De schaapherder heeft toekomst
YDE/VRIES – De schaapskudde heeft haar gebied uitgebreid. De milieuvriendelijke grasmaaiers zijn niet meer alleen op de karakteristieke Drentse hei te zien. Ook rond steden en dorpen worden de dieren ingezet om het gras kort te houden, zoals enkele weken geleden in Yde. Nico Buitenkamp is schaapsherder. Buitenkamp woont in Vries.
"Vroeger werden twee dure machines ingezet, die veel schade aanbrachten aan de bomen van de brink, die toch cultuur- historische waarde hebben. Mede daarom zijn schapen ingezet, die de boel zo kaal hebben". De gemeente, die alle steun gaf aan het initiatief van Boermarke, is enthousiast. "Een schaapskudde levert alleen maar goodwill op. Je trekt er ook toeristen mee. De verwachting is dat er meer werk van komt en ik zou dat toejuichen. De voorzitters van de Drentse Boermarken zijn ook alleen maar positief. Maar ik houd de boot eerst nog wel af, voordat alle 87 Boermarken aankloppen. Het moet wel te behappen zijn. Je moet dan meer schapen hebben en mankracht. En een gebied pachten voor de winter. De schapen die in Yde liepen zijn afkomstig van de grote kudde- driehonderd stuks- ‘Het Stroomdal’ van de Strubben bij Zuidlaren. Mijn droom is een eigen kudde en dat ik mij laat verhuren. Want er is wel toekomst voor een herder. Veel boeren zijn gestopt, waarna Staatsbosbeheer veel land heeft opgekocht. En dat land moet wel onderhouden worden. Maar doordat staatsecretaris Bleker momenteel de botte bijl hanteert bij natuurorganisaties krijgen de vaste kuddes van Staatsbosbeheer het moeilijk. En dat levert kansen op voor een schaapherder met eigen kudde". Nico Buitenkamp heeft wat met schapen. De inwoner van Vries is getogen in Zuidlaren, maar geboren in Krommenie. "Ik heb een duobaan in de weg-en waterbouw en ben daarnaast parttime schaapherder. Eén dag in de week werk ik bij Reinier van Klinken en Koos Drost van Het Stroomdal. Zij hadden mij ook gevraagd voor het project in Yde. Negen jaar geleden heb ik mijn eerste bordercollie gekocht. Aanvankelijk deed ik met mijn hond mee aan wedstrijden in het hele land, maar mijn hart ligt meer bij de natuur. Ik ben met vijf schapen begonnen en heb nu 26 ’trainingsschapen’. Ik geef verder elke zondag les in Vries. Ik had geen ervaring als schapendrijver, maar heb me er wel in verdiept. Je moet het zo zien. Die hond beschouwt de schapen als prooi en ik ben voor hem de leider van de roedel. Je doet eerst een stemcommando en daarna direct de fluit, zodat de hond de link legt. Die fluit kent dertig tonen. Ik heb een week nodig gehad om het fluiten te beheersen. Pas als je het Wilhelmus kunt spelen ken je de fluit. Naast een fluit heeft de stok ook een functie. Dat is de vanghaak, waarmee je een schaap bij de poot kunt pakken. Die kudde volgt altijd de ‘leidschaap’. Vroeger gebeurde dit zonder hond en werd een ‘kloetschep’ gebruikt. Dan gooide je zand weg en de kudde volgde dat spoor. Het leuke is de natuur. Zo in de vroege morgen zie je meer. Ik heb wel eens een groepje reeën tussen de kudde gehad. Of een ‘verkeerde’ hond. Dan stuift de boel uit elkaar".
