Vegter toont museum ‘Van Slooten’ aan de Krant van Tynaarlo

Afbeelding
algemeen de krant van tynaarlo

“Het is een wonder dat onze ‘wegvlo’ het vol heeft gehouden”


YDE –  53.000 kilometers, 15000 zeemijlen, 300 gulden, een Goggomobil, hondje Goggo en een mooie vrouw. Het zijn de ingrediënten van de drie mooiste jaren van het leven van Vegter van Slooten. In de 94 jaar dat hij op deze aardbol rondloopt, heeft de inwoner van Yde een heleboel meegemaakt. De reis dwars door Afrika, die hij samen met Diny Vrieling heeft gemaakt, bestempelt hij als allermooiste. Van het vertrek in 1959 tot de terugkomst in hartje winter 1962: “Het waren de interessantste jaren van mijn leven. Elke dag beleefde je wat. Dan hadden we het geluk dat we konden spelen, dan reden we met de auto tegen een boomstam en duurde het weer een dag voordat ik de auto gerepareerd had.” Het startbudget van 300 gulden is op voordat ze voet op Afrikaanse bodem hebben gezet.


Het begint allemaal met een mailtje waarin staat: ‘Vegter van Slooten is 94 jaar geworden en heeft een mooi verhaal voor de Krant van Tynaarlo’. We besluiten daarop meneer Van Slooten eens te bellen. Als we hem aan de telefoon krijgen, klinkt hij behoorlijk kwiek: “Met hoeveel personen komt u”, horen we aan de andere kant van de lijn. We geven aan dat de journalist in zijn eentje komt. “Ah, dat komt goed uit. Voor meer mensen heb ik namelijk ook geen plek”, lacht de sympathieke Groninger. Wat blijkt? In zijn 94-jarig bestaan heeft hij ontzettend veel spullen verzameld. Een bordje in de woonkamer vertaalt Van Slootens levensstijl perfect, maar daarover later meer. 


Je hoeft geen kaartje te kopen, hippe audiosystemen met verschillende talen in te stellen of achter een koordbarrière te staan om al het verzamelde te bewonderen. Nee, na een warm ontvangst aan de voordeur in de Noordesstraat in Yde, stap je de wondere wereld van Vegter van Slooten binnen. Het is teveel om in een normaal functionerend mensenbrein op te nemen. Je kunt nergens kijken of er staat, hangt of ligt wel iets. Van grammofoonplaten tot oude cd’s en van wereldbollen tot het speldje dat Van Slooten heeft gekregen voor zijn drie dienstjaren in Nederlands-Indië. Hij tovert het zo tevoorschijn uit de grote verzameling. 


We beginnen te vragen naar hoe het leven van Van Slooten is begonnen. Hij groeit op in Groningen en na zeven klassen lagere school, gaat hij naar de ambachtsschool. Daar leert hij het metaalvak, wat later nog behoorlijk van pas komt. Als hij veertien is, breekt de oorlog uit. Gedurende de oorlog woont hij in de Bedumerstraat in Groningen. Het zijn hele spannende tijden voor de tiener, die zijn huis deelt met onderduikers. Ze overleven de oorlog en blijven aan de Bedumerstraat wonen. Na de ambachtsschool, begint hij met werken bij de Gremie in Groningen. Een grote importeur van Goggomobils. Daar repareert hij kleine kilometertellertjes en allerlei andere fijnmechanische apparaatjes, zoals knijpkatten.


Vegter vormt in zijn vrije tijd een zangduo met zijn buurmeisje Gerda. Zij wordt later ingepikt door goede vriend Joop, wat resulteert in een lange, vaste verkering. Gerda en Joop gaan op aandringen van Gerda geregeld dansen in het befaamde dansschool Lesterhuis in Groningen. Joop is dan al op de hoogte van de wens van Vegter om eens een mooie reis te maken. Joop valt tijdens die avond in de armen van een aardig meisje uit Haren, die hij als Diny Vrieling kent. Zij vertelt hem tijdens een lange Engelse wals van haar verlangen om eens een wereldreis te maken, waarop Joop enthousiast schreeuwt: “Vegter van Slooten uit Groningen! Die wil dat ook, bel hem op!”


In 1956 leert Van Slooten, via goede vriend Joop, Diny Vrieling per telefoon kennen. Ze belt hem op na die dansavond en zo wordt de reisdroom van één de reisdroom van twee. Ze worden verliefd en na een aantal proefreisjes naar onder meer Denemarken, besluiten ze op 24 maart 1959 aan de reis van hun leven te beginnen. Bepakt en bezakt verlaten ze het huis aan de Bedumerstraat in Van Slootens kleine, rode Goggomobil van 1956 met bestemming Kaapstad. In Spanje is de driehonderd gulden dat het tweetal mee heeft genomen al op. Diny spreekt op dat moment, dankzij haar werk als au-pair in Frankrijk en Engeland, vloeiend Frans en Engels en een beetje Spaans. Dat helpt hen op weg, want daardoor kunnen ze in kroegjes, op straat en zelfs bij radiostations spelen. Diny zingt, Vegter speelt gitaar. Zo zingen en spelen ze zichzelf door Afrika en weer terug naar huis. Onderweg schildert Van Slooten aquarellen die hij op diezelfde tocht weer verkoopt om geld te genereren. “Met een paar centen konden we alles doen”, vertelt Van Slooten.


Zijn jaren op de ambachtsschool komen tijdens de reis goed van pas, al speelt de factor geluk ook een grote rol: “Ik had het benodigde gereedschap meegenomen voor het geval dat we autopech kregen. Gedurende de reis hadden we echter de pech dat een stang bij het wielas dusdanig was gebogen, dat het mijzelf niet lukte om het te repareren. We hadden het geluk dat we op het moment van panne in Johannesburg een importeur van de Goggomobil vonden. Zij bogen de stang vervolgens met behulp van groot materiaal weer recht. Zo konden we onze reis vervolgen.”


Door zijn hele huis aan de Noordesstraat in Yde hangen foto’s van de reis. Foto’s van het tweetal bij de kust van Kaapstad, bij de borden van landen als Ivoorkust en Nigeria en aan het begin van een ‘houtjetouwtje’ brug in de jungle van Mozambique. Het zijn indrukwekkende plaatjes van een tijd waar Van Slooten graag aan terugdenkt. Het enthousiasme spat ervan af als hij door zijn eigen museum dwaalt. De verhalen? Oneindig. Gedurende de reis heeft hij de motor van zijn Goggomobil driemaal moeten verwijderen en hij slaagt er alle drie de keren in de boel weer draaiende te krijgen:  “Het is een wonder dat onze ‘wegvlo’ het vol heeft gehouden.” Na 34 maanden zwoegen, ploeteren en zweten, rijden ze ‘probleemloos’ Groningen weer binnen.


In 1965 vestigen ze zich in Yde. Vanaf dan begint neemt de verzameldrang met de jaren toe. Afscheid nemen van spullen doet hij sporadisch. “Dan breng ik wat naar de Kringloopwinkel in Vries bijvoorbeeld”, vertelt Van Slooten. Zijn woonkamer staat vol spullen. Van paspoppen tot oude fototoestellen en van miniatuurauto’s tot een pluche ijsbeer. Een heel smal paadje leidt naar de keuken, waar ook weer ongelooflijk veel spullen liggen, staan of hangen. In de jaren na de reis spendeert hij zijn tijd als instrumentenmaker en richt hij zich op zijn eigen drukkerij, die hij in de ruimte naast zijn keuken opstelt. Later wordt hij draaiorgelman. Inmiddels staan overal draaiorgels in het huis van de Groninger. Van de badkamer tot de schuur en van de overloop tot in de wc. Zelfs in de toiletrolhouder zit een draaiorgelmuziekje verborgen. De bovenverdieping is hetzelfde ingericht als de benedenverdieping. Via de trap, die tevens voorzien is van allerlei tierelantijnen komt men in de kamers waar oneindig veel cd’s, grammofoonplaten en gitaren te vinden zijn. Ongeordend, want zoals het bordje in de woonkamer van Van Slooten zegt: ‘Netheid is voor de dommen. Het genie beheerst de chaos.’

UIT DE KRANT

Lees ook