Toekomst boerenbedrijf staat op losse schroeven
ZEEGSE – Nog altijd leven boeren tussen hoop en vrees, want de maatregelen die door de Nederlandse regering zijn aangekondigd om het stikstofprobleem op te lossen gelden met de kennis van nu als rake klappen voor het boerenbedrijf. Op deze regel vormt Melkveehouderij Darwinkel-Boelens uit Zeegse geen uitzondering.
Vader Fred en zoon Stan Boelens zijn samen met moeder Andrea Darwinkel de drijvende krachten achter de melkveehouderij waar het stikstofbeleid ondertussen al van alle kanten tegen het licht is gehouden. De boeren geloven vooralsnog niet in een goede afloop. ‘Het is wel erg spannend momenteel, al zijn de plannen nog niet heel erg concreet, maar ze zijn vooral gericht op afbouw is mijn indruk’, vertelt Stan Boelens. ‘Wij willen daarentegen verder met innovatie en toekomstgericht worden, maar ik heb niet het idee dat we daarvoor heel veel ruimte krijgen.’ Vader en zoon benadrukken vooral de belangrijke rol die boeren spelen in Nederland en dat daar in de praktijk veel te snel aan voorbij wordt gegaan. Boeren hebben in Nederland wel degelijk bestaansrecht stelt Stan die het bedrijf na verloop van tijd van zijn ouders wil overnemen. ‘Mensen willen altijd graag eten dus boeren hebben altijd bestaansrecht. Wij willen alleen maar constructief beleid van de overheid, want daar is de overheid voor alleen dat is er nu niet. We kunnen wel zeggen dat boeren zich moeten aanpassen of het veld moeten ruimen in naam van de natuur, maar het is wel van belang dat mensen inzien dat boeren een hele belangrijke taak hebben in Nederland en dat is voedselproductie. Dan wordt er vaak gezegd dat het voor de wereldmarkt is, maar het is ook van belang dat je een goede handelspositie hebt in die wereldmarkt.’
Fred Boelens die de afgelopen jaren een eind in de richting van de Nederlandse regering is opgeschoven is nog steeds verbaast over de maatregelen die de Nederlandse overheid heeft aangekondigd. Deze staan haaks op eerdere plannen, terwijl de huidige informatievoorziening eveneens te wensen overlaat legt Boelens uit. ‘Het staat zo onduidelijk aangegeven op het beroemde kaartje, waardoor de effecten van de nieuwe maatregelen in hetzelfde gebied enorm kunnen verschillen. Je kan op de afbeelding ongeveer zien waar je zelf zit en daarna neemt de onzekerheid toe. Een aantal jaren geleden is hier bij wijze van spreken per plantje gekeken hoeveel overlast de natuur van ons heeft met als uitkomst dat wij 150 koeien mogen melken en dat plan wordt nu van de ene op de andere dag van tafel geveegd. Dan vraag je je wel af hoe het staat met de betrouwbaarheid van de overheid.’ Stan Boelens ziet de problemen vooral op een ander terrein snel dichterbij komen. ‘Het is wel een beetje mijn angst voor de toekomst dat de natuur niet gered is met de oplossing van het stikstofprobleem, omdat dit niet het enige probleem is in de natuur. Natuurorganisaties hebben te weinig geld en personeel voor correct beheer. Dit gaat net als stikstofdepositie ook ten koste van biodiversiteit en moet ook opgelost worden. Als we het al zouden kunnen bewerkstelligen wat de overheid vraagt dan is Nederland na verloop van tijd leeg. Dan kunnen er geen auto’s meer rijden en is er sowieso al geen landbouw meer. Wij hebben de afgelopen drie jaar al zo’n 30 tot 40 procent gereduceerd doordat we de koeien veel meer buiten laten. Zodoende voorkom je ook dat de mest en de urine bij elkaar komen wat weer voor ammoniak emissie zorgt.’
De toekomst zien de boeren vooralsnog somber in. Actie voeren zien de ondernemers wel zitten. Zo is er al regelmatig gedemonstreerd in Den Haag en bij het provinciehuis en gemeentehuis, maar vuur met vuur bestrijden is niet de oplossing om uit de gevarenzone te raken. ‘Het lijkt of de stikstofcrisis hoofdzakelijk aangegrepen wordt voor uitkoop en het toe-eigenen van boerenland in plaats van het werkelijk oplossen van de stikstofcrisis met behulp van innovaties (Lely Sphere en JOZ stikstofkraker) en strategische aanpassingen op het bedrijf door koeien te laten weiden. 99 procent van de boeren staan open voor deze maatregelen en deze zijn veel sneller te implementeren op bedrijven, laat staan veel goedkoper dan uitkoop-/onteigeningstrajecten die jarenlang duren. Uitkoop is ook zonde van het geld omdat het geld in de portemonnees van de ex-boeren verdwijnt en niet geïnvesteerd wordt in de sector. Zo is er inmiddels een vehicle opgetuigd in de loop der jaren en daar hebben wij te weinig van gevonden, maar daar worden wij wel de dupe van. Wij vechten nu voor lijfsbehoud in de wetenschap dat we er als bedrijf over een paar jaar misschien niet meer zijn.’ Fred Boelens stelt zich terughoudend op het punt van actievoeren. ‘Ik denk veel na over de acties die worden gevoerd en ik wil ook graag actie voeren, maar aan de andere kant ook niet door woede en agressie dingen doen waar je later spijt van krijgt.’