Soap rondom de Zorg van Toen in Donderen lijkt storm in glas water

DONDEREN – Bewoners van de kleine dorpsgemeenschap Donderen zijn verbaasd over het plaatsen van acht mogelijke ex-verslaafden in de Zorg van Toen instelling aan de Norgerweg. De bewoners zetten vraagtekens. Hoe kan een zorginstelling die zich richt op ouderen en dementerenden en in juli haar deuren sluit, twee maanden later een andere koers varen met nieuw personeel en cliënten met licht psychische problemen, en hier niet over communiceert?

Opvallend is dat de Zorg van Toen de cliënten heeft geplaatst, zonder communicatie naar de inwoners toe. De locatie heeft in het verleden al voor de nodige zorgen geleid bij de inwoners, toen het nog in handen was van de vorige eigenaar. Hoewel de Zorg van Toen aangeeft de omwonenden te hebben geïnformeerd, zeggen de bewoners van twee huizen verderop niets te weten. Daarnaast werd er, toen de nieuwe cliënten al waren gestationeerd, op de website van de locatie in Donderden nog vrolijk geadverteerd met ‘ouderen zorg’ en ‘heerlijk genieten van de natuur op uw oude dag’. Enkele dagen later werd het dorp opgeschrikt door een ‘verdwaalde’ deelnemer van de zorginstelling. Deze bewoner liep bij verschillende mensen over het erf, zoekende naar een bus- of treinhalte en werd vervolgens door een inwoner van Donderen geholpen. Volgens de directeur van de Zorg van Toen, Hans Zethoven, was het een niet noemenswaardig voorval en was deze verstekeling gewoon verdwaald. Maar de schrik zit er sindsdien goed in. 

Wie zijn deze cliënten en wat is hun achtergrond? Die onrust bereikt op 4 oktober het Dagblad van het Noorden, waar in een artikel werd uitgelicht dat er nogal wat zorgen spelen. Het artikel werd ook gelezen bij de Zorg van Toen, want op 6 oktober werd op de website van de locatie een mededeling gedeeld dat de Zorg van Toen inderdaad een nieuwe koers vaart. Meer dan een week later na het plaatsen van de cliënten. In het bericht wordt er niet gesproken over ex-verslaafden, maar over ‘begeleid wonen voor deelnemers met een lichte zorgindicatie’. Toch is het woord ex-verslaafden ooit eens gevallen en niet ontkend door Zethoven. Tevens de man die in het DVHN nog sprak over een uitbreiding naar zestien bewoners. Iets wat in de berichtgeving is bijgesteld naar zeventien. ZorgLandgoed Donderen noemt zich nu een GGZ-locatie voor begeleid wonen met 24/7 begeleiding. De boerderij zou uitkomst bieden voor werkzaamheden, wat een uitstekende vorm van zorg blijkt. 

Verhaal rammelt

Het verhaal rammelt aan te veel kanten volgens Marcel Elzerman van Leefbaar Tynaarlo. Op 5 oktober stuurde hij een brief aan het college van de gemeente Tynaarlo met de hoofdvraag: Waar komen deze cliënten ineens vandaan? De partij vindt het vreemd dat een zorginstelling die zich specialiseert in ouderenzorg, binnen twee maanden een compleet nieuw team weet in te zetten die verstand heeft van deze zorgindicatie. ‘Dat is heel snel. We vragen ons dan ook af of het personeel wel gekwalificeerd is, nu het moet werken met mensen met licht psychologische problemen in plaats van ouderen. Is de Zorg van Toen ingericht op een sollicitatieproces voor deze werknemers? Aangezien de gemeente niet op de hoogte was, hebben we hen ook gevraagd of gelet op de openbare orde en veiligheid op de hoogte gesteld hadden en moeten worden. Ik heb zelf een achtergrond in de hulpverlening en weet welke constructies soms worden ingezet die niet altijd netjes zijn. Het is mij een raadsel waar het personeel vandaan is getoverd. Elzerman vraagt zich ook af of de psychische problemen zorgvuldig in kaart zijn en worden gebracht. ‘Is er bijvoorbeeld een psycholoog en gedragswetenschapper aan het team in Donderen toegevoegd. Ze mogen het terrein af zonder beperkingen, zo blijkt. Maar wat is hun achtergrond?’ Elzerman uit zijn zorgen vooral om ook de zorg voor deze cliënten te kunnen waarborgen. ‘Het is alleen maar goed dat we zorg aanbieden, maar we willen zeker weten dat de cliënten erop vooruitgaan. Ook voor hen moet het een fijne plek worden. Mocht alles kloppen en er zijn geen misstanden dan juich ik het zeker toe. Maar dit verhaal rammelt te veel. Hoe gaat een zorginstelling om met een totaal andere vorm van zorg dan het gewend is?’ Elzerman hoopt dat deze zorgen door de schriftelijke reactie van het college worden weggenomen.

Inwoners Donderen
Volgens voorzitter Bert Wiekema van Dorpsvereniging Donderen zijn er zorgen, maar hij staat er open in. ‘We moeten niet met hagel schieten, voordat we meer weten. Tuurlijk, we zijn er mee overvallen en er is niet gecommuniceerd, maar mocht de zorg gewaarborgd zijn dan is dat alleen maar goed. We hebben aan de vorige zorginstelling geen fijne herinneringen overgehouden, maar we hopen dat de Zorg van Toen wel goede zorg levert.’ Wiekema nam contact op met Hans Zethoven en ziet nu minder beren op de weg. ‘De Zorg van Toen heeft een heel mooi streven en ik hoop dat ze die hier in Donderen ook kunnen waarmaken. Ik weet niet waar het woord ex-verslaafden vandaan komt, maar ook die mensen moeten we helpen. Zover ik het begreep zijn dit mensen die onder de wet langdurige zorg vallen in de categorie 1-3. De Zorg van Toen koos ervoor om in het begin niet te communiceren, vanwege de kans op halve verhalen die de ronde doen. Dit had mijns inziens juist voorkomen kunnen worden door vanaf het begin in gesprek te gaan. Het was met Zethoven een plezierig gesprek. Binnenkort gaan we met de driehoek -gemeente Tynaarlo, de Zorg van Toen, Dorpsvereniging Donderen- om de tafel om alle mogelijke onduidelijkheden weg te kunnen nemen.’ 

Reactie de Zorg van Toen

‘Er is een grote heisa ontstaan, een storm in een glas water.’, vertelt directeur Hans Zethoven van de Zorg van Toen. ‘Eigenlijk speelt er niet veel bijzonders. De contracten lopen via het Zilverenkruis. Die gaan er over. We konden niet eerder met het nieuws naar buiten komen, aangezien we pas 29 september het contract binnen hadden en alles goed uit wilden stippelen. De bewoners zijn niet te kenmerken als ‘ex-verslaafden’. Het zijn mensen die door een slechte mentale gezondheid de GGZ zijn ingerold. Ze stonden al een hele tijd op onze wachtlijst en zijn blij met hun nieuwe onderkomen. Het is voor hun een fijne prikkelarme omgeving, een groot verschil met de stad waar ze niet goed kunnen aarden. Ze krijgen vierentwintig uur per dag zorg en ook komen geregeld coaches en deskundigen langs om hun toestand in kaart te brengen. Op de zes hectare grond die we hier waarborgen zorgen ze voor de dieren en de natuur. Dat helpt ze enorm. Er hangt een fijne sfeer. Wie weet kunnen ze veel gaan betekenen voor de inwoners van Donderen. Dat is ook ons doel. Samen zorgdragen. Onze focus ligt nu meer op deze bewoners dan op de heisa die ontstaan is. Door foutieve informatie is het een eigen verhaal gaan leiden. Ik heb ook veel mail- en appcontact met omwonenden. We gaan graag met mensen in gesprek. Wat ik ook de wereld uit wil helpen, is dat we nooit de deuren officieel gesloten hebben. In juli was er te weinig animo voor de kamers die we boden. De naam was door de vorige eigenaar helaas te veel besmeurd en door corona hebben we veel oudere deelnemers moeten missen. Daarentegen zijn we ook een onderneming en moeten de kamers gevuld hebben om de zorg te blijven garanderen. Daar zit geen malafide huurconstructie aan vast. We zijn ook geen instelling specifiek gericht op ouderenzorg. Lichte stoornissen kunnen en mogen we ook begeleiden. De bewoners komen niet ‘zomaar’ ergens vandaan. Die komen van een wachtlijst. We werken met een klein en sociaal, maar bovenal ervaren team en dragen de zorg een warm hart toe. In welke vorm dan ook.’