Mary Schuringa - le Fevre vindt inspiratie voor haar schilderijen in foto’s ‘Het moet een toevalstreffer zijn’

“Ik schilder heel realistisch. De onderwerpen variëren, maar ik schilder graag portretten van mensen. Ik beeld ook graag bloemen en planten uit. Er moet in elk geval kleur in zitten. Die dingen combineer ik ook, zo heb ik laatst een schilderij gemaakt van een jongen waarbij ik in de achtergrond een bloeiende boom met felrode bloemen heb toegevoegd. Deze soort groeit op Curaçao, ik heb een sterke binding met dat land. Ik ben er namelijk geboren en getogen. Op mijn twaalfde kwam ik naar Nederland. Ik moest vooral wennen aan het klimaat, ik hou erg van de warmte en de zon. Het was wel erg prettig dat ik in Nederland met vrienden en vriendinnen kon afspreken en er gelijk naartoe kon fietsen. Op Curaçao woonden we afgelegen, als je dan met iemand wou gaan spelen moest dat eerst door de ouders afgesproken worden. Dan duurde het soms een week voordat je elkaar daadwerkelijk zag. Als kind tekende ik ook al heel graag. Dat begon al met een potloodje op de muur. Elke paar jaar verfde mijn moeder de muren weer, dan moest ik beloven er niet meer op te tekenen. 

Voor mijn schilderijen werk ik met foto’s, ik schilder graag mijn kleinkinderen. Zo’n foto moet me op een bepaalde manier aanspreken, er moet iets gebeuren. Bijvoorbeeld een meisje dat net een aardbei in haar mond stopt. Dat een foto goed lukt kan je van tevoren niet weten, het moet een toevalstreffer zijn. Ik vind mensen boeiend.  Wanneer je een portret schildert is het uitdagend om te zorgen dat het goed lijkt. Daarna kan je kleur toevoegen aan de achtergrond. Ik schilder niet alleen mensen. Afgelopen zomer zijn we op vakantie geweest in Bretagne. Het had gestormd en op het strand lagen enorme stapels zeewier. Daar heb ik foto’s van gemaakt, ik ben nu een schilderij aan het maken van een grote bult zeewier, waarin allerlei verschillende soorten en kleuren samenkomen.

Toen ik jonge kinderen had heb ik een tijdje niet geschilderd, maar inmiddels ben ik al wel weer twintig jaar bezig. Ik krijg alweer tien jaar schilderles. Dat is vooral heel gezellig, maar soms krijg ik van de lerares nog wel een goede tip. Het is altijd fijn als er iemand meekijkt, soms gewoon voor een steun in de rug. Zij moedigt me aan om te gaan exposeren. Ik heb heel lang geleden wel eens een expositie gehad. Ik zou dat in de toekomst nog wel een keer leuk vinden, maar ik ben daar eigenlijk heel lui in. Ik schilder omdat ik het zelf heel leuk vind, ik doe het niet zozeer voor anderen. Ik heb ook geen werk online staan, ik ben zelf digibeet. Toevallig heb ik wel laatst een kleinzoon gevraagd of hij me niet kan helpen met wat online zetten. Hij studeert ICT, die kan dat dus wel. 

Ik geniet nu van een welverdiend pensioen. Ik spendeer veel tijd met mijn kleinkinderen. Voor mijn pensioen was ik technisch onderwijsassistent aan het Maartens. Dat was ontzettend leuk, ik werkte op de reguliere school maar ook op de Internationale School van het Maartens. Zo kwam ik allerlei verschillende soorten leraren en leerlingen tegen. Ik schilder vooral in de winter, als het slecht weer is. Dan is het heerlijk om in mijn atelier te zitten en lekker met kleuren bezig te zijn. In de zomer, als het mooi weer is, dan ben ik vooral in mijn tuin bezig.”