‘Ik voel me een talent’
algemeen de krant van tynaarlo
Graffitiworkshop jongeren in trek
VRIES – Graffiti. Sommige mensen vinden het maar niks, dat geklieder op muren of gebouwen. Het is iets van de grote stad. In een dorp als Vries is het dan ook minder te zien. Dat het ook leuk kan zijn bewijst een workshop graffiti, die afgelopen woensdag achter dorpshuis de Pan werd gehouden. De kinderen bleken bijzonder creatief en vooral zeer enthousiast.
Het woord graffiti is Italiaans en staat voor ‘ingekraste tekeningen’. Graffiti, is van alle tijden. De Romeinen uit de klassieke Oudheid schreven ook op hun muren en monumenten, zoals nog te zien is in de Italiaanse steden Rome en Pompeï. Ook Vikingen brachten graffiti aan op plaatsen die ze aandeden, zoals nog steeds te zien is. De workshop werd georganiseerd door het jongerenwerk van gemeente Tynaarlo. Dit aan de hand van Michel de Haan, afkomstig uit Leek, van Marcart.nl. “Ik geef workshops door het hele land en ook wel in dit gebied”, vertelt De Haan, op deze stralende middag (bij regen had het feest niet door kunnen gaan want binnen in de Pan is geen optie), terwijl de eerste kinderen aan komen fietsen (“ik mag wel vies worden, maar mijn schoenen niet”). “Iedereen kan wel een spuitbus kopen en zijn naam spuiten. Graffiti is ‘streetachtig en urban’. Het is nog steeds een hype, vooral in grote steden. In de dorpen moet het als ware nog binnendringen. De jeugd hier zegt: ik heb het vaak gezien in Groningen. Het moet toch uit de grote stad komen. Ik kom net uit Berlijn, dat is een echte graffiti-stad. Stad van de kunst. Je hebt gelijk, Vries is ook een kunstzinnig dorp. Vaak zijn er meer jongens mee bezig dan meisjes, al is het over het algemeen wel gemengd.” Zo ook vandaag. De jongeren – de workshop is bedoeld voor de jeugd van 7 tot en met 23 jaar- komen niet alleen uit de buurt, er is een grote delegatie uit Donderen. Kinderen – van klein tot groot- krijgen eerst uitleg. En nog eerder een overall. “Want het verf gaat niet uit de kleding”, wijst De Haan. Het werpt meteen een drempel op, maar de kinderen stappen er na enig aarzeling overheen. Ze zien eruit als marsmannetjes en vrouwtjes. Maar beter dit dan de mooie kleren eronder. Judith Bekink, van Sociaal Team en Jongerenwerk Tynaarlo ziet het allemaal goedkeurend aan. “Er worden vaker graffittiworkshops aangeboden, zoals bij Sem Schilt in Zuidlaren. Er is altijd veel belangstelling voor. Je hebt geen jeugdsozen meer in de gemeente, dat is wel jammer. Daarom zoeken we de jongeren op.” Dan de echte uitleg. “Je maakt eerst sjablonen, die je op een paneel zet. Je schudt de spuitbus en het klepje moet je van je af houden, anders spuit je jezelf eronder. Vervolgens ga je het uitsnijden. Kijk uit voor je vingers en neem de tijd”, doceert De Haan, die nog een tip geeft bij bijvoorbeeld een letter D. Dat middenstukje bewaar je en plak je op.” De kinderen zijn er stil van. “Bij een klein beetje verf zie je gelijk resultaat. Bedenk eerst wat je wilt maken.” De groep van zo’n twintig kinderen kijkt er bedenkelijk bij. Sommigen weten direct een ontwerp, maar Lars bijvoorbeeld heeft nog geen idee wat hij zal maken. Ook is er direct herkenning, wanneer een jongen nog maar een paar streepjes op papier zet: “Dat is het Barcelona-logo”. Kinderen zijn dolenthousiast. Soms iets te. “Niet op de stenen”, wijst De Haan. En ook niet op de bloemetjes, maar dat heeft Michel niet gezien. “Ik plant zelf wel weer nieuwe”, belooft Judith. “Of er talent tussen zit? Dat moeten we afwachten”, zegt De Haan. “Als ze maar lekker bezig zijn”. Het houdt de jeugd in ieder geval van de straat. Als Michel dan vraagt hoe ze het vinden, dat graffiti, dan blijft het angstvallig stil. Want ze zijn druk bezig. We zien de meest fraaie creaties. Hun eigen namen, maar ook figuurtjes en sterren. Soms geeft Michel aanwijzingen: “je kunt ook een ster met twee kleuren bewerken”. “Ik voel dat ik talent heb”, zegt een van de kinderen. Geert-Jan wil bij zijn creatie oma erbij zetten. Michel zet er dan een 4 bij en legt uit dat dit staat voor ‘four’, oftewel ‘voor’. “Zal ik er een hartje bij maken?” Geert Jan knikt. Zo trots als een aap en dat zal oma ook zijn. Alle kleine creaties mogen naar huis. Iedereen zal trots zijn op het eindresultaat. Het zijn ware kunstwerken.
VRIES – Graffiti. Sommige mensen vinden het maar niks, dat geklieder op muren of gebouwen. Het is iets van de grote stad. In een dorp als Vries is het dan ook minder te zien. Dat het ook leuk kan zijn bewijst een workshop graffiti, die afgelopen woensdag achter dorpshuis de Pan werd gehouden. De kinderen bleken bijzonder creatief en vooral zeer enthousiast.
Het woord graffiti is Italiaans en staat voor ‘ingekraste tekeningen’. Graffiti, is van alle tijden. De Romeinen uit de klassieke Oudheid schreven ook op hun muren en monumenten, zoals nog te zien is in de Italiaanse steden Rome en Pompeï. Ook Vikingen brachten graffiti aan op plaatsen die ze aandeden, zoals nog steeds te zien is. De workshop werd georganiseerd door het jongerenwerk van gemeente Tynaarlo. Dit aan de hand van Michel de Haan, afkomstig uit Leek, van Marcart.nl. “Ik geef workshops door het hele land en ook wel in dit gebied”, vertelt De Haan, op deze stralende middag (bij regen had het feest niet door kunnen gaan want binnen in de Pan is geen optie), terwijl de eerste kinderen aan komen fietsen (“ik mag wel vies worden, maar mijn schoenen niet”). “Iedereen kan wel een spuitbus kopen en zijn naam spuiten. Graffiti is ‘streetachtig en urban’. Het is nog steeds een hype, vooral in grote steden. In de dorpen moet het als ware nog binnendringen. De jeugd hier zegt: ik heb het vaak gezien in Groningen. Het moet toch uit de grote stad komen. Ik kom net uit Berlijn, dat is een echte graffiti-stad. Stad van de kunst. Je hebt gelijk, Vries is ook een kunstzinnig dorp. Vaak zijn er meer jongens mee bezig dan meisjes, al is het over het algemeen wel gemengd.” Zo ook vandaag. De jongeren – de workshop is bedoeld voor de jeugd van 7 tot en met 23 jaar- komen niet alleen uit de buurt, er is een grote delegatie uit Donderen. Kinderen – van klein tot groot- krijgen eerst uitleg. En nog eerder een overall. “Want het verf gaat niet uit de kleding”, wijst De Haan. Het werpt meteen een drempel op, maar de kinderen stappen er na enig aarzeling overheen. Ze zien eruit als marsmannetjes en vrouwtjes. Maar beter dit dan de mooie kleren eronder. Judith Bekink, van Sociaal Team en Jongerenwerk Tynaarlo ziet het allemaal goedkeurend aan. “Er worden vaker graffittiworkshops aangeboden, zoals bij Sem Schilt in Zuidlaren. Er is altijd veel belangstelling voor. Je hebt geen jeugdsozen meer in de gemeente, dat is wel jammer. Daarom zoeken we de jongeren op.” Dan de echte uitleg. “Je maakt eerst sjablonen, die je op een paneel zet. Je schudt de spuitbus en het klepje moet je van je af houden, anders spuit je jezelf eronder. Vervolgens ga je het uitsnijden. Kijk uit voor je vingers en neem de tijd”, doceert De Haan, die nog een tip geeft bij bijvoorbeeld een letter D. Dat middenstukje bewaar je en plak je op.” De kinderen zijn er stil van. “Bij een klein beetje verf zie je gelijk resultaat. Bedenk eerst wat je wilt maken.” De groep van zo’n twintig kinderen kijkt er bedenkelijk bij. Sommigen weten direct een ontwerp, maar Lars bijvoorbeeld heeft nog geen idee wat hij zal maken. Ook is er direct herkenning, wanneer een jongen nog maar een paar streepjes op papier zet: “Dat is het Barcelona-logo”. Kinderen zijn dolenthousiast. Soms iets te. “Niet op de stenen”, wijst De Haan. En ook niet op de bloemetjes, maar dat heeft Michel niet gezien. “Ik plant zelf wel weer nieuwe”, belooft Judith. “Of er talent tussen zit? Dat moeten we afwachten”, zegt De Haan. “Als ze maar lekker bezig zijn”. Het houdt de jeugd in ieder geval van de straat. Als Michel dan vraagt hoe ze het vinden, dat graffiti, dan blijft het angstvallig stil. Want ze zijn druk bezig. We zien de meest fraaie creaties. Hun eigen namen, maar ook figuurtjes en sterren. Soms geeft Michel aanwijzingen: “je kunt ook een ster met twee kleuren bewerken”. “Ik voel dat ik talent heb”, zegt een van de kinderen. Geert-Jan wil bij zijn creatie oma erbij zetten. Michel zet er dan een 4 bij en legt uit dat dit staat voor ‘four’, oftewel ‘voor’. “Zal ik er een hartje bij maken?” Geert Jan knikt. Zo trots als een aap en dat zal oma ook zijn. Alle kleine creaties mogen naar huis. Iedereen zal trots zijn op het eindresultaat. Het zijn ware kunstwerken.
