‘Zo had ik het graag gewild’
Nieuws
Waardig afscheid wethouder Theun Wijbenga
ZUIDLAREN – Wethouder Theun Wijbenga nam afgelopen vrijdag afscheid in het Hof van Zuidlaren. Het werd een receptie zoals de zieke – maar gelukkig weer wat herstelde Wijbenga- het graag wilde: weinig woorden, niet te formeel.
“Ik had het graag afgemaakt, de dossiers Transferium De Punt en Groningen Airport Eelde”, sprak Wijbenga, terwijl de zaal vol stroomt. Waaronder dertien familieleden. Onder de bezoekers ook oud-wethouder Martin Kremers, die meteen zijn bestelling doet: pilsje. Wijbenga heeft hartproblemen. “Het is heel erg geweest”, zegt Kremers. “Hij wilde een net afscheid”. Huidig wethouder Henk Lammers schuift aan bij het CDA-tafeltje. Logisch, Wijbenga was en is van het CDA. Maar er zijn ook andere politieke partijen aanwezig. Wijbenga krijgt veel cadeautjes in de vorm van drank. Maar ook een doos eieren (!). Vanwege het reguliere lunchuitje. “En dan neem ik altijd een uitsmijter”, verklaart Wijbenga. Miriam van Dijk overhandigt hem een boek, ‘het werd stil op de Drentse hei’. Van Dijk, die als altijd haar cultuurjaar naar voren haalt. Ze vergelijkt de Kinder van Vreeis met Robin Hood en Rattenvanger van Hamelen. Zo legendarisch moeten de kinder ook worden. Onder de aanwezigen ook CDA-coryfee Agnes Mulder, ook al is het voor even. Henk Berends is er. Grote afwezige is Nina Hofstra. Toch een collega in het college. Uiteraard is burgemeester Marcel Thijsen van de partij. “Er zijn niet veel sprekers, dus wees gerust”, begint hij de toespraak over Theun. Thijsen (“ik heb geen verstand van politiek” neemt vliegveld Eelde onder de loupe, een van de dossiers van Theun. “Groningers blijken niet zulke hoogvliegers als gedacht”, stelt Thijsen op zijn bekende, cynische wijze. Thijsen heeft vooral waardering voor Theun. Dat de weerstand tegen Tusschenwater veranderde in applaus was zijn verdienste. Dat het groenste dorp van Europa tot stand kwam.” Over zijn duurzaamheidsvisie. “Theun is gek op druiven, maar niet als ze helemaal uit Zuid-Amerika moeten komen. Opvallend aan Theun is dat hij goed kan overleggen met de inwoners. Een brug slaan, de rentmeestersgedachte over aarde. Je zei: het wethouderschap is een droom. Je hebt veel voor elkaar gekregen”. Theun Wijbenga vroeg de mensen om een donatie aan de Hart en Vaatgroep en dat deden mensen, zowel individueel als collectief. Thijsen gaf Theun nog een cadeau. Een kunstwerk. “Die is niet voor op de wc”. Dan Theun Wijbenga zelf. “Ik heb het op een blaadje kunnen houden. Theun vertelde de anekdote, als nieuwe wethouder. Ik vroeg het bestuurssecretariaat om een verlofkaart. Nou, ik moest opgevoed worden. Want dit werk is voor zeven dagen in de week. Een verlofkaart was er niet bij. Ik dank Thea, zonde haar had ik dit niet kunnen doen. Ik kwam uit de provinciale politiek. Dat ik zo dichtbij de burgers kwam was de charme van het wethouderschap in de gemeente. Ik heb jonge schoffies toegesproken, die iets vernielden. Dat heb ik thuis vier keer geoefend. Wethouder is een kwestie van lange adem. Het is ook een kwestie van geduld en ik ben ongeduldig. Daar moet je tegen kunnen”. Wijbenga neemt vervolgens de laatste aflevering van Henri Groen bij de hand: ‘Zo lang er plannen zijn is er leven’. En Relus ter Beek sprak: “We zijn niet van de korte lontjes, wel van de korte lijntjes”. Tot zover het formele gedeelte. Onder de bezoekers ook Frits Colenbrander, Anketrien Schillhorn van Veen van Dorpsbelangen Tynaarlo en als altijd de overal betrokken Bert Wiekema namens Donderen. Theun Wijbenga schudt dan weer handen. Bij het weggaan. “Zo heb ik het graag gewild”. Theun Wijbenga blijft wel actief, dan weer in de provincie. Bij het CDA. Wijbenga is actief in de programmacommissie voor de statenverkiezingen. Maar dan geen zeven dagen in de week meer. Rustiger aan, om de gezondheid. Gezond leven. Met eieren en druiven, wellicht uit eigen tuin.
ZUIDLAREN – Wethouder Theun Wijbenga nam afgelopen vrijdag afscheid in het Hof van Zuidlaren. Het werd een receptie zoals de zieke – maar gelukkig weer wat herstelde Wijbenga- het graag wilde: weinig woorden, niet te formeel.
“Ik had het graag afgemaakt, de dossiers Transferium De Punt en Groningen Airport Eelde”, sprak Wijbenga, terwijl de zaal vol stroomt. Waaronder dertien familieleden. Onder de bezoekers ook oud-wethouder Martin Kremers, die meteen zijn bestelling doet: pilsje. Wijbenga heeft hartproblemen. “Het is heel erg geweest”, zegt Kremers. “Hij wilde een net afscheid”. Huidig wethouder Henk Lammers schuift aan bij het CDA-tafeltje. Logisch, Wijbenga was en is van het CDA. Maar er zijn ook andere politieke partijen aanwezig. Wijbenga krijgt veel cadeautjes in de vorm van drank. Maar ook een doos eieren (!). Vanwege het reguliere lunchuitje. “En dan neem ik altijd een uitsmijter”, verklaart Wijbenga. Miriam van Dijk overhandigt hem een boek, ‘het werd stil op de Drentse hei’. Van Dijk, die als altijd haar cultuurjaar naar voren haalt. Ze vergelijkt de Kinder van Vreeis met Robin Hood en Rattenvanger van Hamelen. Zo legendarisch moeten de kinder ook worden. Onder de aanwezigen ook CDA-coryfee Agnes Mulder, ook al is het voor even. Henk Berends is er. Grote afwezige is Nina Hofstra. Toch een collega in het college. Uiteraard is burgemeester Marcel Thijsen van de partij. “Er zijn niet veel sprekers, dus wees gerust”, begint hij de toespraak over Theun. Thijsen (“ik heb geen verstand van politiek” neemt vliegveld Eelde onder de loupe, een van de dossiers van Theun. “Groningers blijken niet zulke hoogvliegers als gedacht”, stelt Thijsen op zijn bekende, cynische wijze. Thijsen heeft vooral waardering voor Theun. Dat de weerstand tegen Tusschenwater veranderde in applaus was zijn verdienste. Dat het groenste dorp van Europa tot stand kwam.” Over zijn duurzaamheidsvisie. “Theun is gek op druiven, maar niet als ze helemaal uit Zuid-Amerika moeten komen. Opvallend aan Theun is dat hij goed kan overleggen met de inwoners. Een brug slaan, de rentmeestersgedachte over aarde. Je zei: het wethouderschap is een droom. Je hebt veel voor elkaar gekregen”. Theun Wijbenga vroeg de mensen om een donatie aan de Hart en Vaatgroep en dat deden mensen, zowel individueel als collectief. Thijsen gaf Theun nog een cadeau. Een kunstwerk. “Die is niet voor op de wc”. Dan Theun Wijbenga zelf. “Ik heb het op een blaadje kunnen houden. Theun vertelde de anekdote, als nieuwe wethouder. Ik vroeg het bestuurssecretariaat om een verlofkaart. Nou, ik moest opgevoed worden. Want dit werk is voor zeven dagen in de week. Een verlofkaart was er niet bij. Ik dank Thea, zonde haar had ik dit niet kunnen doen. Ik kwam uit de provinciale politiek. Dat ik zo dichtbij de burgers kwam was de charme van het wethouderschap in de gemeente. Ik heb jonge schoffies toegesproken, die iets vernielden. Dat heb ik thuis vier keer geoefend. Wethouder is een kwestie van lange adem. Het is ook een kwestie van geduld en ik ben ongeduldig. Daar moet je tegen kunnen”. Wijbenga neemt vervolgens de laatste aflevering van Henri Groen bij de hand: ‘Zo lang er plannen zijn is er leven’. En Relus ter Beek sprak: “We zijn niet van de korte lontjes, wel van de korte lijntjes”. Tot zover het formele gedeelte. Onder de bezoekers ook Frits Colenbrander, Anketrien Schillhorn van Veen van Dorpsbelangen Tynaarlo en als altijd de overal betrokken Bert Wiekema namens Donderen. Theun Wijbenga schudt dan weer handen. Bij het weggaan. “Zo heb ik het graag gewild”. Theun Wijbenga blijft wel actief, dan weer in de provincie. Bij het CDA. Wijbenga is actief in de programmacommissie voor de statenverkiezingen. Maar dan geen zeven dagen in de week meer. Rustiger aan, om de gezondheid. Gezond leven. Met eieren en druiven, wellicht uit eigen tuin.
