De man met de hamer – Bertus Lahuis
Bertus Lahuis is voorzitter van de Raad voor Ouderen Zuidlaren en staat deze week centraal in de rubriek De man met de hamer. ‘Ik ben nog maar kort voorzitter, na een paar jaar interim-voorzitter te zijn geweest. Ik zou het best nog een poosje willen voortzetten ware het niet dat ik bijna 90 jaar oud ben en we dus op zoek zijn naar opvolging. Naast het voorzitterschap ben ik ook nog penningmeester en redacteur van de brochure ‘Aolden Neis’. Wij geven zesmaal per jaar een brochure uit aan onze 300 leden waarvoor ik de redactie verzorg. Als redacteur zorg ik voor het maken van de kopij, het verzenden naar de drukker, het verdelen van de boekjes naar de 15 bezorgers die op hun beurt de boekjes dan bij de leden brengen. De vereniging is dus nog op zoek naar een voorzitter en een redacteur. Sinds 1993 ben ik ambteloos burger, omdat ik toen met pensioen ben gegaan. Mijn vrouw en ik zijn in 1990 verhuisd vanuit Oldehove naar Zuidlaren. Wij kwamen terecht in een woonhuis naast de Sprookjeshof en hadden de sprookjes bij wijze van spreken in de achtertuin. In dit park heb ik een kwart eeuw vrijwilligerswerk gedaan in de vorm van onderhoudswerkzaamheden. Inmiddels zijn wij verhuisd naar het appartementencomplex Nieuw Laarhof en geniet ik van de rust die ik daardoor kreeg. Ik heb in mijn leven lange tijd mogen genieten van leiderschap. Mijn functie tot de gemeentelijke herindeling in 1990 was directeur openbare werken van de gemeente Oldehove. Het leiderschap zit dus in mijn bloed en als voorzitter ben je opnieuw in de gelegenheid om leiding te geven aan een vereniging. De doelstelling van de vereniging Raad voor Ouderen Zuidlaren trok mijn aandacht en daar heb ik geen spijt van. Het is een mooie vereniging, een fijn bestuur en een voorzitter kan zich daar goed in uitleven. Over de toekomst van de vereniging zijn mijn gedachten tweeledig. Financieel maak ik mij geen zorgen. De kas is goed gevuld en met een aantal sponsoren kan het bestuur goed uit de voeten, maar er komt nog wel een vacature vacant die wij volgens onze statuten moeten invullen om te kunnen blijven bestaan.’
