Ongenode Gast bekijkt vilten dahlia’s op zolder

EELDE - De Ongenode gast schuift aan bij het Creatieve Café in de bibliotheek van Eelde. Elke woensdagochtend kunnen mensen hier bij elkaar komen voor de gezelligheid en om te werken aan hun creatieve projecten, zoals breien of haken. De Gast krijgt een kop koffie en snaait een paasei uit een bakje, zijn eerste van het jaar.

Mevrouw Zwaan Dijkstra vertelt over hoe haar verhuizing naar Eelde een paar jaar geleden is verlopen. “Ik ben heel blij met het dorp, ik en mijn man hebben altijd in de stad gewoond. Ik voel me hier inmiddels helemaal thuis, er heerst hier een gezellige sfeer.” Ze heeft haar verhaal net afgerond en staat op en pakt haar jas. Ze excuseert zich, ze moet naar de opening van een project in cultuurhuis De Notenkraker, dat naast de bibliotheek ligt. 

Gea Jonker en Lotte Janssen maken ook aanstalten om te vertrekken. Zij zijn cultuurcoaches van de gemeente en waren aangeschoven bij het creatieve café. Nu worden ze verwacht bij de opening. Jonker vraagt de Gast of hij soms mee wil, een groep vrijwilligers heeft een bijzonder project afgerond dat straks wordt gepresenteerd. Dat is koren op de molen van de Gast, hij drinkt snel de laatste slok koffie en de blocnote verdwijnt weer in de tas.

Via een trap bereiken de genodigden de zolder van de Notenkraker, deze is onlangs helemaal gerenoveerd. De ruimte is prachtig geworden, er is alleen een probleem. De akoestiek is slecht, geluid galmt enorm. Annemiek van den Berg van Saparoea heeft een oplossing bedacht: 2 grote panelen, bekleed met vilt. Deze zorgen ervoor dat de geluidsgolven minder de kamer door stuiteren, waardoor het stiller wordt.

Zij runt een naaiatelier Mooimiek en geeft naailessen en viltworkshops. Voor de twee ontwerpen die op de panelen prijken liet ze zich inspireren door de velden met dahlia’s die in de zomer rondom Eelde en Paterswolde te vinden zijn. “Ik fietste van de zomer langs die velden en werd geïnspireerd. Ik ben gek op kleur.” Toen het ontwerp er eenmaal was ging het snel. “Ik heb een oproep gedaan in de lokale krant, in een mum van tijd had zich een groep vrijwilligers aangemeld. Met een club van 12 dames hebben we in 3 ochtenden de ontwerpen uitgewerkt.”

Een van die dames is Miranda van Bemmel. Zij legt uit hoe de panelen tot stand zijn gekomen. “We kwamen ‘s ochtends binnen, dan stond de koffie al klaar. We gingen met z’n alleen aan tafel zitten. Op houten platen lag het ontwerp al klaar, deze vulden we daarna met de wol. Vervolgens was het een kwestie van de wol in elkaar wrijven, samen met veel water en zeep. Zo ontstaat het vilt.”

De aanwezige gasten hebben zich verdeeld over 2 tafels: een mannen- en een vrouwentafel. Deze laatste is bezet door de vrouwen die het vilten voor hun rekening hebben genomen. De andere tafel is bemand door Roelof Huizing en zijn kompanen. Zij zijn een clubje vrijwilligers die kamer voor kamer de Notenkraker opknappen, ook de zolder waar iedereen zich heeft verzameld.

Wanneer iedereen een plek heeft gevonden en voorzien is van koffie en taart, is het tijd voor het grote moment: de onthulling. Tegen 1 van de wanden staan de panelen, bedekt met lakens. Lotte Janssen neemt het ene laken in de hand, Annemiek van den Berg van Saparoea de ander. Even aftellen en de lakens worden teruggetrokken. Op het ene paneel prijken de dahliavelden, weergegeven in fel oranje, geel en paars. De ander bestaat uit een close-up van een paarse dahlia.

Roelof Huizing bekijkt het resultaat, hij heeft al een plek op het oog waar de dahlia’s moeten komen te hangen om het geluid in de ruimte maximaal te kunnen dempen. “Ze komen op die lege plekken, tussen de radiatoren.” Huizing is coördinator, of ‘bouwpastoor’ zoals hij zelf graag zegt, van een groep van 7 vrijwilligers. De mannen zijn bezig met een langlopend project om de Notenkraker van onder tot boven te verbouwen. En dat kost tijd, veel tijd. “Dit is het 4e jaar dat we bezig zijn. Ik heb laatst eens snel berekend dat we er met z’n allen ongeveer 8.000 uur in hebben zitten.”

De vrijwillige bouwvakkers zijn trots op het werk dat ze verzet hebben in het pand. Huizing: “Er maken wel 38 verschillende verenigingen gebruik van deze plek. Dat is heel mooi om te zien. Omdat iedereen onder hetzelfde dak zit vindt er ook kruisbestuiving plaats, dat zie je bij dit project.” Er is nog wel het nodige te doen, een stel toiletten moet bijvoorbeeld nog worden aangepakt. Naast de voldoening van nuttig werk verzetten is het de mannen ook vooral om de gezelligheid te doen. “Als we dit niet hadden zaten we alleen maar in de kroeg,” grapt 1 van de klussers. “Het is een divers clubje, maar wel heel gezellig. We beginnen elke dag met een kopje koffie en dan gaan we aan de slag. Aan het eind van de week pakken we samen er een potje bier bij,” vertelt de bouwpastoor.