen, was even logisch als het puntverlies. Eén van de slechts presterende ploegen uit de KKD zou niet meer dan een klein hobbeltje op weg naar de finale in de Euroborg moeten zijn. De waarheid is dat het een klein wondertje is dat Dick Lukkien met deze selectie de neerwaartse spiraal heeft kunnen ombuigen en zoveel punten heeft gepakt.
Wouter Gudde heeft als algemeen en technisch directeur en dus eindverantwoordelijke, de staf opgezadeld met een (te) jonge en vooral smalle selectie. Voor trainer Dick Lukkien zijn er nauwelijks middelen voor een fatsoenlijk plan ‘B’. Daar verandert ook de prachtige assist van invaller De Jonge op Thom Van Bergen met zijn schitterende goal niets aan. Als kok in een restaurant zul je toch ook wel een paar goede reserve uitjes hebben voor het bereiden van een drie sterren maaltijd. Het is te waarderen dat de trainer zich daar nooit achter verschuilt. De eerder vertrokken Van Veen, Irandust en Abraham bleken geen waarde te hebben in een alternatief plan en de geblesseerde Lien evenmin.
Wanneer je veel punten pakt is die waarheid te verbloemen, maar op het moment dat er in de belangrijkste wedstrijden punten verspeeld worden, juist door het wegvallen van een belangrijke speler, wordt de kwetsbaarheid van dit beleid duidelijk.
Door de gedwongen absentie van smaakmaker Luciano Valente heeft het elftal van Lukkien behoorlijk aan kwaliteit ingeleverd. Natuurlijk wil de trainer het daar niet te veel over hebben, maar hij was de man die voor de nodige creativiteit zorgde, voor bravoure en met zijn passing en oog voor de vrije man zeer belangrijk. Bovendien zorgde hij voor assists en goals. Hoe groot zijn rol was, is pijnlijk duidelijk geworden nu hij afwezig is. Een vervanger is er domweg niet. Daar is voor gekozen en rijmt natuurlijk niet met de ambities die de FC heeft; in één jaar terugkeren. Emeran die werd gehaald als een groot talent, blinkt vooral uit in balverlies en brengt weinig tot niets. Mendes heeft als invaller tot nog toe niet gebracht wat er van wordt verwacht en gehoopt en als basisspeler viel hij door de mand. De fitte selectie kende dit seizoen nauwelijks blessures. Nu blijkt dat het wegvallen van één belangrijke speler niet afdoende kan worden opgevangen. De kwaliteit van de bank bepaalt de sterkte van het elftal, is een kloppend cliché.
Het systeem van Telstar met drie centrale verdedigers was voor Groningen lastig te hanteren en stelde de Groningers voor dilemma’s waar ze vaak niet uitkwamen en op het middenveld in ondertal kwamen. De spitsen waaiden vaak uit naar de zijkanten waardoor de mandekkers Blokzijl en Rente uit het centrum getrokken werden en veel ruimtes moesten belopen. Slim, want daar ligt niet hun kracht. Hove verzoop. Lukkien koos voor de VVV-uit variant waarin deze manier van verdedigen uitstekend werkte, maar tegen Telstar pakte het anders uit. Met Schreuders aan de rechterkant voetbalt het elftal heel anders dan wanneer hij vanaf links speelt. Iedereen voelde dat het niet liep en dat het niet lukte in de duels te komen.
Een wedstrijd lezen is een kwaliteit en spelers die dat kunnen ontbreken. Bacuna en Duarte zijn ervaren spelers, maar geen leiders die het elftal neerzetten en kunnen laten anticiperen op het spel van de tegenstander. Met Schreuders vanaf links en Mendes vanaf rechts zijn vaste patronen voor een deel weggevallen. Juist dat is en was de kracht van het elftal. Een tegengoal na 45 seconden helpt ook niet mee. Er waren tegen Telstar net wat te veel andere omstandigheden waar niet adequaat op kon worden gereageerd. Voeg daarbij de oplopende druk. Spelers kunnen natuurlijk zeggen er weinig last van te hebben, maar de feiten zijn dat de spanning en druk ontegenzeggelijk oplopen. Het was tegen Telstar allemaal wat te veel en daarom is het logisch wat er gebeurde.
Dat is geen schande. Het is al razend knap wat er tot nog toe is gepresteerd. Lukkien heeft vaste patronen in zijn team geslepen. Spelers die elkaar blind kunnen vinden. Daarom doet hij er verstandig aan daar op terug te grijpen. Helemaal onder druk zijn vaste patronen veilig en bieden houvast. Dus Schreuders weer vanaf rechts op het middenveld en de sleutel op links ligt bij onze Noorse vriend Määttä. Hij zal minder brengen dan Valente. Maar spelers zijn hem vanaf links gewend en de ‘wingback’ doet zowel aanvallend als defensief zeer ijverig zijn werk. Of als alternatief Mendes, maar hij kan als invaller als enige nog iets forceren met een individuele actie. Op deze manier behoudt het team zoveel mogelijk haar vastigheid. Mede en misschien wel vooral door het wegvallen van Valente hadden de elf het zeer lastig tegen Telstar. In de allesbeslissende wedstrijd tegen Roda JC komende vrijdag zal de twaalfde man harder nodig zijn dan ooit te voren. Maar met de ‘twaalfde man’ kan en moet het lukken Valente te vervangen en het heroïsche doelpunt van Van Bergen als historisch de boeken in te laten gaan.
