VAKO-man Willem Dekker over het DREAM TEAM van zijn club

||
|| Foto: ||
Sport

VRIES – De stemmen zijn geteld! Uit maar liefst tientallen ingezonden DREAM TEAMS hebben de VAKO-vedettes links afgebeeld de meeste stemmen gekregen. Een ontzettend knappe prestatie! We bespreken het DREAM TEAM en de club met VAKO-man bij uitstek, Willem Dekker. In de tuin bij zijn woning aan de Klaverkampen vertelt hij op een zonnige maandagochtend over de brace van Engberts, het busje van Ubel Tolner en een fenomeen dat de VAKO-generatie heet.


Het VAKO-sjaaltje hangt bij binnenkomst prominent aan de kapstok. “Het is mijn club. Ik heb er heel veel vrienden ontmoet en speel nog steeds zeven tegen zeven in het 45+-team”, vertelt Dekker. Zelf is hij jarenlang de keeper van het eerste elftal van VAKO. Maar liefst vijftien jaar vervult hij bestuursfunctie en nog steeds draagt hij de club een warm hart toe als vrijwilliger bij allerhande activiteiten. Samen met Dick Heuvelman schrijft hij naar eigen zeggen tevens voor de ‘mooiste presentatiegids van het noorden’.


Het DREAM TEAM-initiatief valt in goede aarde bij Dekker en als één van de eerste geeft hij zijn beste VAKO-elftal aller tijden door. Daarin onder andere plek voor ’de beer uit Donderen’, Geert Homan. Later de keeperstrainer van Dekker: “Geert was een beer van een kerel en was ontzettend atletisch.” Bert Hofstee heeft echter de meeste stemmen gekregen en mag zichzelf de beste VAKO-keeper aller tijden noemen. Dekker, zelf ook ballenvanger, heeft kunnen rekenen op één stem. “Dat had ik wel verwacht”, lacht de sympathieke Vriezenaar. Dat Jan Engberts een plekje heeft veroverd, daar staat hij niet van te kijken: “Jan Engberts was een fantastische spits en is één van mijn beste vrienden. Hij heeft veel pech gehad met een zware knieblessure. Ik weet nog wel dat hij van GRC terugkwam naar VAKO en sindsdien speelde met een dikke kniebrace. Daarmee werd hij overigens nog topscorer.”


Al meer dan vijftig jaar is hij lid van de vereniging. Tijdens een korte studieperiode in Groningen blijft hij voetballen bij VAKO om later terug te keren naar zijn geboortedorp. “Tijdens mijn studie gingen we altijd met een busje naar de training. Ik weet ook nog wel dat Ubel Tolner, die onlangs overleden is, van die oude politiebusjes had. De zwaailampen waren er wel vanaf gehaald, maar de strepen stonden er nog op. Daarin reden Koos Koops en ik dan op en neer naar Groningen. Mooie tijd”, blikt Dekker terug. Koops is later voorzitter geworden van de club. Hetgeen spreekt voor de dorpsclub volgens de Dekker: “Dat is echt VAKO naar mijn mening. Als iemand in aanraking is geweest met VAKO dan blijven ze veelal bij de club betrokken. Afgelopen jaar reikten we iets van 180 kerststollen uit aan alle vrijwilligers. Heel veel mensen steken echt veel energie en tijd in de club en dat is goud waard.”


De voormalig doelman heeft zelf geen keuze. Zijn vader speelt bij de ‘roodgelen’, waarop hij zelf ook zijn debuut maakt in de welpen van de Vriezer voetbaltrots. Tegenwoordig speelt zoon Egar ook in het eerste. Het VAKO-bloed kruipt dus waar het niet gaan kan. “Je ziet het ook bij de familie Steenbergen  en Van Wijk. Lange van Wiek, zoals vader genoemd werd, is begonnen bij VAKO, waarna zoon Thom en nu kleinzoon Rolf in het vlaggenschip van de club hebben gespeeld. Echte VAKO-generaties dus.” Beide Steenbergens hebben een plek veroverd in het DREAM TEAM van VAKO. Ep is zelfs de speler met de meeste stemmen! “Dat is geen verrassing. Hij was echt een hele goeie voetballer”, zegt de VAKO-man, want dat is ie. Het is namelijk VAKO voor en VAKO na in huize Dekker, maar dat zal in meer Vriezer huishoudens het geval zijn. Voor de foto tovert Dekker de eerdergenoemde sjaal en een bal tevoorschijn: “Keeper hè. Balletje altijd vast.”




||
||

UIT DE KRANT