‘Succes allemaal en altijd blijven lachen’
algemeen de krant van tynaarlo
Gemeenteraadsverkiezingen 2018
ZEIJEN/OUDEMOLEN/TYNAARLO/ZUIDLAREN/VRIES/PATERSWOLDE – Het zal niemand ontgaan zijn, vorige week waren er de Gemeenteraadsverkiezingen. Traditiegetrouw maakte het duo van de Vriezer Post een rondje langs een aantal stembureaus. Dit leverde over het algemeen een vertrouwd beeld op. De meeste mensen hadden geen moeite om de keuze te maken.
We gaan meteen de hoogte in, om precies te zijn de Zeijer Hoogte. In de koude sporthal is het stembureau gevestigd. En daar is niet iedereen blij mee. “Het sporten is afgelast en er zouden volleybalwedstrijden gespeeld worden. Dit alles kan niet doorgaan, omdat het stembureau hier moest komen.” Dezelfde vrouw zegt geen moeite te hebben met de keuze. Nee, ook de Wet niet.” Het spraakmakende referendum, de veiligheidswet, door velen sleepwet genoemd. “U mag stemmen”, klinkt als de volgende persoon zich meldt. “Gelukkig maar”, antwoordt de persoon. Hoewel het nog niet zo druk is – we schrijven even voor 10.00 uur- loopt het hier wel door. “Altijd wel”, zegt Slatius, een van de mensen achter het bureau. “Heel vroeger zat ik hier de hele dag”, zegt Slatius. “We hebben nu een werkschema.” En daarop staan de exacte tijden vermeld. Exact houdt in: om 9.50 uur is de aflossing. En dus niet 10.00 uur. De volgende persoon meldt zich. “Die wet is eenvoudig. Je hoeft geen naam te zoeken”. De Zeijer delegatie bestaat uit zes personen. Maar een persoon is komt niet uit het dorp. “Ik kom uit Eelde. Ik heb op verschillende stembureaus gezeten. Ach, zo zie je nog eens wat van de hele gemeente. Een persoon heeft wel moeite met de keuze. “Ik weet niet waar ik op stemmen moet, maar heb wel gestemd, Anders gaat mijn stem verloren. Ik ben tegen de wet. Ze zijn er zelf nog niet eens uit; de wet is nog niet compleet.” Goed dan de Zeijer cijfers. In tweeënhalf uur tijd zijn er veertig stemmers Een normaal aantal, wordt gezegd. Genoeg stof uit Zeijen, waar de plaatselijke brandweer ook arriveert. De brandweer stemt ook. Koers naar Oudemolen. ‘Horeca bereikbaar’, staat er op een van de vele borden. Het stembureau wordt niet genoemd, maar is gewoon bereikbaar. De oude school is nu een dagbesteding. Op de muur hangen informatieposters, van stemgeheim en stemgedrag. In de wel warme sporthal zitten Arent Boonstra, Hans van Rijn en Dirk Tijseling achter het tafeltje. Er zijn tot nu toe 48 mensen geweest, van de 440 kiesgerechtigden. “Zo, die is hartstikke rood”, zegt een vrouw, als ze het hokje verlaat. “Ik ben voor het referendum. Veiligheid voor alles!”, roept de vrouw. “Alles gaat vlekkeloos, de meeste mensen komen voor beiden (gemeenteraad en referendum). Eentje had de kaart van referendum vergeten. Deze krijgt vandaag nog een gelegenheid”, zegt een van de personen achter de tafel In totaal zijn vijf man actief in het stemlokaal. Naast de drie eerdere genoemde personen zijn dat Jan Venhuizen en Alie Torenbos. “Meestal zijn we om tien uur klaar met tellen. Deze formulieren zijn kleiner dan die van de Tweede Kamer, dat scheelt. We tellen eerst per partij, dan per kandidaat. En we beginnen met de gemeenteraad. De vertegenwoordigers van het stembureau kunnen na het tellen gecontroleerd worden. Dit gebeurt steekproefsgewijs in het gemeentehuis”. We zijn helemaal op de hoogte. Bij het verlaten kijken we nog even op het papier van stemgeheim. ‘U hoeft niemand te verstellen op wie u stemt’. Via een fraai landweggetje komen we aan in Tynaarlo. Nieuw staat er op de lijs van stemlokalen. Stembureau Tynaarlo is niet nieuw, wel verplaatst vanwege het afbreken van het dorpshuis. Vandaar nu in de naastgelegen school. “We moesten onderdak hebben en buiten is het wat koud”, horen we aan tafel. Ook hier naambordjes op tafel. D. Venhuizen, J. Mulder, J. Oskam. “We hebben net een hele rieg had”, wordt gemeld. In totaal tot nu toe 104. Dat is 10 procent. De opkomst is altijd vrij hoog in Tynaarlo. Een persoon toont zijn paspoort. “Even goed in de ogen kieken”, zegt Venhuizen. “Als je hier wilt zitten moet je alles kunnen.” Alles? “Ja, je moet een heel examen afleggen. En dat is niet mis. Als je het examen niet goed hebt gedaan, mag je dit jaar nog blijven zitten, maar de volgende keer niet meer” Nuttige informatie. Mensen komen en gaan. “Even kieken of je wel stemmen mag”, lacht Venhuizen. Hoewel streng, gaat het ook gemoedelijk. “Laten we het maar doen”, krijgt de stemmer te horen. Ook Tom gaat stemmen. Ons kent ons hier. Hoewel? “Het is twintig jaar geleden dat ik hier voor het laatst geweest ben”, zegt een volgende persoon, die eraan toevoegt geen knikkers te hebben meegenomen, verwijzend naar het schoolplein waar kinderen volop knikkeren. We zetten koers richting Zuidlaren, waar meerdere stembureaus zetelen. We kiezen voor de Kandelaarkerk. Stemmen in een kerk, het is eens wat anders. “Er worden enorm veel bomen gekapt”, horen we de klaagzang over de gemeente aan de lange koffietafel. Achter het bureau: Wia Blink, Femmo Haisma en Rik de Haan. Ze hebben 161 stemmen geteld, zo rond elf uur. Slechts zeven daarvan hebben niet meegedaan aan het referendum. Ook hier dezelfde aantallen als elders. Van de 1300 komen we meestal uit op negenhonderd”, vertelt Femmo Haisma, die meerdere petten bezit. Van de historische vereniging en van Christen Unie. Het mag nu nog iemand van een politieke partij, maar bij de volgende verkiezingen mag een politicus niet meer het stembureau vertegenwoordigen. “Ik word niet afgelost”, zegt Haisma. “Het is een eigen keuze”. Om half acht begon het stemmen. In de kerk meldde zich al iemand om 7.28. “Deze moest twee minuten wachten. Om 21.00 uur is het stemlokaal gesloten. Iemand die om 21.01 binnenkomt is te laat.” Wij zijn nog ruim op tijd, voor Vries, waar ook een nieuw stemlokaal gevestigd is. Maar niet heus. Het is een noodlokaal, vanwege de Vijverstee. Het stembureau heet Icare. “Op welke partij ik stem? Dat gaat je niks aan”, roept een vrouw, met een niet al te strenge ondertoon, die alweer buiten is. “Wist ik maar waar ik op stemmen moest”, zegt de man naast haar. Binnen gaat het gemoedelijk. “Succes allemaal en blijf lachen”, meldt een persoon opgewekt. Een persoon kan eerst weer naar huis. Hij dacht voor iemand te kunnen stemmen. Dat kan wel, maar dat moet dan tegelijkertijd. Waar overal naambordjes op tafel staan, schitteren deze hier door afwezigheid. Een persoon toont zijn rijbewijs: ‘Beerda’. Tot nu toe zijn er 250 stemmen geteld. Dat is 20 procent van de stemmen. Meestal komen we op 70 procent uit”, zegt Beerda. Over het nieuwe stemhokje. “Vroeger stonden de stemhokjes al klaar, nu krijg je ze in zakken aangeleverd en red je er maar mee”. Op naar Paterswolde. Ons Dorsphuis. “Koffie?”, wordt gevraagd. “Ik heb net mien eten op”, zegt Tiemon Boerma, achter het bureau. “De stemming is goed”, lacht Boerma. “Er zijn geen incidenten. Sommigen komen met de envelop nog dicht”. Toch een incidentje. “Ik doe niet mee aan het referendum”, zegt een vrouw. “Ik heb het formulier wel ingeleverd”. “Dan moet u deze wel verscheuren, anders komt het niet goed”, wordt geantwoord. Een jonge vrouw met kind komt rond dit middaguur ook haar stem uitbrengen. “Ik heb de standpunten van de partijen bekeken. De bouw van woningen voor Groningers, schiet me als eerste te binnen. Dat vind ik belangrijk”. Een inwoner gooit het over een andere boeg. “Moe’j mien naomkaortie zain?” “Anders mag u niet stemmen”, krijgt deze te horen. De man weer: “Anders maor onder de taofel, dat doun ze in Amerika ok”. We horen dan steevast ‘1-1’ of soms ‘2-2’. Dit betreft uiteraard de beide formulieren, voor gemeenteraad en referendum, die verschillend van kleur zijn. “Het is hier een gelijkspel”.
ZEIJEN/OUDEMOLEN/TYNAARLO/ZUIDLAREN/VRIES/PATERSWOLDE – Het zal niemand ontgaan zijn, vorige week waren er de Gemeenteraadsverkiezingen. Traditiegetrouw maakte het duo van de Vriezer Post een rondje langs een aantal stembureaus. Dit leverde over het algemeen een vertrouwd beeld op. De meeste mensen hadden geen moeite om de keuze te maken.
We gaan meteen de hoogte in, om precies te zijn de Zeijer Hoogte. In de koude sporthal is het stembureau gevestigd. En daar is niet iedereen blij mee. “Het sporten is afgelast en er zouden volleybalwedstrijden gespeeld worden. Dit alles kan niet doorgaan, omdat het stembureau hier moest komen.” Dezelfde vrouw zegt geen moeite te hebben met de keuze. Nee, ook de Wet niet.” Het spraakmakende referendum, de veiligheidswet, door velen sleepwet genoemd. “U mag stemmen”, klinkt als de volgende persoon zich meldt. “Gelukkig maar”, antwoordt de persoon. Hoewel het nog niet zo druk is – we schrijven even voor 10.00 uur- loopt het hier wel door. “Altijd wel”, zegt Slatius, een van de mensen achter het bureau. “Heel vroeger zat ik hier de hele dag”, zegt Slatius. “We hebben nu een werkschema.” En daarop staan de exacte tijden vermeld. Exact houdt in: om 9.50 uur is de aflossing. En dus niet 10.00 uur. De volgende persoon meldt zich. “Die wet is eenvoudig. Je hoeft geen naam te zoeken”. De Zeijer delegatie bestaat uit zes personen. Maar een persoon is komt niet uit het dorp. “Ik kom uit Eelde. Ik heb op verschillende stembureaus gezeten. Ach, zo zie je nog eens wat van de hele gemeente. Een persoon heeft wel moeite met de keuze. “Ik weet niet waar ik op stemmen moet, maar heb wel gestemd, Anders gaat mijn stem verloren. Ik ben tegen de wet. Ze zijn er zelf nog niet eens uit; de wet is nog niet compleet.” Goed dan de Zeijer cijfers. In tweeënhalf uur tijd zijn er veertig stemmers Een normaal aantal, wordt gezegd. Genoeg stof uit Zeijen, waar de plaatselijke brandweer ook arriveert. De brandweer stemt ook. Koers naar Oudemolen. ‘Horeca bereikbaar’, staat er op een van de vele borden. Het stembureau wordt niet genoemd, maar is gewoon bereikbaar. De oude school is nu een dagbesteding. Op de muur hangen informatieposters, van stemgeheim en stemgedrag. In de wel warme sporthal zitten Arent Boonstra, Hans van Rijn en Dirk Tijseling achter het tafeltje. Er zijn tot nu toe 48 mensen geweest, van de 440 kiesgerechtigden. “Zo, die is hartstikke rood”, zegt een vrouw, als ze het hokje verlaat. “Ik ben voor het referendum. Veiligheid voor alles!”, roept de vrouw. “Alles gaat vlekkeloos, de meeste mensen komen voor beiden (gemeenteraad en referendum). Eentje had de kaart van referendum vergeten. Deze krijgt vandaag nog een gelegenheid”, zegt een van de personen achter de tafel In totaal zijn vijf man actief in het stemlokaal. Naast de drie eerdere genoemde personen zijn dat Jan Venhuizen en Alie Torenbos. “Meestal zijn we om tien uur klaar met tellen. Deze formulieren zijn kleiner dan die van de Tweede Kamer, dat scheelt. We tellen eerst per partij, dan per kandidaat. En we beginnen met de gemeenteraad. De vertegenwoordigers van het stembureau kunnen na het tellen gecontroleerd worden. Dit gebeurt steekproefsgewijs in het gemeentehuis”. We zijn helemaal op de hoogte. Bij het verlaten kijken we nog even op het papier van stemgeheim. ‘U hoeft niemand te verstellen op wie u stemt’. Via een fraai landweggetje komen we aan in Tynaarlo. Nieuw staat er op de lijs van stemlokalen. Stembureau Tynaarlo is niet nieuw, wel verplaatst vanwege het afbreken van het dorpshuis. Vandaar nu in de naastgelegen school. “We moesten onderdak hebben en buiten is het wat koud”, horen we aan tafel. Ook hier naambordjes op tafel. D. Venhuizen, J. Mulder, J. Oskam. “We hebben net een hele rieg had”, wordt gemeld. In totaal tot nu toe 104. Dat is 10 procent. De opkomst is altijd vrij hoog in Tynaarlo. Een persoon toont zijn paspoort. “Even goed in de ogen kieken”, zegt Venhuizen. “Als je hier wilt zitten moet je alles kunnen.” Alles? “Ja, je moet een heel examen afleggen. En dat is niet mis. Als je het examen niet goed hebt gedaan, mag je dit jaar nog blijven zitten, maar de volgende keer niet meer” Nuttige informatie. Mensen komen en gaan. “Even kieken of je wel stemmen mag”, lacht Venhuizen. Hoewel streng, gaat het ook gemoedelijk. “Laten we het maar doen”, krijgt de stemmer te horen. Ook Tom gaat stemmen. Ons kent ons hier. Hoewel? “Het is twintig jaar geleden dat ik hier voor het laatst geweest ben”, zegt een volgende persoon, die eraan toevoegt geen knikkers te hebben meegenomen, verwijzend naar het schoolplein waar kinderen volop knikkeren. We zetten koers richting Zuidlaren, waar meerdere stembureaus zetelen. We kiezen voor de Kandelaarkerk. Stemmen in een kerk, het is eens wat anders. “Er worden enorm veel bomen gekapt”, horen we de klaagzang over de gemeente aan de lange koffietafel. Achter het bureau: Wia Blink, Femmo Haisma en Rik de Haan. Ze hebben 161 stemmen geteld, zo rond elf uur. Slechts zeven daarvan hebben niet meegedaan aan het referendum. Ook hier dezelfde aantallen als elders. Van de 1300 komen we meestal uit op negenhonderd”, vertelt Femmo Haisma, die meerdere petten bezit. Van de historische vereniging en van Christen Unie. Het mag nu nog iemand van een politieke partij, maar bij de volgende verkiezingen mag een politicus niet meer het stembureau vertegenwoordigen. “Ik word niet afgelost”, zegt Haisma. “Het is een eigen keuze”. Om half acht begon het stemmen. In de kerk meldde zich al iemand om 7.28. “Deze moest twee minuten wachten. Om 21.00 uur is het stemlokaal gesloten. Iemand die om 21.01 binnenkomt is te laat.” Wij zijn nog ruim op tijd, voor Vries, waar ook een nieuw stemlokaal gevestigd is. Maar niet heus. Het is een noodlokaal, vanwege de Vijverstee. Het stembureau heet Icare. “Op welke partij ik stem? Dat gaat je niks aan”, roept een vrouw, met een niet al te strenge ondertoon, die alweer buiten is. “Wist ik maar waar ik op stemmen moest”, zegt de man naast haar. Binnen gaat het gemoedelijk. “Succes allemaal en blijf lachen”, meldt een persoon opgewekt. Een persoon kan eerst weer naar huis. Hij dacht voor iemand te kunnen stemmen. Dat kan wel, maar dat moet dan tegelijkertijd. Waar overal naambordjes op tafel staan, schitteren deze hier door afwezigheid. Een persoon toont zijn rijbewijs: ‘Beerda’. Tot nu toe zijn er 250 stemmen geteld. Dat is 20 procent van de stemmen. Meestal komen we op 70 procent uit”, zegt Beerda. Over het nieuwe stemhokje. “Vroeger stonden de stemhokjes al klaar, nu krijg je ze in zakken aangeleverd en red je er maar mee”. Op naar Paterswolde. Ons Dorsphuis. “Koffie?”, wordt gevraagd. “Ik heb net mien eten op”, zegt Tiemon Boerma, achter het bureau. “De stemming is goed”, lacht Boerma. “Er zijn geen incidenten. Sommigen komen met de envelop nog dicht”. Toch een incidentje. “Ik doe niet mee aan het referendum”, zegt een vrouw. “Ik heb het formulier wel ingeleverd”. “Dan moet u deze wel verscheuren, anders komt het niet goed”, wordt geantwoord. Een jonge vrouw met kind komt rond dit middaguur ook haar stem uitbrengen. “Ik heb de standpunten van de partijen bekeken. De bouw van woningen voor Groningers, schiet me als eerste te binnen. Dat vind ik belangrijk”. Een inwoner gooit het over een andere boeg. “Moe’j mien naomkaortie zain?” “Anders mag u niet stemmen”, krijgt deze te horen. De man weer: “Anders maor onder de taofel, dat doun ze in Amerika ok”. We horen dan steevast ‘1-1’ of soms ‘2-2’. Dit betreft uiteraard de beide formulieren, voor gemeenteraad en referendum, die verschillend van kleur zijn. “Het is hier een gelijkspel”.