“Er zijn zoveel glaskunsttechnieken, ik moet mezelf soms begrenzen”
Cultuur
,,Als AOWer ik mag het wat rustiger aan gaan doen en ik doe mijn best om te stoppen met mijn eigen bedrijf. Ik heb vroeger ook wel andere banen gehad, in de zorg, het onderwijs en de psychiatrie. Dan schrijf je een ontslagbrief, er wordt een feestje georganiseerd en dat is het dan. Maar een eigen bedrijf aan huis, met leuk werk en mooi materiaal…. Dat gaat niet in een keer”. Vanaf 2001 richt Gonny zich volledig op haar eigen bedrijf Goitic Glastechniek. ,,Toen ik in de jaren ’90 begon was glas in lood weer helemaal hip en nieuw. Die kunde was een beetje weggezakt. Iedereen stond te springen om glas in lood, dus ik kon toen direct flink aan de bak”.
Ze ontdekte al snel de glassmelttechniek, ook wel ‘glasfusing’ genoemd. ,,Ik heb daar veel mee geëxperimenteerd en op een gegeven moment nam ‘fusen’ de overhand ten koste van het glas in lood werk. Ik werd echt op een pad gezet”. De Egyptenaren legden 2000 jaar voor Christus de basis van ‘glasfusing’. Sindsdien zijn er maar weinig kunststromingen geweest die zich echt toelegden op deze discipline. ,,Ik heb de drang om te vormen. Ik weet niet waarom. Waarom is iemand verslaafd aan iets? Ik wil mezelf altijd kunnen uitdrukken en mezelf uitdagen. Ik ga er in op, ik vind glas en het werken ermee nog steeds geweldig. Alleen al als je een wijnglas ziet, dat heeft zo’n mooie vorm”.
,,Het mooie van ‘fusen’ is dat er geen verbinding nodig is. Bij glas in lood bijvoorbeeld zijn er verbindingen van lood nodig om het geheel bij elkaar te houden. Zijn die verbindingen er niet, dan valt de boel uit elkaar”. Het idee van ‘glasfusing’ is dat je naar keuze en smaak glasplaat op glasplaat of glasstukjes op glasstukjes stapelt en dit op een hoge temperatuur, bijvoorbeeld op 800 graden Celsius, een aantal dagen in een soort badkuipachtige oven stookt. De verschillende glasstukken smelten dan samen tot één werk. Door de verschillende glasplaten en –stukjes ontstaan er reliëf en verschillende vlakken in het kunstwerk. ,,De verschillende stukjes zakken in elkaar, maar het karakter van elk afzonderlijk stuk blijft behouden in het geheel. Ze zijn samen en toch verschillend. De oorsprong van alle glasdeeltjes kun je altijd terugzien”, legt Gonny enthousiast uit.
Ze laat een glazen, lichtblauw doorzichtige rol zien met allerlei figuren erop aangebracht. Het blijkt om een opdracht te gaan voor de PKN laarkerk in Zuidlaren, De vorm is gebaseerd op een boekrol. Het werk gaat bestaan uit 2 rollen met daartussen een zichtbaar stuk geschept papier waarop doopnamen komen te staan. ,,Dit werk is ontstaan door een aantal lagen glas met tevoren geschilderde figuren, ongelijk te stapelen en te versmelten., Na afkoeling wordt het glas gebogen op een rolvormige mal ( een mal is een vorm, twee- of driedimensionaal, waarin het glas de daarvoor specifieke vorm verkrijgt, red.) en vervolgens te stoken. Door de hitte smelt de plaat als het ware om de rolvormige mal heen, waardoor het werk zijn vorm krijgt. Eenmaal uit de oven, kijk ik of het nodig is om het werk bij te werken, bijvoorbeeld door middel van polijsten, schuren en slijpen”.
Voor elk kunstwerk maakt Gonny eerst een aantal proefversies. ,,Voor elk werk moet ik uitzoeken welk glas ik wil gaan gebruiken, wat het gewicht is en stel ik een stookschema samen. Elk stookschema is weer anders. Hoe hoger je stookt, hoe gladder het glas. Maar stook je te hoog, dan breekt het glas. Tijdens het stoken moet het werk gelijkmatig worden opgewarmd en weer worden afgekoeld. Ik heb het zo vaak geoefend en soms denk ik het onder de knie te hebben, maar dan knapt het werk toch. Het zijn zulke spannende processen. Ik wil ook steeds nieuwe, complexere dingen maken. Er zijn zoveel glaskunsttechnieken, ik moet mezelf soms begrenzen”.
Voorlopig is de glazen rol voor de PKN laarkerk Gonny’s laatste opdracht. ,,Ik wil nu van pensioen genieten en hobbymatig verder. Als er iets interessants op mijn pad komt, bijvoorbeeld een mooie expositie, dan wil ik daar natuurlijk wel mee aan de slag”.
Kleintje Cultuur Glaskunstenares Gonny Fournier / Goitic Glastechniek
DEPUNT – In 1990 kwam Gonny Fournier (67) voor het eerst in aanraking met de glaskunst. ,,Sindsdien ben ik er nooit meer mee opgehouden”, vertelt ze in haar atelier achter haar huis aan de Groningerstraat in De Punt. Met haar eigen bedrijf Goitic Glastechniek creëert ze van glas en keramiek de meest prachtige twee- en driedimensionale kunstwerken: van schalen tot binnen- en buitenkunst. Nu, op 67-jarige leeftijd, wil ze eigenlijk wel met pensioen en haar bedrijf afbouwen.,,Als AOWer ik mag het wat rustiger aan gaan doen en ik doe mijn best om te stoppen met mijn eigen bedrijf. Ik heb vroeger ook wel andere banen gehad, in de zorg, het onderwijs en de psychiatrie. Dan schrijf je een ontslagbrief, er wordt een feestje georganiseerd en dat is het dan. Maar een eigen bedrijf aan huis, met leuk werk en mooi materiaal…. Dat gaat niet in een keer”. Vanaf 2001 richt Gonny zich volledig op haar eigen bedrijf Goitic Glastechniek. ,,Toen ik in de jaren ’90 begon was glas in lood weer helemaal hip en nieuw. Die kunde was een beetje weggezakt. Iedereen stond te springen om glas in lood, dus ik kon toen direct flink aan de bak”.
Ze ontdekte al snel de glassmelttechniek, ook wel ‘glasfusing’ genoemd. ,,Ik heb daar veel mee geëxperimenteerd en op een gegeven moment nam ‘fusen’ de overhand ten koste van het glas in lood werk. Ik werd echt op een pad gezet”. De Egyptenaren legden 2000 jaar voor Christus de basis van ‘glasfusing’. Sindsdien zijn er maar weinig kunststromingen geweest die zich echt toelegden op deze discipline. ,,Ik heb de drang om te vormen. Ik weet niet waarom. Waarom is iemand verslaafd aan iets? Ik wil mezelf altijd kunnen uitdrukken en mezelf uitdagen. Ik ga er in op, ik vind glas en het werken ermee nog steeds geweldig. Alleen al als je een wijnglas ziet, dat heeft zo’n mooie vorm”.
,,Het mooie van ‘fusen’ is dat er geen verbinding nodig is. Bij glas in lood bijvoorbeeld zijn er verbindingen van lood nodig om het geheel bij elkaar te houden. Zijn die verbindingen er niet, dan valt de boel uit elkaar”. Het idee van ‘glasfusing’ is dat je naar keuze en smaak glasplaat op glasplaat of glasstukjes op glasstukjes stapelt en dit op een hoge temperatuur, bijvoorbeeld op 800 graden Celsius, een aantal dagen in een soort badkuipachtige oven stookt. De verschillende glasstukken smelten dan samen tot één werk. Door de verschillende glasplaten en –stukjes ontstaan er reliëf en verschillende vlakken in het kunstwerk. ,,De verschillende stukjes zakken in elkaar, maar het karakter van elk afzonderlijk stuk blijft behouden in het geheel. Ze zijn samen en toch verschillend. De oorsprong van alle glasdeeltjes kun je altijd terugzien”, legt Gonny enthousiast uit.
Ze laat een glazen, lichtblauw doorzichtige rol zien met allerlei figuren erop aangebracht. Het blijkt om een opdracht te gaan voor de PKN laarkerk in Zuidlaren, De vorm is gebaseerd op een boekrol. Het werk gaat bestaan uit 2 rollen met daartussen een zichtbaar stuk geschept papier waarop doopnamen komen te staan. ,,Dit werk is ontstaan door een aantal lagen glas met tevoren geschilderde figuren, ongelijk te stapelen en te versmelten., Na afkoeling wordt het glas gebogen op een rolvormige mal ( een mal is een vorm, twee- of driedimensionaal, waarin het glas de daarvoor specifieke vorm verkrijgt, red.) en vervolgens te stoken. Door de hitte smelt de plaat als het ware om de rolvormige mal heen, waardoor het werk zijn vorm krijgt. Eenmaal uit de oven, kijk ik of het nodig is om het werk bij te werken, bijvoorbeeld door middel van polijsten, schuren en slijpen”.
Voor elk kunstwerk maakt Gonny eerst een aantal proefversies. ,,Voor elk werk moet ik uitzoeken welk glas ik wil gaan gebruiken, wat het gewicht is en stel ik een stookschema samen. Elk stookschema is weer anders. Hoe hoger je stookt, hoe gladder het glas. Maar stook je te hoog, dan breekt het glas. Tijdens het stoken moet het werk gelijkmatig worden opgewarmd en weer worden afgekoeld. Ik heb het zo vaak geoefend en soms denk ik het onder de knie te hebben, maar dan knapt het werk toch. Het zijn zulke spannende processen. Ik wil ook steeds nieuwe, complexere dingen maken. Er zijn zoveel glaskunsttechnieken, ik moet mezelf soms begrenzen”.
Voorlopig is de glazen rol voor de PKN laarkerk Gonny’s laatste opdracht. ,,Ik wil nu van pensioen genieten en hobbymatig verder. Als er iets interessants op mijn pad komt, bijvoorbeeld een mooie expositie, dan wil ik daar natuurlijk wel mee aan de slag”.
