Smid Jonathan Drewes: vakmanschap op het scherpst van de snede

TYNAARLO - Twee zwaarden liggen te blinken op de werkbank van Jonathan Drewes. In een bedrijfsruimte in Tynaarlo smeedt de twintiger messen, zwaarden en kunstvoorwerpen. “De meeste kinderen hebben een periode dat ze gefascineerd zijn door ridders. Bij mij is dat blijven hangen, ik denk dat daar de passie vandaan komt.”

De werkplaats van Drewes zijn bedrijf Irony grenst aan die van zijn moeder, zij heeft een stoffeerbedrijf. In haar werkruimte zet Drewes een pot koffie op, hij gaat zitten op een kruk. Naast hem staat een vitrinekast, erin prijken werken van zijn hand. Op de bovenste plank liggen messen, een niveau lager liggen meer van zijn creaties. Deze lopen uiteen van handvatten voor deuren tot spijkers. Drewes opent het kabinet en pakt een mes op, ingepakt in een leren schede. “Dit is de laatste die ik heb gemaakt, hier ben ik trots op. Ik heb alles zelf gemaakt, dus het mes, het handvat en de schede. Hij is goed gelukt, toch ben ik altijd kritisch op mijn eigen werk. Ik zie nu nog veel verbeterpunten. Ik vind hem goed genoeg om hem te verkopen, maar perfect is het niet.

De fascinatie met smeden kreeg Drewes jong te pakken. “Ik begon toen ik een jaar of 12 was met een kampvuur in de tuin en een stuk van een spoorrails. Dat werkt natuurlijk niet, het wordt helemaal niet heet genoeg. Later heb ik een workshop gevolgd en daar mijn eerste mes gemaakt. Vervolgens heb ik op marktplaats een oven, aambeeld en hamers gekocht. Zo is het begonnen.”

Drewes smeedt vooral messen, het mooiste vindt hij het om volwaardige zwaarden te maken. Dat is nog wel een vak apart, hiervoor heeft hij een speciale opleiding gevolgd in Alkmaar. “Dat duurde een jaar, waarbij ik 1 keer per maand les kreeg. Aan het eind had ik een eigen zwaard dat ik mee naar huis kon nemen. Inmiddels heb ik bijna een tweede zwaard bijna af. Ik moet er nog een paar laatste dingen aan doen, daarna kan ik hem slijpen.” Het zwaard glimt al. Het schuine gedeelte dat de hand beschermd, de pareerstang, en het uiteinde van het zwaard zijn uitgewerkt in messing. De koperen kleur contrasteert fraai met het koude staal van het lemmet.

Vakmanschap staat centraal voor Drewes, of het nou een zwaard of een handvat is: het is allemaal handwerk. “Ik wil alles zelf maken,” vertelt Drewes. De koffie is inmiddels getrokken, hij schenkt een kop in. Hij gaat verder: “Alles aan het eindproduct moet kloppen, ik wil de controle houden over elke stap van het proces. Wat ik maak moet mooi zijn, maar tegelijkertijd functioneren. Anders is het alleen een versiersel.”

Leren smeden is een proces van vallen en opstaan, Drewes heeft een aantal workshops gevolgd. Verder is Youtube een rijke bron van informatie en inspiratie. “Je kan heel veel theoretische kennis opdoen, maar uiteindelijk moet je het wel doen. Daarbij maak je fouten, ik denk dat ik meer projecten heb weggegooid dan ik heb afgemaakt. Sommige fouten kan je nog wel corrigeren, maar als het mis gaat dan gaat het vaak ook goed mis. Dan zit er niks anders op dan helemaal opnieuw beginnen.”

Een smid is nooit uitgeleerd, Drewes heeft nog een hele lijst aan projecten waar hij zijn tanden in wil zetten. “Ik zou graag nog een keer leren een harnas te maken. Dat is wel weer iets heel anders dan wat ik nu doe, aan alleen Youtube heb je daarvoor niet genoeg. Tot dusver heb ik alleen Europese zwaarden gemaakt, ik zou graag ook iets maken uit een andere cultuur. Bijvoorbeeld een Japanse katana. Maar goed, eerst moet ik maar de technieken waar ik nu mee bezig ben meester worden. Daarna kijk ik weer verder.”