‘Als u donderdagavond laat thuiskomt, wie laat dan de hond uit?’
algemeen de krant van tynaarlo
Zuidlaren smult van Drents duo Johan Derksen Evert ten Napel
ZUIDLAREN – Culturele Vereniging Zuidlaren haalde onlangs Johan Derksen naar het brinkdorp. Met in zijn kielzog Evert ten Napel. Het duo trad voor het eerst samen op. Ten Napel is van origine Drent, Derksen mag zich sinds kort Drent noemen. Johan Derksen is natuurlijk de showmaker, Ten Napel gaf de voorzetten. Het ging in rap tempo. Het vele publiek in het Brinkhotel/Eethuis Voor Allen smulde van de (bekende) verhalen. En dan in het ‘Algemeen Beschaafd Derksens’ . Je kunt van hem zeggen wat je wilt, mee eens zijn of niet, het is een fenomeen. Hij is de enige tv-persoonlijkheid die tegen iedereen aan durft te schoppen, van trainers, artiesten, zijn eigen vrouw, zijn baas tot Koning. En dan met die kenmerkende, stoïcijnse blik daarbij….
“Een foto maken? Dat is prima, maar de fotopersonen zijn er nog niet”, zegt een van de mensen van de organisatie. Naderhand blijkt dat ze gezellig hebben zitten koffiedrinken, als zijnde een Drents kwartiertje. De zaal zit inmiddels stamvol. Voor een deel leden van de vereniging. “Allemaal mannen. Ik zie ze nooit op de lezingen”, zegt een vrouw aan een van de tafeltjes, waar de persmuskieten (alleen de Vriezer Post en Oostermoer werden gespot) aan hebben geschoven. Ten Napel begint goed, met de vroegere stapavonden in de naastgelegen Gouden Leeuw. Derksen met zijn ‘Miss Scheemda’. “Er was nooit iemand geïnteresseerd in de voetballer Johan Derksen. Tot ik met mijn grote bek op tv kwam”. Het zijn bewoordingen, die niet zo beschaafd overkomen, maar de cultuurmensen hebben er weinig moeite mee. Het duo praat aan een stuk door. Derksen, zijn handen nonchalant in de zakken en vrijwel nooit het publiek inkijkend, en Ten Napel- als vroegere commentator ook wel ‘Ten Napoli’ genoemd, die meer gentleman oogt. Nog altijd wordt Drenthe in het westen als achterbleven gebied gezien, of zoals Derksen het formuleert: “RTL zegt altijd: doe ze de groeten in de rimboe”. Ten Napel denkt dat Derksen elektrisch rijdt en niet in zo’n stinkende diesel. “Om de twee uur zo’n stekker erin doen is niks voor mij.” Even een verrassende wending in de verhalen. “Heb jij het niet warm?’, vraagt de man uit Ermelo. Derksen op zijn bekende manier: “Jij hebt de leeftijd van opvliegers”. Derksen vertelt zijn levensverhaal. Dat hij is gaan voetballen om weg te blijven uit het christelijke en strenge milieu thuis. Dat rebelse is gebleven. Dat hij in de ban raakte van de blues. “Zo’n band heb ik met mijn echtgenoot nooit gehad”, gooit Derksen het er gewoon weer uit. Zijn gezicht als altijd in de plooi houdend. Het publiek krijgt dan een wijze les: “Ik heb geleerd: je moet nooit dingen doen die je niet kunt. Ik ben niet de meest talentvolle man. Talenten zijn wat gemakkelijk. Als je minder talent hebt stroop dan je mouwen op en je kunt van iedere talent winnen.” Dan hoe zijn journalistieke loopbaan begon. “Mijn vroegere redacteur Albert van der Weide kon niet typen. Hij las voor, ik typen. De volgende dag stond het in de Winschoter Courant. Op een gegeven moment stond ik voor de keuze: de gemeenteraad van Sleen verslaan of het WK Argentinië. De verhalen gaan verder over jokkende ministers, waarop prompt een vraag uit de zaal komt. “Hebt u ooit een politicus gezien die integer is?’ Derksen strooit als vanouds met vleeswaren (‘arrogante lul’). Ten Napel wil weten hoe hij van boertje tot BN-er is geworden. BN-er van het nog steeds mateloos programma Voetbal Inside. “Hugo Borst begon met een praatshow en vond mij geschikt. Ik wilde niet bekend worden. De kans dat ze me op de bek slaan in een stadion is groot. Zo was ik toen bij FC Den Haag, waar ze op Midden-Noord riepen ‘Derksen je vrouw is een hoer’. Rene van der Gijp op zijn bekende droge wijze: “als iedereen dat zegt…” Hugo heeft mij omgepraat en dat is 21 jaar geleden. Nadeel van bekend zijn is dat alle huisvrouwen van middelbare leeftijd met je op de foto willen. Er volgt een anekdote van deze tijd. “Zat ik in Grolloo met mijn vrouw op een terras te eten, komt er een jongen naast ons zitten. Gaat ie bellen met zijn vriend: je gelooft niet met wie ik hier op het terras zit. Of iemand stuurt een gedicht of lelijke schilderijen. Een beetje ziekelijk. Nee, ik krijg geen huwelijksverzoeken.” Uiteraard hebben we het over de andere mannen aan tafel. “Ik ben nog nooit bij Wilfred thuis geweest. Dat Hanssie aan ‘overacting’ doet, Van der Gijp de lach aan zijn kont heeft hangen en Boskamp de troetelbeer is. Boskamp en zijn bamihapjes. “Hij rijdt langs zes benzinestations. Hij komt de studio dan binnen en laat boeren en scheten.” Hoe vaak de heer Derksen op rapport is geweest bij de RTL-baas, wil Ten Napel weten. “Nooit. Ze willen ons houden. Logisch met programma’s van politieachtervolgingen en pijltjes gooien. Wij trekken 700.000 kijkers. We hebben lak aan de directie. We worden betaald om kritisch te zijn. Dan moet je niet hypocriet doen over RTL. Directeurtje Marcootje (“een hele grote vent”) vindt ons lastiger dan Geer en Goor. Niemand wil meer bij ons aan tafel. Jij bent totaal ongeschikt”, wijst Derksen naar Ten Napel. “Je bent niet cynisch, je bent te aardig”. Evert ten Napel zegt liever bij de curling-quiz te zijn. “Weerzinwekkend”, vindt Derksen. Als dan Frans Bauer erbij gehaald wordt. “Hij is heel aardig, als hij maar niet gaat zingen”. Zo wordt iedereen op de plaats gezet. “Ik ben aan het afbouwen. Het enige werk is dat flutshowtje. He, iemand in de zaal zit me te sms-en. Het zou toch geen huwelijksaanzoek zijn?”. Derksen woont in Drenthe, maar zou naar Amerika en hield de boot af. “In het zuiden heb je giftige slangen en krokodillen, het noorden 4 meter sneeuw en de doodstraf bestaat nog. In Grolloo heb je geen doodstraf.” In de pauze zegt onze buurvrouw: “Ik heb zo’n hekel aan voetbal. Ik kijk nooit naar de programma’s van hen. Alles is nieuw voor mij. Hij kan mooi praten. Ja, heel beschaafd. Ik had niet gedacht dat hij zo leuk zou zijn”, steekt ze de loftrompet af over Derksen. Haar man naast haar weet van wanten: “ze spelen het goed”. Dan is het tijd voor vragen. Derksen beantwoordt ze keurig en serieus, kijkt de mensen aan, zonder hatelijke opmerking, al kan hij het cynisme niet laten. Wat hij van de ‘Groene Kathedraal’ vindt. “We zouden om twaalf uur afsluiten”, doet Ten Napel ook een duit in het zakje. Zo’n avond is Evert wel toevertrouwd. De regie strak in handen (“geef nooit de microfoon uit handen heb ik geleerd”), even vlot babbelend als Derksen. Maar ook soms kritisch, als FC Emmen ter sprake komt. “Mensen van SC Drenthe hadden niets met Emmen”. Derksen die Veendam momenteel de uitstraling vindt van Oude Pekela zegt ook niets met die club te hebben, al is hij vol lof over de prestaties. Mensen in de zaal zijn verwonderd als Johan zegt dat Engelse spelers vijf tot tien keer zoveel verdienen als de Nederlanders. Dan weer een anekdote. Zoals bekend moet Derksen niets hebben van die tatoeage. Of Derksen ook een tatoeage heeft. “Ik zou in Texas met een luchtballon, maar heb hoogtevrees. Ik was spelbreker. In een cowboydorp zou een barbier mijn haar als die van Wilfred Genee laten maken. Nee, dat wilde ik ook niet. Dan maar een tatoeage. Toen zei mijn vrouw: ik dacht dat het afwasbaar was”. Vragen over het Blues Festival. Weer verbazende blikken als Derksen zegt dat er elk jaar een miljoen bij moet. Prominenten krijgen van Derksen benamingen. Louis van Gaal uiteraard. “Een pedante lul, de Mussolini in Lederhosen.” En zo gaat het maar door. Een man heeft ook een vraag. “Als u donderdagavond laat thuiskomt. Wie laat dan de hond uit?” Dan komen we tot de prangende vraag, gaan de heren nog door met Voetbal Inside? Dat wil een vrouw weten. “Stelt u dat op prijs?’, vraagt Derksen. “Ja”, zegt ze. “Eindelijk een vrouw met smaak”, luidt het typische antwoord. Een man gooit het over een verrassende boeg. “U bent nog steeds een workaholic. Bent u bang voor de dood of zo?” Derksen, die het hobby noemt: “We zitten er ordinair voor de poen, want Hilversum is niet gezellig. We hebben net een nieuwe onderbroekenlijn. En ik ben toe aan een nieuwe Landrover. Dus ik teken bij.” Aan het eind van de toch wel weer vermakelijke avond (voor wie de verhalen niet kent is het smullen) een uitsmijter, die ook al wel eens verteld is. Dat verhaal van Gullit en Van der Gijp die als oppas fungeerden. De ouders de deur even uit. “Ik moet schijten zegt Gullit. Gijp: “jij durft niet op dat potje te zitten”. De ouders, die terugkomen, krijgen de schrik van hun leven en bellen de dokter…Na afloop blijft Derksen geduldig. Zittend aan een lange tafel wordt hij langdurig ondervraagd door een meneer en moet er zo nodig door een ander een foto gemaakt worden. Het gebeurt wel op bescheiden manier. Drents. Onze buurvrouw keert meer dan tevreden naar huis. “Ik heb zó’n leuke avond gehad”…
De opbrengst van de avond gaat naar een goed doel, kansarme kinderen in Zuid-Afrika.
ZUIDLAREN – Culturele Vereniging Zuidlaren haalde onlangs Johan Derksen naar het brinkdorp. Met in zijn kielzog Evert ten Napel. Het duo trad voor het eerst samen op. Ten Napel is van origine Drent, Derksen mag zich sinds kort Drent noemen. Johan Derksen is natuurlijk de showmaker, Ten Napel gaf de voorzetten. Het ging in rap tempo. Het vele publiek in het Brinkhotel/Eethuis Voor Allen smulde van de (bekende) verhalen. En dan in het ‘Algemeen Beschaafd Derksens’ . Je kunt van hem zeggen wat je wilt, mee eens zijn of niet, het is een fenomeen. Hij is de enige tv-persoonlijkheid die tegen iedereen aan durft te schoppen, van trainers, artiesten, zijn eigen vrouw, zijn baas tot Koning. En dan met die kenmerkende, stoïcijnse blik daarbij….
“Een foto maken? Dat is prima, maar de fotopersonen zijn er nog niet”, zegt een van de mensen van de organisatie. Naderhand blijkt dat ze gezellig hebben zitten koffiedrinken, als zijnde een Drents kwartiertje. De zaal zit inmiddels stamvol. Voor een deel leden van de vereniging. “Allemaal mannen. Ik zie ze nooit op de lezingen”, zegt een vrouw aan een van de tafeltjes, waar de persmuskieten (alleen de Vriezer Post en Oostermoer werden gespot) aan hebben geschoven. Ten Napel begint goed, met de vroegere stapavonden in de naastgelegen Gouden Leeuw. Derksen met zijn ‘Miss Scheemda’. “Er was nooit iemand geïnteresseerd in de voetballer Johan Derksen. Tot ik met mijn grote bek op tv kwam”. Het zijn bewoordingen, die niet zo beschaafd overkomen, maar de cultuurmensen hebben er weinig moeite mee. Het duo praat aan een stuk door. Derksen, zijn handen nonchalant in de zakken en vrijwel nooit het publiek inkijkend, en Ten Napel- als vroegere commentator ook wel ‘Ten Napoli’ genoemd, die meer gentleman oogt. Nog altijd wordt Drenthe in het westen als achterbleven gebied gezien, of zoals Derksen het formuleert: “RTL zegt altijd: doe ze de groeten in de rimboe”. Ten Napel denkt dat Derksen elektrisch rijdt en niet in zo’n stinkende diesel. “Om de twee uur zo’n stekker erin doen is niks voor mij.” Even een verrassende wending in de verhalen. “Heb jij het niet warm?’, vraagt de man uit Ermelo. Derksen op zijn bekende manier: “Jij hebt de leeftijd van opvliegers”. Derksen vertelt zijn levensverhaal. Dat hij is gaan voetballen om weg te blijven uit het christelijke en strenge milieu thuis. Dat rebelse is gebleven. Dat hij in de ban raakte van de blues. “Zo’n band heb ik met mijn echtgenoot nooit gehad”, gooit Derksen het er gewoon weer uit. Zijn gezicht als altijd in de plooi houdend. Het publiek krijgt dan een wijze les: “Ik heb geleerd: je moet nooit dingen doen die je niet kunt. Ik ben niet de meest talentvolle man. Talenten zijn wat gemakkelijk. Als je minder talent hebt stroop dan je mouwen op en je kunt van iedere talent winnen.” Dan hoe zijn journalistieke loopbaan begon. “Mijn vroegere redacteur Albert van der Weide kon niet typen. Hij las voor, ik typen. De volgende dag stond het in de Winschoter Courant. Op een gegeven moment stond ik voor de keuze: de gemeenteraad van Sleen verslaan of het WK Argentinië. De verhalen gaan verder over jokkende ministers, waarop prompt een vraag uit de zaal komt. “Hebt u ooit een politicus gezien die integer is?’ Derksen strooit als vanouds met vleeswaren (‘arrogante lul’). Ten Napel wil weten hoe hij van boertje tot BN-er is geworden. BN-er van het nog steeds mateloos programma Voetbal Inside. “Hugo Borst begon met een praatshow en vond mij geschikt. Ik wilde niet bekend worden. De kans dat ze me op de bek slaan in een stadion is groot. Zo was ik toen bij FC Den Haag, waar ze op Midden-Noord riepen ‘Derksen je vrouw is een hoer’. Rene van der Gijp op zijn bekende droge wijze: “als iedereen dat zegt…” Hugo heeft mij omgepraat en dat is 21 jaar geleden. Nadeel van bekend zijn is dat alle huisvrouwen van middelbare leeftijd met je op de foto willen. Er volgt een anekdote van deze tijd. “Zat ik in Grolloo met mijn vrouw op een terras te eten, komt er een jongen naast ons zitten. Gaat ie bellen met zijn vriend: je gelooft niet met wie ik hier op het terras zit. Of iemand stuurt een gedicht of lelijke schilderijen. Een beetje ziekelijk. Nee, ik krijg geen huwelijksverzoeken.” Uiteraard hebben we het over de andere mannen aan tafel. “Ik ben nog nooit bij Wilfred thuis geweest. Dat Hanssie aan ‘overacting’ doet, Van der Gijp de lach aan zijn kont heeft hangen en Boskamp de troetelbeer is. Boskamp en zijn bamihapjes. “Hij rijdt langs zes benzinestations. Hij komt de studio dan binnen en laat boeren en scheten.” Hoe vaak de heer Derksen op rapport is geweest bij de RTL-baas, wil Ten Napel weten. “Nooit. Ze willen ons houden. Logisch met programma’s van politieachtervolgingen en pijltjes gooien. Wij trekken 700.000 kijkers. We hebben lak aan de directie. We worden betaald om kritisch te zijn. Dan moet je niet hypocriet doen over RTL. Directeurtje Marcootje (“een hele grote vent”) vindt ons lastiger dan Geer en Goor. Niemand wil meer bij ons aan tafel. Jij bent totaal ongeschikt”, wijst Derksen naar Ten Napel. “Je bent niet cynisch, je bent te aardig”. Evert ten Napel zegt liever bij de curling-quiz te zijn. “Weerzinwekkend”, vindt Derksen. Als dan Frans Bauer erbij gehaald wordt. “Hij is heel aardig, als hij maar niet gaat zingen”. Zo wordt iedereen op de plaats gezet. “Ik ben aan het afbouwen. Het enige werk is dat flutshowtje. He, iemand in de zaal zit me te sms-en. Het zou toch geen huwelijksaanzoek zijn?”. Derksen woont in Drenthe, maar zou naar Amerika en hield de boot af. “In het zuiden heb je giftige slangen en krokodillen, het noorden 4 meter sneeuw en de doodstraf bestaat nog. In Grolloo heb je geen doodstraf.” In de pauze zegt onze buurvrouw: “Ik heb zo’n hekel aan voetbal. Ik kijk nooit naar de programma’s van hen. Alles is nieuw voor mij. Hij kan mooi praten. Ja, heel beschaafd. Ik had niet gedacht dat hij zo leuk zou zijn”, steekt ze de loftrompet af over Derksen. Haar man naast haar weet van wanten: “ze spelen het goed”. Dan is het tijd voor vragen. Derksen beantwoordt ze keurig en serieus, kijkt de mensen aan, zonder hatelijke opmerking, al kan hij het cynisme niet laten. Wat hij van de ‘Groene Kathedraal’ vindt. “We zouden om twaalf uur afsluiten”, doet Ten Napel ook een duit in het zakje. Zo’n avond is Evert wel toevertrouwd. De regie strak in handen (“geef nooit de microfoon uit handen heb ik geleerd”), even vlot babbelend als Derksen. Maar ook soms kritisch, als FC Emmen ter sprake komt. “Mensen van SC Drenthe hadden niets met Emmen”. Derksen die Veendam momenteel de uitstraling vindt van Oude Pekela zegt ook niets met die club te hebben, al is hij vol lof over de prestaties. Mensen in de zaal zijn verwonderd als Johan zegt dat Engelse spelers vijf tot tien keer zoveel verdienen als de Nederlanders. Dan weer een anekdote. Zoals bekend moet Derksen niets hebben van die tatoeage. Of Derksen ook een tatoeage heeft. “Ik zou in Texas met een luchtballon, maar heb hoogtevrees. Ik was spelbreker. In een cowboydorp zou een barbier mijn haar als die van Wilfred Genee laten maken. Nee, dat wilde ik ook niet. Dan maar een tatoeage. Toen zei mijn vrouw: ik dacht dat het afwasbaar was”. Vragen over het Blues Festival. Weer verbazende blikken als Derksen zegt dat er elk jaar een miljoen bij moet. Prominenten krijgen van Derksen benamingen. Louis van Gaal uiteraard. “Een pedante lul, de Mussolini in Lederhosen.” En zo gaat het maar door. Een man heeft ook een vraag. “Als u donderdagavond laat thuiskomt. Wie laat dan de hond uit?” Dan komen we tot de prangende vraag, gaan de heren nog door met Voetbal Inside? Dat wil een vrouw weten. “Stelt u dat op prijs?’, vraagt Derksen. “Ja”, zegt ze. “Eindelijk een vrouw met smaak”, luidt het typische antwoord. Een man gooit het over een verrassende boeg. “U bent nog steeds een workaholic. Bent u bang voor de dood of zo?” Derksen, die het hobby noemt: “We zitten er ordinair voor de poen, want Hilversum is niet gezellig. We hebben net een nieuwe onderbroekenlijn. En ik ben toe aan een nieuwe Landrover. Dus ik teken bij.” Aan het eind van de toch wel weer vermakelijke avond (voor wie de verhalen niet kent is het smullen) een uitsmijter, die ook al wel eens verteld is. Dat verhaal van Gullit en Van der Gijp die als oppas fungeerden. De ouders de deur even uit. “Ik moet schijten zegt Gullit. Gijp: “jij durft niet op dat potje te zitten”. De ouders, die terugkomen, krijgen de schrik van hun leven en bellen de dokter…Na afloop blijft Derksen geduldig. Zittend aan een lange tafel wordt hij langdurig ondervraagd door een meneer en moet er zo nodig door een ander een foto gemaakt worden. Het gebeurt wel op bescheiden manier. Drents. Onze buurvrouw keert meer dan tevreden naar huis. “Ik heb zó’n leuke avond gehad”…
De opbrengst van de avond gaat naar een goed doel, kansarme kinderen in Zuid-Afrika.
