‘Het is echt, alsof je zo een tuin inloopt’
algemeen de krant van tynaarlo
Decorbouwer Sietse Geerdink geeft elk stuk een ‘nieuw leven’
EELDE-PATERSWOLDE – Bij een toneeluitvoering- momenteel weer overal in den lande- gaat het meestal om de acteurs, maar minstens zo belangrijk zijn de mensen achter de schermen. De decorbouwers bijvoorbeeld. Sietse Geerdink is de ‘Bob de bouwer’ bij toneelvereniging Nieuw Leven.
“Ik ben nu tien bij de vereniging”, vertelt Geerdink in thuishaven ‘Ons Dorpshuis’. “De laatste zes jaar ben ik decorbouwer. Ik heb het overgenomen van de vorige toneelmeester Arend Arends. Dat is net wat voor Sietse, zei men. Mijn vrouw zit al langer bij de verenging; doet de grime. Zo ben ik erin gesleept. Ik heb altijd gewerkt op een scheepswerf. Ik was er manusje van alles. Tekenen van platen, timmeren. Ik was ‘multi’ inzetbaar. Decorstukken maken is niet moeilijk en bovendien leuk werk. Je kunt er je creativiteit in kwijt. Alles wel in overleg met de regisseur. Geesje Koerts, die ook betrokken is bij het toneel in Yde. Kijk, van haar krijg ik de opdracht, in dit geval: een achterwand, twee tuindeuren, twee banken”. Meest in het oog springend zijn de tuindeuren. “Ja, alsof je een tuin inloopt. Die zijn niet geverfd, dat is fotobehang. Die foto hebben we kant en klaar gekocht. Je moet het er alleen secuur opplakken. De wanden zijn van gewoon behang. Het huidige stuk gaat over een gezin uit België dat op familiebezoek gaat. Dat is een ‘gegoede’ familie, die de fraaie tuin hebben en zwembad. Dat zwembad zie je niet. Je hoort alleen het geluid van plonzen in het water”. Geerdink gaat nog even door op het stuk. “Ze komen bij de verkeerde familie terecht…”. Het toneelstuk heeft een toepasselijke naam: ‘Familie Bruinsma in de bocht: kouwe kak en tatoeage’ “Er zit best veel tijd in. De deuren moesten worden geverfd. Eén deur was anders van kleur, die heb ik gelijk gemaakt. Behangen is wel een moeilijke klus”, vindt Geerdink. “Mijn vrouw Hennie helpt me; ze behangt, ik smeer het alleen maar in. Vorig jaar hadden we een burgemeesterskamer. Zogenaamd was de burgemeester uitgenodigd. Ik heb de mensen toen verwelkomd, maakte ze wijs dat de echte burgemeester er was. Het was bijzonder mooi behang, echt sjiek. Met boven het bureau een foto van de Koning. Een megafoto. Die was nergens te krijgen. Zoals gezegd: het is iedere keer weer anders. Dan heb je te maken met een notaris, dan weer moet je een camping neerzetten”. Het is ook een familieaangelegenheid, zo blijkt. “Mijn zoon Rene doet de ‘bijdingen’. Zoals een telefoon laten rinkelen of onweer nabootsen. Het ruisen van de zee. Die geluiden haalt hij van de computer. De voorbewerkte coulissen kunnen vervangen worden. Ze zijn bevestigd aan een profiel aan het plafond en grond. Even een paar schroefjes eruit en klaar is kees. Het is net een bouwpakket, dat je zo in elkaar schuift. Het podium is overigens 70 centimeter dieper is geworden. Er zijn kasten weggehaald. Het geluid is ook beter geworden. Het zijn zogenaamde richtmicrofoons”. Geerdink gaat letterlijk dieper op deze materie in. “De souffleuse zit in een luik. De vloer is nieuw, is van pvc. Deze was blauw van kleur, dit is neutraler. Het is net laminaat”. ‘Nieuw Leven’ speelt al sinds 1945, opgericht in Eelderwolde. Er werd aanvankelijk gerepeteerd op camping Schelfhorst. “Sinds 2002 zijn we gevestigd in Ons Dorpshuis. We hebben zo’n honderdvijftig donateurs, die geld in het laatje brengen. Evenals de adverteerders en we hebben een gigantische tombola, waarbij veel prijzen beschikbaar worden gesteld. En het hout wordt gesponsord door bedrijven als Wijkstra en Meulman. Aan de uitvoering, zaterdag 10 februari, doen acht personen mee, vier dames en vier heren”. Terug naar de decorbouwer en de regisseur. Zijn ze het altijd met elkaar eens? “Zelf heeft ze gezorgd voor twee strakke schilderijen. Ik kwam zelf met een kleurrijk schilderij, ook strak. En ik heb een vaas met bloemen op het tafeltje gezet. Maar misschien moet die wel weer weg, lacht Geerdink.”
EELDE-PATERSWOLDE – Bij een toneeluitvoering- momenteel weer overal in den lande- gaat het meestal om de acteurs, maar minstens zo belangrijk zijn de mensen achter de schermen. De decorbouwers bijvoorbeeld. Sietse Geerdink is de ‘Bob de bouwer’ bij toneelvereniging Nieuw Leven.
“Ik ben nu tien bij de vereniging”, vertelt Geerdink in thuishaven ‘Ons Dorpshuis’. “De laatste zes jaar ben ik decorbouwer. Ik heb het overgenomen van de vorige toneelmeester Arend Arends. Dat is net wat voor Sietse, zei men. Mijn vrouw zit al langer bij de verenging; doet de grime. Zo ben ik erin gesleept. Ik heb altijd gewerkt op een scheepswerf. Ik was er manusje van alles. Tekenen van platen, timmeren. Ik was ‘multi’ inzetbaar. Decorstukken maken is niet moeilijk en bovendien leuk werk. Je kunt er je creativiteit in kwijt. Alles wel in overleg met de regisseur. Geesje Koerts, die ook betrokken is bij het toneel in Yde. Kijk, van haar krijg ik de opdracht, in dit geval: een achterwand, twee tuindeuren, twee banken”. Meest in het oog springend zijn de tuindeuren. “Ja, alsof je een tuin inloopt. Die zijn niet geverfd, dat is fotobehang. Die foto hebben we kant en klaar gekocht. Je moet het er alleen secuur opplakken. De wanden zijn van gewoon behang. Het huidige stuk gaat over een gezin uit België dat op familiebezoek gaat. Dat is een ‘gegoede’ familie, die de fraaie tuin hebben en zwembad. Dat zwembad zie je niet. Je hoort alleen het geluid van plonzen in het water”. Geerdink gaat nog even door op het stuk. “Ze komen bij de verkeerde familie terecht…”. Het toneelstuk heeft een toepasselijke naam: ‘Familie Bruinsma in de bocht: kouwe kak en tatoeage’ “Er zit best veel tijd in. De deuren moesten worden geverfd. Eén deur was anders van kleur, die heb ik gelijk gemaakt. Behangen is wel een moeilijke klus”, vindt Geerdink. “Mijn vrouw Hennie helpt me; ze behangt, ik smeer het alleen maar in. Vorig jaar hadden we een burgemeesterskamer. Zogenaamd was de burgemeester uitgenodigd. Ik heb de mensen toen verwelkomd, maakte ze wijs dat de echte burgemeester er was. Het was bijzonder mooi behang, echt sjiek. Met boven het bureau een foto van de Koning. Een megafoto. Die was nergens te krijgen. Zoals gezegd: het is iedere keer weer anders. Dan heb je te maken met een notaris, dan weer moet je een camping neerzetten”. Het is ook een familieaangelegenheid, zo blijkt. “Mijn zoon Rene doet de ‘bijdingen’. Zoals een telefoon laten rinkelen of onweer nabootsen. Het ruisen van de zee. Die geluiden haalt hij van de computer. De voorbewerkte coulissen kunnen vervangen worden. Ze zijn bevestigd aan een profiel aan het plafond en grond. Even een paar schroefjes eruit en klaar is kees. Het is net een bouwpakket, dat je zo in elkaar schuift. Het podium is overigens 70 centimeter dieper is geworden. Er zijn kasten weggehaald. Het geluid is ook beter geworden. Het zijn zogenaamde richtmicrofoons”. Geerdink gaat letterlijk dieper op deze materie in. “De souffleuse zit in een luik. De vloer is nieuw, is van pvc. Deze was blauw van kleur, dit is neutraler. Het is net laminaat”. ‘Nieuw Leven’ speelt al sinds 1945, opgericht in Eelderwolde. Er werd aanvankelijk gerepeteerd op camping Schelfhorst. “Sinds 2002 zijn we gevestigd in Ons Dorpshuis. We hebben zo’n honderdvijftig donateurs, die geld in het laatje brengen. Evenals de adverteerders en we hebben een gigantische tombola, waarbij veel prijzen beschikbaar worden gesteld. En het hout wordt gesponsord door bedrijven als Wijkstra en Meulman. Aan de uitvoering, zaterdag 10 februari, doen acht personen mee, vier dames en vier heren”. Terug naar de decorbouwer en de regisseur. Zijn ze het altijd met elkaar eens? “Zelf heeft ze gezorgd voor twee strakke schilderijen. Ik kwam zelf met een kleurrijk schilderij, ook strak. En ik heb een vaas met bloemen op het tafeltje gezet. Maar misschien moet die wel weer weg, lacht Geerdink.”